Διαγνωστής, Διασκεδαστής ή ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ ;

Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Οι ιατρικές γνώσεις, και διαγνώσεις καταταλαιπωρήθηκαν πρόσφατα από γνωστό διασκεδαστή, ο οποίος αναφέρθηκε σε ψυχολογικά προβλήματα (παράνοια) ατόμων “καθηλωμένων σε αναπηρικά αμαξίδια” (!).
Επόμενο ήταν να προκληθεί σάλος.
Δεν θα ήθελα να κουράσω προσθέτοντας μια ακόμη (έγγραφη) κατακραυγή.
Θα σταθώ σε κάποιες άλλες, αξιοπρόσεκτες παραμέτρους όπως :
1. Το εθνουσιώδες χειροκρότημα επιδοκιμασίας /επιβράβευσης από μέρους του (νοήμονος;) κοινού.
2. Την κραυγαλέα άγνοια των εννοιών των λέξεων που χρησιμοποιήθηκαν.
– Καθήλωση: Σημαίνει αδυναμία μετακίνησης, ακινησία (πχ ο κατάκοιτος σε ένα κρεβάτι). Αυτός που κινείται με αμαξίδιο = κινείται. Δεν είναι αμετακίνητος, καθηλωμένος. ‘Αρα …..
– Το μυαλό -συνήθως – δεν “καθηλώνεται σε μια ιδέα”.
Αντίθετα (ορθότερα) μια ιδέα μπορεί να καθηλωθεί /καρφωθεί / σφηνωθεί στο μυαλό.
(Σ.Σ Δεν ισχύει εδώ το … όποιο σφηνωθεί πρώτο ή το που έχει κολλήσει το μυαλό του προγραμματισμένου, μονόπλευρα τοποθετημένου “χιουμορίστα”).
– Παράνοια / Παραφροσύνη :
Ασφαλώς και οι παράφρονες ενδέχεται να διακατέχονται και από έμμονες ιδέες.
Όμως δεν νομιμοποιείται ο κάθε άσχετος (sic) ως προς την σημασία των λέξεων και την ιατρική ορολογία να …… “γνωματεύει”, αναμιγνύοντας ιδέες, εμμονές , “καθηλώσεις” …… αυτοκινούμενες, παράνοια κ.α παράταιρα.
Εκτός και αν το έκανε για να βγάλει γέλιο, …. σε βάρος του όμως!
3. Την περίεργη (επιεικώς) συγγνώμη του, η οποία (αντί να μετριάσει) επιδείνωσε την αρχική εντύπωση.
4. Την “παράβλεψη” χαρακτηριστικών περιπτώσεων φυσιολογικών – και όχι παρανοϊκών – ανθρώπων όπως ο διάσημος επιστήμονας Χώκινγκ ο Πρόεδρος Ρούσβελτ, κ.α.
5. Την ελλιπή επαγγελματική κατάρτιση /γνώση του τι εστί, και που αποσκοπεί η – ποιοτική / επιπέδου – σάτιρα. Αποσκοπεί / στοχεύει στη βελτίωση των κακώς κειμένων.
(Σ.Σ Ανεπαρκείς οι δάσκαλοί του; Προδίδεται από τον εαυτό του και παραδίδεται σε ευτελείς τρόπους για βιοπορισμό και ματαιοδοξία; ).
Επομένως αποκλείεται – εξορισμού – το είδος της σάτιρας την οποία ο κος διασκεδαστής προωθεί.
(Σ.Σ Ούτε τους ανάπηρους, ούτε τους κομματικούς αντιπάλους, ή τους συναδέλφους του καλλιτέχνες επιτρέπεται να θίγει, να εξευτελίζει, να απαξιώνει προκειμένου να βγάλει γέλιο).
6. Το δεδομένο πως δεν κάνει ένας για όλα.
Άλλες ικανότητες πρέπει να διαθέτει ο ηθοποιός, ο διασκεδαστής, ο μίμος, αυτός που σατιρίζει (χωρίς να κατακρεουργεί τη σάτιρα) και διαφορετικές ο ψυχίατρος – διαγνωστής.
Μίμος και μάλιστα καλός είναι. Κακώς ασχολείται με την σάτιρα.
7. Την (λαθεμένη) ανάμιξη / αναφορά του Αρχηγού της Ν.Δ στο ζήτημα.
Μπορεί να έχει δίκιο ότι αντιμετωπίζεται με “χυδαιότητα”, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν εθίγη – άμεσα – ο ίδιος ή η οικογένειά του.
ΥΓ Η απέλπιδα βιοποριστική κενόδοξη προσπάθεια – επιλεκτικής – γελοιοποίησης των άλλων, μοιραία οδηγεί τον κάθε κενόσοφο σε Βατερλώ αυτογελοιοποίησης.
Οι έμμονες ιδέες του ότι – τάχα – προσφέρει σάτιρα επιπέδου, ενδέχεται να τον καθιερώσουν ως : Εθνικό ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟ ! ……