Η ιστορική ατάκα του Γερ. Αρσένη, «Γιώργο, χάσαμε», ήταν το καμπανάκι για την χρεοκοπία
Γράφει ο Γιάν. Μαντάς
Ο Γεράσιμος Αρσένης, πέρασε στην ιστορία, ως μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Μεταπολίτευσης. Ως το σημαίνον στέλεχος των Ηνωμένων Εθνών, που ανέλαβε πρωτοβουλίες, σε συνεργασία με σοσιαλιστικές κυβερνήσεις, για την εγκαθίδρυση μιας «Νέας Διεθνούς Οικονομικής Τάξης Πραγμάτων» (New International Economic Order, NIEO), με προοδευτικό πρόσημο. Ως ο ασυμβίβαστος πολιτικός, ο σπουδαίος ακαδημαικός, ο διανοούμενος, ο πατριώτης με το αδιαπραγμάτευτο ήθος, την ενσυνείδητη και ανιδιοτελή προσφορά, αλλά και τις ριζοσπαστικές-προοδευτικές αντιλήψεις.
Η ιστορική ατάκα, «Γιώργο, χάσαμε», που εκστόμισε αυτοσαρκαζόμενος, μετά την ήττα του στην εκλογή του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, το 1996, ήταν προφητική. Κυρίως για την πορεία της Ελλάδας, αφού με την εδραίωση μιας κλειστής παρέας στην εξουσία αναπτύχθηκε η τραπεζοκεντρική πλουτοκρατία, που οδήγησε τη χώρα στα βράχια της χρεοκοπίας.
Ο Γεράσιμος Αρσένης, βρέθηκε στη δίνη των αθλιοτήτων του συστήματος της φαυλότητας και της Διαπλοκής, που δεν του επέτρεψε ν΄ αναδείξει αξίες και οράματα πέραν των καθορισμένων «ορίων». Ενοχλούσε πολύ ο καθαρός λόγος του, η ειλικρινής αγάπη και έγνοια του για την πρόοδο του τόπου και της κοινωνίας.
Αλλά και στο τέλος του βίου του, ο Γεράσιμος Αρσένης, έχοντας αποσυρθεί προ πολλού από την ενεργό πολιτική δράση, δεν έτυχε καλύτερης αντιμετώπισης. Δεν τηρήθηκαν ούτε τα προσχήματα, όταν ο Αλέξης Τσίπρας, πρότεινε ν΄ αναλάβει καθήκοντα υπηρεσιακού πρωθυπουργού, κατά την προεκλογική περίοδο του 2012. Η πρόταση απορρίφθηκε παραχρήμα από τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς.
Σήμερα η διαχωριστική γραμμή είναι σαφής, έλεγε: « Ή πιστεύεις ότι η υπακοή στα κελεύσματα του δόγματος Μέρκελ συνιστά λύση για την Ελλάδα ή πιστεύεις ότι η πολιτική αυτή είναι καταστρεπτική όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την ίδια την Ευρώπη, και πρέπει να ανατραπεί», προσθέτοντας ότι «η αντιπαράθεση δεν είναι πλέον ανάμεσα σε κόμματα, αλλά ανάμεσα σε δύο πόλους πολιτικών δυνάμεων. Η μια παράταξη είναι εκείνη που επιμένει ότι μια παθητική συμμόρφωση στις οδηγίες της τρόικας και στο «δόγμα Μέρκελ» θα μας φέρει τον «παράδεισο» των ξένων επενδύσεων και την έξοδο από την κρίση. Ο άλλος πόλος είναι εκείνος που πιστεύει ότι πρέπει να δοθεί μάχη μέσα στην Ευρώπη για την ανατροπή της ακολουθούμενης πολιτικής και την αντικατάστασή της από ένα Εθνικό Πρόγραμμα ανασυγκρότησης, ανάπτυξης και αξιοποίησης των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου με κοινωνική δικαιοσύνη».
Ο Γεράσιμος Αρσένης, υποστήριζε ότι, το Μνημόνιο δεν βγαίνει. «Ακόμα και οι εγκέφαλοι που συνέταξαν το σχέδιο της λιτότητας ουσιαστικά ομολογούν την αποτυχία. Παρά ταύτα επιμένουν πεισματικά να προβάλλουν αυτό το κέλυφος χωρίς περιεχόμενο ως την αναμφισβήτητη ορθοδοξία της πολιτικής εξόδου από την κρίση, γιατί γνωρίζουν ότι επίσημη αναγνώριση της αποτυχίας θα επιφέρει την κατάρρευση της νεο-συντηρητικής ιδεολογίας».
Η απώλεια είναι μεγάλη για την οικογένειά του, τους φίλους του, για την πατρίδα μας. Ωστόσο, όπως δήλωσε ο Α. Τσίπρας, «αφήνει πίσω του μια πολύτιμη παρακαταθήκη αγώνων, προσφοράς αλλά και θεωρητικής σκέψης, που θα μας συντροφεύουν στις καλές και στις δύσκολες στιγμές».
Υ.Γ. Ανεκπλήρωτο όνειρο θα μείνει το «ταξίδι» που σχεδιάζαμε στη Σκάλα. Θα ξεκινούσε κάπως έτσι: «Στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης τελειώνει τα μεταπτυχιακά του στην Ανάπτυξη και την Οικονομετρία. Ετοιμάζεται να επιστρέψει στην πατρίδα, όταν ένας από τους καθηγητές του, o Samuelson, τον στέλνει για 8 μήνες τον ΟΗΕ, με σκοπό να εκπονήσει μελέτη περί των όρων του εμπορίου μεταξύ Βορρά και Νότου. Οι 8 μήνες γίνονται χρόνια, που κάνουν, όμως, τον Κεφαλλονίτη οικονομολόγο παγκόσμια γνωστό»…
