Περιμένοντας στην Ουρά, την Ημέρα της Γυναίκας…
Σήμερα το πρωί. Εκείνη περιμένει υπομονετικά στην ουρά στην Εφορία. Μόλις έρχεται επιτέλους η σειρά της, από το πουθενά εμφανίζεται δίπλα της κάποιος που κάνει ένα βήμα μπροστά, σαν να είναι η σειρά του.
Διστάζει ο υπάλληλος, «ποιανού είναι η σειρά;». Ο άντρας δίπλα της δηλώνει με ύφος: «Εγώ πρέπει να περάσω!» … Η εμπειρία των 45 χρόνων της όμως την έκανε να φωνάξει δυνατά: «Δεν υπάρχει…» και, προς το μέρος του υπαλλήλου, για να βρει το δίκιο της: «Εγώ ήμουν πίσω από αυτόν που μόλις εξυπηρετήσατε!»
Κάθεται… Πολύ αργότερα έρχεται η σειρά μιας γηραιάς κυρίας που την κρατάει βοηθός για να διεκπεραιώσει τις δουλειές της στην Εφορία. Αυτήν τη φορά ένας άλλος (λογιστής, δικηγόρος;) εμφανιζόμενος από το πουθενά φωνάζει: «Είναι η σειρά μου». Ντροπιάζεται η γριά κυρία, «Με συγχωρείται, δεν το ήξερα», σέρνει με κόπο τα βήματά της να επιστρέψει στη θέση της νομίζοντας ότι πραγματικά είχε πάρει τη σειρά αυτού του ανθρώπου.
Το περιστατικό αυτό και παρόμοιο της έχει συμβεί δεκάδες φορές. Το γεγονός ότι είναι γλυκός άνθρωπος, κοντούλα, δεν την βοηθάει καθόλου. Στα μαγαζιά, μπροστά σε καταστηματάρχη, ο νέος είναι βιαστικός, ξεφυσά στην ουρά και αφήνει να εννοηθεί ότι θα φύγει αν δεν εξυπηρετηθεί ταχύτατα. Έτσι, ο καταστηματάρχης μόλις αδειάσει δίνει σε αυτόν το λόγο και τον εξυπηρετεί κατά προτεραιότητα. Φαινόμενο πολύ συνηθισμένο.
Σκέφτεται ότι δεν υπάρχει σεβασμός ούτε καν για τα χρόνια της γηραιάς κυρίας. Είναι και η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ σήμερα! Ποια ημέρα; Πολλά τα άλυτα προβλήματα ακόμα για τις γυναίκες. Σε πολλές χώρες του κόσμου η ζωή της γυναίκας δεν έχει καμία αξία! Σε εμάς πάλι, πιο συχνό φαινόμενο είναι αυτό της έλλειψης του καθημερινού σεβασμού, του σεβασμού δηλαδή στην καθημερινότητά της, εκεί που χτίζει και τον ίδιο της τον αυτοσεβασμό.
Υπήκοος
