Επέμβαση της Μόσχας στο θέατρο Χατζηδάκη – νεοΒουλγαρων

Αυτοί που ασχολούνται με το θέμα, απόρησαν με τις πρόσφατες δηλώσεις Χατζηδάκη για επίσπευση της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς (Πύργου) – Αλεξανδρούπολης. Ήταν άλλωστε νωπή η μνήμη της πρωτοφανούς μεθόδευσης του Υπουργού που αυθαίρετα είχε ρίξει στις καλένδες το προσυμφωνημένο χρονοδιάγραμμα εργασιών εν αγνοία του Μαξίμου (αλλά εις γνώση της Αγίας Οικογένειας).
Την εξήγηση ήρθε να την δώσει η στάση του νέου πρωθυπουργού της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσωφ μέσω δηλώσεων του αχυρανθρώπου Ρόσεν Πλεβνελίεφ που δήλωσε ότι «δεν υπάρχει λογική βάση στο πρότζεκτ Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης και δεν έχουμε πρόθεση να υλοποιήσουμε έργα που από μόνα τους καταλήγουν σε αδιέξοδο». Αυτή η δήλωση έγινε λίγες ώρες μετά την “αποφασιστική” στάση του Χατζηδάκη.
Ο Βούλγαρος πρωθυπουργός (κάτι σαν Τρομπούκης σε Βουλγαρικη έκδοση) θεωρείται άνθρωπος της Δύσης, οπότε είναι λογικό να χρησιμοποιηθεί ως τροχοπέδη στα Ρώσικα συμφέροντα. Όταν λέμε άνθρωπος της Δύσης, εννοούμε “affordable” για τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν οι μεσάζοντες που διακινούν “βεβαιότητα” αλλά και κάποια μαύρα κονδύλια για να προωθήσουν τα Αμερικάνικα συμφέροντα. Πριν από κάποια χρόνια δηλαδή, αρκούσε μια “διαβεβαίωση” της πρεσβείας για μελλοντικά προσωπικά οφέλη ώστε κάποιος πολιτικός να δράσει ενάντια στο συμφέρον της χώρας του ή του “Αντίπαλου Δέους”.
Μετά την εξυγίανση και επαναφορά της Ρωσίας στο διεθνές γίγνεσθαι τα παχιά λόγια δεν αρκούσαν, έπρεπε να ανοίξουν και τα μαύρα ταμεία. Τώρα με την κρίση αλλά και τη μείωση των αδιαφανών εσόδων (καλλιέργεια οπίου στο Αφγανιστάν, αποδυνάμωση Εργένεκον κλπ), η χρησιμοποίηση της νέας Βουλγαρικής ηγεσίας φαίνεται ως φτηνότερη και εφικτή λύση, θα επέτρεπε δε και την απεμπλοκή Χατζηδάκη που ήδη αποτελούσε κόκκινο πανί γαι τη Μόσχα.
Φανταστείτε ότι οι ΗΠΑ έχουν φτάσει στο σημείο να πιέζουν ασφυκτικά την ΕΕ να χρηματοδοτήσει τον ανταγωνιστικό Nabucco που είναι τελείως ασύμφορος και απαιτεί πακτωλούς χρημάτων για να ολοκληρωθεί, χώρια που η λειτουργία του είναι τελείως επισφαλής. Οι ενεργειακές πηγές τροφοδοσίας αλλά και οι πολλαπλές χώρες διέλευσης μαστίζονται από πολιτική αστάθεια γεγονός που μόνο σιγουριά δεν δίνει στον οποιονδήποτε σόφρωνα επενδυτή, αποκαλύπτοντας παράλληλα τη σαφέστατη σκοπιμότητα του εγχειρήματος.
Ήρθε λοιπόν η παρέμβαση της Μόσχας δια στόματος Βλαντιμίρ Νέμτσωφ, εκπροσώπου της κοινοπραξίας που έχει αναλάβει την κατασκευή του αγωγού, που δήλωσε ξεκάθαρα ότι η Μόσχα (μέσω της κοινοπραξίας) θα αναλάβει το κόστος που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να επιβαρύνει τη Βουλγαρική πλευρά. Προτίθεται ακόμα και να αγοράσει τα μερίδια συμμετοχής της Βουλγαρίας στο έργο. Με αυτό τον τρόπο καταρρεόυν τα όποια επιχειρήματα της Σόφιας για το “ασύμφορο” του αγωγού που προβάλλεται ως δικαιολογία.
Μάλλον το επόμενο βήμα θα είναι να βρεθεί κάποιος Βούλγαρος “Τρεμόπουλος” για να εγείρει “οικολογικές” ανησυχίες για τον αγωγό (ξέρετε, αυτοί που δε μίλησαν ποτέ για το Κοζλοντούι αλλά παραμένουν “affordable”).
Όπως όμως γράφαμε στο άρθρο μας “Θράκη και Αγωγοί”, το γεωπολιτικό σκηνικό έχει πλέον αλλάξει. Απέναντι σε όποιο χαρτζηλίκωμα ή διεθνή εκβιασμό θα βρίσκεται ένα “Σοβιετικής ευαισθησίας” ραδιενεργό χάπι για να κρατά τις ισορροπίες “παραδειγματίζοντας”.