Όπως ήταν αναμενόμενο, βρέθηκε εμπρηστικός μηχανισμός στην πρώτη εστία φωτιάς που εκδηλώθηκε στο Γραμματικό, απ’ όπου ξεκίνησε και η λαίλαπα που κατέκαυσε την Ανατολική Αττική. Ο μηχανισμός είχε τοποθετηθεί σε δύσβατο σημείο όπου μόνο πεζός ή εκτός δρόμου δίκυκλο θα μπορούσε να έχει πρόσβαση. Στο συγκεκριμένο σημείο, λόγω του Γεωγραφικού αναγλύφου αναπτύσσονται αλεξέλεγκτοι στροβιλισμοί ανέμων ιδιαίτερα όταν πνέουν ισχυροί στην ευρύτερη περιοχή.
Η συγκυρία και το σημείο τοποθέτησης δείχνει ότι υπήρχε γνώση όχι μόνο των καιρικών συνθηκών που θα επικρατούσαν αλλά και των ιδιαιτεροτήτων της περιοχής, το λεγόμενο μικροκλίμα.
Επίσης δείχνει κάτι άλλο, σημαντικότερο. Ότι οι εμπρηστές δεν είχαν στόχο την επίμαχη περιοχή του ΧΥΤΑ και τα “εθνικά εργαλεία” αλλά τη δημιουργία μιας χαοτικής κατάστασης όπου λόγω των στροβιλισμών η φωτιά θα έφευγε σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Προσέξτε τώρα.
Ο κρατικός μηχανισμός δικαιολόγησε την προστασία των εγκαταστάσεων λόγω της ευρύτερης φοράς του ανέμου και έσπευσε να προστατεύσει ακόμα και μεμονωμένους ελκυστήρες. Η προκλητική αυτή ενέργεια δείχνει πλέον είτε άγνοια ή σκοπιμότητα.
Όπως είχαμε γράψει και κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών, η στόχευση δεν ήταν συγκεκριμένη αφού ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες ομάδες κρούσης προφανώς, προκαλούσαν νέες εστίες σε άσχετα σημεία με την κύρια πυρκαγιά. Γκαζάκια βρέθηκαν σε διάφορες νέες εστίες που είχαν ξεσπάσει, ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ φυσικό αίτιο που να προξενεί πυρκαγιά σε μη κατοικημένες περιοχές.
Έχουμε λοιπόν ένα οργανωμένο σχέδιο και από τύχη δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές όπως στην περίπτωση της Ηλείας. Μάλιστα στην περίπτωση της Ηλείας μόνο μετά την πίεση μας άρχισε πάλι η έρευνα για την εύρεση των ενόχων (που τώρα βρίσκονται σε άλλα, ονειρεμένα μέρη). Το σχέδιο εμπρησμού της Αττικής είχε αρκετά κοινά στοιχεία με τους εμπρησμούς του 2007, περισσότερα ίσως απ’ ότι αντιλαμβανόμαστε. Εδώ λοιπόν αρχίζει η απόδοση ευθυνών προς πάσα κατεύθυνση.
τα γκαζάκια στον τόπο της φωτιάς Πολιτική ηγεσία: Αντάξια των πολιτών. Ο πρωθυπουργός άνευ γραβάτας, παρουσία τηλεοπτικών συνεργείων, πόζαρε στο ελικόπτερο. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ παρουσία καμερών πόζαρε στα καμμένα και μετά συνέχιζε τις διακοπές του. Οι λοιποί, σπέκουλα στα αποκαΐδια ή με το κινητό να “οργανώνουν” ψηφοθηρική πυρόσβεση. Όμως το έγκλημα τους δεν είναι αυτό. Είναι ότι το νομοθετικό τους καθήκον είναι εξ’ ορισμού ο μέγας εμπρηστής. Αναλογιστείτε ότι σε μια κοινωνία που απαιτεί “κρεμάλες”, η ποινή των φυσικών αυτουργών δεν θα υπερβεί τα δύο χρόνια με αναστολή.
