(Μέρος Β’)
Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Μέλους Πολιτικής Γραμματείας του «ΠΡΑΤΤΩ»
«Να λες εγώ μονάχος θα σώσω τη γης, αν δε σωθεί εγώ θα φταίω» (Νίκος Καζαντζάκης, «Ασκητική»).
Παρά το γεγονός ότι, πιθανότατα κάποιοι αναγνώστες θα θεωρήσουν υπερβολική τη χρήση της λέξης «νεοκολληγοποίηση», δυστυχώς δεν πρόκειται για ένα λεκτικό «πυροτέχνημα» ενός άρθρου, αλλά για μία οδυνηρή πραγματικότητα, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη. Δεν είναι, συνεπώς, υπερβολικό να ισχυρισθεί κάποιος ότι, έναν περίπου αιώνα από την εξέγερση των αγροτών στο Κιλελέρ, για την κατάργηση των τσιφλικιών στην Θεσσαλία, η αγροτική τάξη οδηγείται σήμερα σε συνθήκες σύγχρονης «νεοκολληγοποίησης». Γιατί, πέραν της έλλειψης διαχρονικά στρατηγικού παραγωγικού προσανατολισμού, των αρνητικών συνεπειών της αναθεωρημένης ΚΑΠ σε βάρος των Χωρών του Νότου, των απροκάλυπτων διαχρονικών κυβερνητικών πολιτικών σε όλη την Μεταπολίτευση, «εξαργύρωσης» πολιτικών «γραμματίων» προς την παρασιτική μεταπρατική ολιγαρχία και οι έξωθεν ακολουθούμενες μνημονιακές πολιτικές κατά την περίοδο του μνημονιακού «οδοστρωτήρα», δημιουργούν κλίμα «ασφυξίας» και βίαιης «φτωχοποίησης» του αγροτικού κόσμου, που αδυνατεί να παράγει αγροτικά προϊόντα για την επόμενη χρονιά.
Είναι προφανές ότι, πίσω απ’ αυτές τις εξελίξεις και «υποδείξεις», υποκρύπτονται στρατηγικά συμφέροντα αξιοποίησης, για αλλότριους σκοπούς, της αγροτικής γης, είτε για μη παραγωγική χρήση, είτε για εκμετάλλευση από μεγάλες μονάδες, που θα λειτουργήσουν ως «οιονεί νεοτσιφλικάδες». Τυχόν ολοκλήρωση αυτών των επιδιώξεων θα αποτελέσει τεράστιο πλήγμα για τη Χώρα, αφού ο πρωτογενής τομέας αποτελεί το προνομιακό συγκριτικό πλεονέκτημά της για έξοδο από την κρίση, εάν μάλιστα προσανατολισθεί στην ανάπτυξη προϊόντων ποιότητας, με στόχο την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του Ελληνικού Λαού και την τυποποίηση για εξαγωγή τους.
Γι’ αυτό, προκαλεί ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση το σχέδιο του νέου ασφαλιστικού, που προτίθεται να φέρει σε ψήφιση η σημερινή Κυβέρνηση, αφού «φορτώνει μεγάλο βάρος στις πλάτες» των αγροτών, οι οποίοι, σε πρώτη φάση, θα έρθουν αντιμέτωποι με την αναδρομική αύξηση των εισφορών τους κατά 3% (ήταν 7% και θα ανέλθει στο 10%), από 1 Ιουλίου του 2015 και έως το τέλος του 2016. Από 1 Ιανουαρίου 2017 καταργούνται οι ισχύουσες επτά ασφαλιστικές κατηγορίες των αγροτών, οι οποίοι θα κληθούν να πληρώσουν εισφορά για σύνταξη το 14% του εισοδήματός τους. Το 2018 το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 17% και από το 2019 και μετά στο 20%. Επίσης, η εισφορά για υγεία θα φθάσει στο 6,95% του εισοδήματος και για την αγροτική εστία στο 0,5%. Αυτό σημαίνει, ότι το νέο ασφαλιστικό θα επιφέρει συνολική επιβάρυνση 27,5% περίπου του εισοδήματος κάθε αγρότη, χωρίς να αποκλείεται μεγαλύτερη επιβάρυνση. Αν συνυπολογισθεί σε αυτό η φορολογική επιβάρυνση και το υψηλότατο κόστος παραγωγής, δημιουργείται «εκρηκτικό μείγμα» για βέβαιο «ξεκλήρισμα» της μικρομεσαίας αγροτιάς.
Γι’ αυτό τον λόγο, η αγροτική οικονομία χρειάζεται να προστατευθεί και να στηριχθεί πάση θυσία, έξω από μνημονιακές δεσμεύσεις ναι ντιρεκτίβες, όπως ακριβώς γίνεται σε όλες τις άλλες Χώρες στην Ευρώπη, ακόμα και σε αυτές του Βορρά (Γερμανία, Σουηδία, Γαλλία κ.λπ.), καθώς και στις Η.Π.Α., οι οποίες δαπανούν σημαντικά ποσά, που φθάνουν σχεδόν τα 20 δις δολάρια για την επιδότηση της παραγωγής σιταριού και καλαμποκιού.
Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι η Ελλάδα έχει όλες τις δυνατότητες, με βάση ένα προοδευτικό σχέδιο αγροτικής ανάπτυξης, να έχει ισχυρή και ανταγωνιστική αγροτική οικονομία, όπως είχε πιστοποιηθεί και από την σημαντική έρευνα του ΙΟΒΕ πριν λίγα χρόνια, καλύπτοντας κατ’ αρχήν το τεράστιο αγροτικό της έλλειμμα που ξεπερνά τα 2 δις ευρώ τον χρόνο.
Απέναντι σ’ αυτή την σημερινή διαμορφούμενη αρνητική κατάσταση, οι Έλληνες αγρότες οφείλουν να εφαρμόσουν (αναπτύσσοντας ένα ακηδεμόνευτο σύγχρονο αγροτικό κίνημα, για πρώτη φορά στην Ιστορία τους), την παραπάνω αναφορά του Νίκου Καζαντζάκη, προχωρώντας σε σύζευξη του ατομικού με το συλλογικό, μέσω της επανάκαμψης στις επαναστατικές ρίζες του πνεύματος του Κιλελέρ, επαναπροσδιορίζοντας, έτσι, το καθήκον τους απέναντι στον εαυτό τους και στην Πατρίδα.