'Το αμάρτημα του Πάκη'

Γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας βρέθηκε στο στόχαστρο για μια ρήση του Πρωταγόρα
Χρήστος Μαχαίρας 
Έχει ενδιαφέρον ότι μία συγκεκριμένη ομάδα πολιτικών προσώπων και διαμορφωτών κοινής γνώμης, που έχουν ελεγχθεί κατά καιρούς για ακραία θεσμολαγνεία, εμφανίζονται εδώ και μήνες να πρωταγωνιστούν σε ανοιχτές επιθέσεις κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας, οι οποίες πολλές φορές αποκτούν χαρακτήρα δημόσιου bullying.
Οι ίδιοι κύκλοι που στο παρελθόν κατανάλωσαν “αμάσητες” μεγαλοστομίες επί μεγαλοστομιών και έκαναν τα στραβά μάτια σε προφανείς “υπερβάσεις ρόλων”, με το επιχείρημα ότι ο θεσμός – Πρόεδρος πρέπει να προστατευτεί και να κρατηθεί έξω από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, διαρρηγνύουν τώρα τα ιμάτια τους, επειδή ο ανώτατος – πλην όμως ανεύθυνος, κατά το Σύνταγμα – άρχων της χώρας διεκδικεί να έχει δημόσιο λόγο και να τον διατυπώνει.
Τελευταίο κρούσμα, η αποδοκιμασία όσων είπε ο Προκόπης Παυλόπουλος σε τελετή που πραγματοποιήθηκε προς τιμήν του στο Άργος και η ανάδειξη της ρήσης του Πρωταγόρα που χρησιμοποίησε, σε σλόγκαν των απανταχού… φίλων της δραχμής!
Στην πραγματικότητα, ο Πρόεδρος δεν είπε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό που μεταφέρει η ίδια η ιστορική αποστροφή: κλείνοντας την ομιλία του, τόνισε πως «η οικονομία και το νόμισμα αποκτούν νόημα μόνον όταν υπηρετούν τον Άνθρωπο. Η ρήση του Πρωταγόρα”, κατέληξε, “συνιστά τον κοινό ευρωπαϊκό δείκτη πορείας: “Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος…”
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά: πολιτικοί και αναλυτές συνασπίσθηκαν κατά του…ασεβούς “Πάκη” – το υποκοριστικό, προφανώς, στην υπηρεσία της αποδόμησής του – θεωρώντας τη φράση του προανάκρουσμα δραματικών πολιτικών εξελίξεων και έκφραση ακραίων ευρωσκεπτικιστικών διαθέσεων. 
Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος είχε τοποθετηθεί στο πρόσφατο δημοψήφισμα υπέρ του “ναι” και είχε καταστήσει σαφές ότι αν οι κυβερνητικοί χειρισμοί οδηγούσαν τη χώρα εκτός Ευρωζώνης, ο ίδιος θα υπέβαλε την παραίτησή του, ήταν για τους επικριτές του μια απλή λεπτομέρεια, που θα μπορούσε, όπως και συνέβη, να αποσιωπηθεί
Προφανώς, το αμάρτημα του “Πάκη” δεν είναι ούτε ότι επιλέγει το ρόλο ενός ομιλούντος και όχι βωβού θεσμικού παράγοντα ούτε ότι προσχώρησε στο μπλοκ των απόψεων Λαφαζάνη. Η βασική αιτία που ανεβάζει στα κεραμίδια τους συνήθως φλεγματικούς “φίλους των θεσμών”, είναι ότι ο Πρόεδρος φάνηκε σε μία σειρά περιπτώσεων να διατηρεί ανοιχτό τον δίαυλο επικοινωνίας με τον πρωθυπουργό και να σπάει στην πράξη την απομόνωση – αν όχι και την προσφιλή στους ίδιους κύκλους δαιμονοποίηση – του ΣΥΡΙΖΑ.
“Ξεπληρώνει γραμμάτια στον Τσίπρα”, είναι η συνήθης επωδός όσων λατρεύουν να μισούν τον ένοικο του νεοκλασικού του Τσίλερ. Λες και οι προκάτοχοί του, ο Κάρολος Παπούλιας ή ο Κωστής Στεφανόπουλος, χρωστούσαν την ανάδειξή τους στο ύπατο αξίωμα στη λαϊκή αποδοχή που απολάμβαναν και όχι στην απόφαση κάποιων πολιτικών να τους υποδείξουν ή ότι δίστασαν να πάρουν δημοσίως θέση, όποτε το επέλεγαν.
Υπό αυτό το πρίσμα, οι επιθέσεις κατά του Προκόπη Παυλόπουλου είναι και άδικες και υποκριτικές. Κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής – και εφόσον επιλέγει να κρίνει, αναμενόμενο είναι και να κρίνεται και να επικρίνεται. Αντίθετα, η απόδοση σε οποιονδήποτε, πόσω μάλλον σε Πρόεδρο Δημοκρατίας, προθέσεων και μύχιων σκέψεων που δεν προκύπτουν από πουθενά και η επιχείρηση να εμφανιστεί ως γραμματοκομιστής θέσεων άλλων, δεν έχουν σχέση με κριτική, αλλά με οργανωμένη απόπειρα δημόσιου διασυρμού.
Το επιτρέπουν, άραγε, αυτό στον εαυτό τους οι απαιτητικοί “φίλοι των θεσμών”;
*Ο Χρήστος Μαχαίρας είναι δημοσιογράφος.
News247.gr