Η λύση: Εκτός από τις κρεμάλες, τα αποσπάσματα κλπ, απλούστατη: Καμμία ανοικοδόμηση για 50 χρόνια σε περιοχές που επλήγησαν από τη φωτιά. Η οποιαδήποτε παράβαση να διώκεται ως κακούργημα, ενώ ο νόμος να ισχύει είτε πρόκειται για ιδιωτική, δημόσια ή εκκλησιαστική περιουσία.
Όχι, δεν πιστεύουμε πλέον ότι οι φωτιές μπαίνουν στο σύνολο τους από οικοπεδοφάγους. Δεν πιστεύουμε ότι κάποιος είχε πρόθεση να χτίσει στις πλαγιές του κοσμοπολίτικου Σέκουλα. Απλά αυτό το νομοσχέδιο θα κόψει τον ομφάλιο λώρο της “νέας τρομοκρατίας” με το αηδιαστικό τοπικό συμφέρον. Επίσης, κάποιος εργολάβος που έχει αναλάβει τη διάνοιξη δρόμου αλλά “ενοχλείται” πχ από το δάσος του Καϊάφα, θα γνωρίζει ότι για 50 χρόνια δεν θα μπορεί να ρίξει ούτε ποταμίσιο χαλίκι.
Τα σώματα ασφαλείας: Όλοι είχαν τις πληροφορίες ότι αναμένετο “εντυπωσιακό χτύπημα” στα τέλη Αυγούστου. Κανενός το μυαλό δεν πήγε σε εμπρησμούς; Τόσο γρήγορα ξεχάστηκε το έγκλημα της Ηλείας; Έπειτα, ως διορισμένα ανδρείκελα έτρεχαν υπό τις εντολές τοπικών βουλευτών, καναλιών και δημάρχων. Η ατιμωρησία και η ανυπαρξία νομικού πλαισίου τους έχει μάλιστα και στο απυρόβλητο, αφού γνωρίζουν ότι και με 70 νεκρούς ούτε ένας τους δεν θα πάει φυλακή. Αντίθετα θα προβάλλονται ως μοντέλα σε ολοσέλιδα αφιερώματα. Εάν όμως είχαν το θεσμικό φόβο τότε ίσως να έκαναν το αυτονόητο: Τη φύλαξη των εκτάσεων.
Οι τοπικοί άρχοντες: Αντάξιοι του τίτλου “κλόουν” που τους έχουμε αποδώσει. Ανίκανοι στην πρόληψη που αποτελεί και κύριοι καθήκον τους, κατηγορούσαν τους πάντες. Όλους τους προαναφερόμενους, τα κανάλια τα πεύκα, τα δασαρχεία. Κανείς δεν αναρωτήθηκε πως υπάρχουν άλλοι δήμοι με δασικές εκτάσεις που για δεκαετίες είναι ανέγγιχτοι. Είπαμε όμως, οι πυρκαγιές (εκτός από τις αιτίες) είναι μια χρυσοφόρα κατάσταση για τους τοπικούς άρχοντες.
Οι πολίτες: Τι να περιμένεις από έναν λαό που εθελοντές ζητούσαν λίγο νερό από την πισίνα για να σώσουν το σπίτι τους και αυτοί δεν άνοιγαν την πόρτα. Τι να περιμένουμε από τους εαυτούς μας όταν καίγεται ο κοινός μας πνεύμονας και μεις αράζουμε σε καφετέριες και τηλεοράσεις. Όμως η μόνη ελπίδα είναι -δυστυχώς- εμείς. Γιατί η σφαίρα της πρόληψης θα πρέπει να έλθει από το λαό και όχι από τα εκπυρσοκροτούντα υπηρεσιακά όπλα. Μήπως και ο κρότος ξυπνήσει συνειδήσεις. Η εξήγηση θα δοθεί στο αναλυτικό αφιέρωμα Ηλείας – Αν. Αττικής και τη μεθοδολογία τους, που θα ακολουθήσει.