Το τανγκό είναι μια θλιμμένη σκέψη που χορεύεται.

Το ταγκό του Μπαράκ και της Μισέλ στην Κούβα μπορεί να είναι μια θλιμμένη σκέψη.
Μία αναδρομή σε όλα όσα έκανε η υπερδύναμη απέναντι σε ένα μικρό νησί με έναν μεγαλόψυχο λαό.
Μία λυσσαλέα προσπάθεια να υποτάξει μιά χούφτα ανθρώπους, που όμως έβγαλε τα μεγάλα διδάγματα αυτά που πρέπει πάντα να λογίζουν οι ισχυροί όταν κάνουν κατάχρηση της δύναμης τους.
Και από την εποχή του Λεωνίδα, του Παπαφλέσσα και του Δαυιδ με τον Γολιάθ, αυτή η υπέρβαση των αριθμητικών ισορροπιών και των “πιθανοτήτων” γράφει την ιστορία.
Μία αναδρομική συγγνώμη μπορεί να ειναι το ταγκό του Μπαράκ και της Μισέλ.
Το τανγκό είναι μια θλιμμένη σκέψη που χορεύεται.
Οπως ειπε
ο Enrique Santos Discépolo
Ειναι ένας καταδικασμένος έρωτας,
μια αγάπη απαγορευμένη.
Δυο βήματα μπροστά να φύγεις,
να ξεφύγεις.
Ενδοιασμοί;
Ένα: Γυρίζεις πίσω.
Ξανά δυο βήματα αποφασίζεις.
Νοσταλγία;
Ενοχές;
Ενα βήμα στο χτες.
Αναποφάσιστα λικνίζεσαι
κι έτσι ποτέ σχεδόν δεν φτάνεις
κι όλο πονάς και διστάζεις
όταν χορεύεις τανγκό.