Βγαίνει λοιπόν κάθε πρωί ο κύριος Στέφανος Κασιμάτης στην στήλη του και πουλά κουλτούρα, μπερδεύοντας την με την κουλούρα που πουλά η κυρά Χρυσή στο Πέραμα και γλύφεις τα δάχτυλα σου. Άλλο φυσικά να γλύφεις τα δάχτυλα σου από το προϊόν της αγαπημένης γιαγιάς και άλλο να γλύφεις με το προϊόν σου τον Παπανδρέου, τον Σημίτη και τώρα τον Μητσοτάκη.
Όπως είναι άλλο να ευχαριστείς την κυρα Χρυσή για την γαστριμαργική απόλαυση και άλλο να ευχαριστείς την Χρυσή Αυγή και τους Αμερικάνους.
Όπως ειναι αλλο να χαρίζεσαι κι άλλο να χαρίζεις.
Άλλο να κερδίζεις κάτι κι άλλο να τ’ αξίζεις.
Άλλο να `σαι ξεπλυμένος κι άλλο καθαρός.
Άλλο να `σαι θαμπωμένος
κι άλλο να `χεις δει το φως.
Άλλο να `σαι στάσιμος και άλλο σταθερός.
Άλλο αν το `βαζες στα πόδια,
άλλο να `σαι επί ποδός.
Άλλο να ξέρεις κι άλλο να λες την αλήθεια.
Άλλο είναι ο μύθος κι άλλο τα παραμύθια.
Άλλο είναι το ήθος και άλλο ή συνήθεια.
Καθένα είναι ένα και όλα δεν είναι ίδια