Ο σπουδαίος Ούγγρος συγγραφέας βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2002 και επιζήσας του ναζιστικού στρατοπέδου Άουσβιτς, άφησε την τελευταία του πνοή μετά από μακρά και δύσκολη ασθένεια.
Γλυτώνει από τον θάνατο.
Μετά την απελευθέρωσή του ξεκινά να εργάζεται ως δημοσιογράφος. Ζει στη Γερμανία και εργάζεται και ως μεταφραστής καταπιάνοντας σημαντικά έργα των Φρόυντ, Νίτσε, Χόφμανσταλ, Σνίτσλερ κ.α).
Τέλη της δεκαετίας του ’80 ξεκινά να γράφει τα δικά του έργα. Αρκετά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 2002 βραβεύεται με Νόμπελ Λογοτεχνίας για το συνολικό του έργο.
«Το Μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο»
Ένα ανεκτίμητης αξίας λογοτεχνικό έργο το οποίο έγραψε το 1957. Σε αυτό περιγράφει την εμπειρία ενός δεκαπεντάχρονου παιδιά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μιλά για τον εαυτό του; Ο ίδιος απάντησε αρνητικά όταν ρωτήθηκε γι’ αυτό.
Έργα του μεταφρασμένα στα ελληνικά: «Το φιάσκο» (1988), «Η αγγλική σημαία» (1990), «Καντίς για ένα αγέννητο παιδί» (1990), «Ημερολόγιο της γαλέρας» (1992), «Εγώ, ένας άλλος» (1997), «Εκκαθάριση», «Φάκελος Κ» κτλ.
Ιμρε Κέρτες:
«Έχετε προσέξει ότι αυτό τον αιώνα όλα γίνονται πιο πραγματικά, ότι αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό; Ο στρατιώτης γίνεται επαγγελματίας δολοφόνος, η πολιτική έγκλημα, το κεφάλαιο επιχείρηση εξόντωσης ανθρώπων εξοπλισμένη με κρεματόρια, ο νόμος κανόνας βρόμικων παιχνιδιών, η παγκόσμια ελευθερία φυλακή των λαών, ο αντισημιτισμός Άουσβιτς, το εθνικό αίσθημα γενοκτονία … Ο αιώνας μας είναι ο αιώνας της αλήθειας, δίχως την παραμικρή αμφιβολία. Ωστόσο από καθαρή συνήθεια τα ψεύδη συνεχίζονται, παρόλο που η πρόθεση γίνεται αντιληπτή απ’ όλους. Όταν κραυγάζουν “Αγάπη”, όλοι ξέρουν ότι έφτασε η ώρα της δολοφονίας. Όταν κραυγάζουν “Νόμος”, κυβερνά η ληστεία και η κλοπή…»
Δείτε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Cl7eFs755Ak]