ΤΟ ΝΕΟ ΟΠΙΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΛΟΓΙΑ
Η μοναδική συνταγματική αλλαγή που πρέπει να γίνει είναι αυτή που αφορά την ασυλία βουλευτών και υπουργών. Καμία άλλη
Γιωργος
Χαρβαλιάς
Ε ιλικρινά, πείτε μου: Υπάρχει νοήμων Ελληνας που πιστεύει ότι η χώρα έφτασε σε αυτό το απερίγραπτο χάλι επειδή… ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν εκλέγεται από τον λαό; Υπάρχει επίσης Ελληνας που να πιστεύει ότι η χώρα θα σωθεί και θα απαλλαγεί από τους ξένους δυνάστες επειδή ο μελλοντικός Πρόεδρος θα αναδεικνύεται με άμεση ψηφοφορία και όχι από τους εκλεγμένους βουλευτές; Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας; Κι από ποιο σύστημα θα προέρχεται ο «λαοπρόβλητος» Πρόεδρος; Από παρθενογένεση, κομμάτι δύσκολο. Μάλλον από τα χρεοκοπημένα και αναξιόπιστα πολιτικά κόμματα που μας έφεραν έως εδώ θα ξεφυτρώσει. Εκτός κι αν τον ανακαλύψουμε στο διαδίκτυο, με την ίδια αποτελεσματικότητα που το σκορποχώρι των «Παραιτηθείτε» εξέφρασε τη λαϊκή βούληση…
Αστειότητες λοιπόν. Ισα ίσα για να φορέσουμε ακόμη έναν μπελά στο κεφάλι μας στην πιο κρίσιμη περίοδο της Μεταπολίτευσης. Κι όμως. Με αυτά τα άκαιρα, βλακώδη και παντελώς παρελκυστικά ψευτοδιλήμματα θα βγάλουμε τον χειμώνα, προς τέρψιν τόσο της κυβέρνησης όσο και των συστημικών κομμάτων εξουσίας που ανακάλυψαν νταλκά να ασχολούνται. Το πολίτευμα τους φταίει, όχι η αφεντιά τους, που δεν στάθηκε ικανή να το υπηρετήσει.
Η τακτική είναι προφανής. Και για την κυβέρνηση και για τη Νέα Δημοκρατία. Δεν έχουν σοβαρά επιχειρήματα να συζητήσουν για το σήμερα, να αναζητήσουν ρεαλιστικές λύσεις για το δράμα που βιώνει ο ελληνικός λαός, γι’ αυτό αποφασίζουν να… τροφοδοτήσουν τον πολιτικό διάλογο με σενάρια αχρείαστων συνταγματικών αλλαγών. Επικαλούμενοι μάλιστα την ανάγκη συμμετοχής του εκλογικού σώματος στη διαδικασία, ακόμη και μέσω δημοψηφίσματος!
Εν ολίγοις, δηλαδή, προσπαθούν να δώσουν ρόλο στον λαό, τον οποίο έχουν οι ίδιοι φροντίσει να ευνουχίσουν από τα κυριαρχικά δικαιώματά του, για να αισθανθεί ότι κάπως, κουτσά στραβά έστω, αποφασίζει για το μέλλον του!
Αμ, το μέλλον του λαού, βρε αχρείοι πολιτικάντηδες, καμία σχέση δεν έχει με το αν θα εκλέγεται άμεσα ο Πρόεδρος. Το μέλλον του θα κριθεί μόνο από την απόφαση του εκλογικού σώματος να μην ξαναστείλει στα κοινοβουλευτικά έδρανα αυτούς τους ελεεινούς που παγίδεψαν τρεις γενεές στη μέγκενη του χρέους και την ξένη κατοχή…
Η μοναδική συνταγματική αλλαγή που πρέπει να γίνει «χθες» είναι αυτή που αφορά την ασυλία βουλευτών και υπουργών. Καμία άλλη. Σχεδόν μισό αιώνα τώρα η χώρα μια χαρά είναι με την προεδρευομένη δημοκρατία. Δεν έχει κανέναν λόγο να μπλέξει σε περίεργα «δίπολα», μοιράζοντας εκτελεστικές εξουσίες μεταξύ ενός εκλεγμένου Προέδρου και ενός πρωθυπουργού που θα διαγκωνίζονται στο διηνεκές για την πρωτοκαθεδρία. Φανταστείτε δε σε όλα αυτά να προστεθούν… γερουσίες και ανώτατα δικαστήρια, όπως κάποιοι προτείνουν, με στόχο προφανώς την κυβερνητική και τη διοικητική «μπαχαλοποίηση» της σημερινής αποικίας χρέους.
Για να τελειώνει λοιπόν το καλαμπούρι. Ο ρόλος του Προέδρου είναι αυτός του εγγυητή του πολιτεύματος. Και του ρυθμιστή, αν θέλετε, σε άχαρες περιόδους, όταν οι κοινοβουλευτικές αναδιατάξεις δεν επιτρέπουν στέρεες κυβερνητικές λύσεις.
Το Σύνταγμα δίνει ήδη αρκετές αρμοδιότητες στον πρώτο πολίτη της χώρας, αρκεί να έχει το σθένος να τις ερμηνεύσει διασταλτικά. Στη μεταπολιτευτική Ιστορία του τόπου άλλοι προτίμησαν να παραστήσουν τις γλάστρες. Αλλοι έκαναν ότι δεν έβλεπαν. Υπήρξαν κι εκείνοι που αποφάσισαν να ορθώσουν ανάστημα, στο μέτρο πάντα του συνταγματικά επιτρεπτού.
Ο σημερινός Πρόεδρος αποτελεί την επιτομή της άρτιας άσκησης των πολιτειακών καθηκόντων του, όπως αυτά ορίζονται από το Σύνταγμα. Δεν χρειάζεται καμία…αναθεώρηση για να πάρει τις πρωτοβουλίες που πρέπει. Εχει το θάρρος της γνώμης του για πολλά ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία, δίνει τον πατριωτικό τόνο εθνικής συσπείρωσης σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και διασφαλίζει την τήρηση του Συντάγματος από τους κοινοβουλευτικούς αρχηγούς.
Ο Παυλόπουλος πιθανόν να ενοχλεί κάποιους που τον ήθελαν στρατευμένο στη μία ή στην άλλη αποστολή. Για τη χώρα όμως προσφέρει μέγιστες υπηρεσίες. Εγγυητής είναι της ομαλότητας.
Τι ακριβώς παραπάνω ζητάμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Να μπορεί να παύει τον εκλεγμένο πρωθυπουργό και να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις όποτε του καπνίσει ή όποτε του το ζητήσουν; Αυτό μας έλειπε! Καήκαμε. Και πολύ ανεύθυνα ξεκίνησε αυτή η κουβέντα. Προσχηματικά και αναίσχυντα για να ξεχνάμε σε ποια χώρα ζούμε και να κοιμόμαστε με την ελπίδα ότι θα δούμε καλύτερες μέρες στήνοντας κάλπες για Πρόεδρο…
