Ένα μεγάλο μάθημα πολιτικής είναι η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν. Ενώ ο Σημίτης είχε δώσει πετυχημένες εξετάσεις προωθώντας τα Γερμανικά και εν μέρει τα Αμερικάνικα συμφέροντα, στο θέμα Ανάν αρκούσε ένας Τάσσος Παπαδόπουλος για να το αποτρέψει. Ο Σημίτης μάλιστα ήταν τόσο σίγουρος που διαβεβαίωνε τον Μπους για την επιτυχία του εγχειρήματος. Ας γίνει αυτό μάθημα για κάποιους που καλλιεργούν την ηττοπάθεια στις λαϊκές μάζες: Αρκεί ένας καθαρός και τίμιος άνθρωπος για να υπερασπίσει αποτελεσματικά το λαό, απέναντι στις όποιες πιέσεις, σχεδιασμούς και τρομοκρατία.
Από την πρώτη στιγμή που πήρε στα χέρια το «σχέδιο Ανάν» η ελληνική κυβέρνηση στις 11/11/2002, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης με διάγγελμά του έσπευσε να κάνει λόγο για «ιδιαίτερα σημαντική ημέρα» και μέσα από τις δηλώσεις του επιχειρούσε να να «σπρώξει» την Κύπρο προς την αποδοχή του σχεδίου, προκαταβάλλοντας τις αποφάσεις του πολιτικού κόσμου της Κύπρου!
Συγκεκριμένα, ο Κ. Σημίτης δήλωνε τότε: «Εχουμε μια ιστορική ευκαιρία για τη λύση και πρέπει όλοι να συμβάλουν στην απρόσκοπτη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων, χωρίς να τίθενται χρονικά διλήμματα».
Ο ίδιος, μάλιστα, προχωρούσε και σε μια πρώτη αξιολόγηση της πρότασης και υποστήριζε: «Αυτή η πρόταση, αυτό το Σχέδιο είναι μια αφετηρία. Μια αφετηρία, η οποία επιτρέπει μια διαπραγμάτευση, μια εντατική διαπραγμάτευση. Τώρα – πρόσθεσε – αρχίζει μια πολύ σημαντική περίοδος διαπραγματεύσεων που θα είναι και δύσκολες και επίπονες»…
Ουσιαστικά, ο Κ. Σημίτης έσπευδε να «αποδεχτεί» το σχέδιο, όταν ακόμα εκείνες τις ώρες δεν είχε συνεδριάσει το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου! Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε αποφασίσει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της, για να επιβληθεί μια – οποιαδήποτε – «λύση» στο Κυπριακό.
Για να ισχυροποιήσει τις θέσεις του ο Κ. Σημίτης και βαφτίζοντας τότε το κρέας ψάρι, ισχυριζόταν ότι εκείνο το πρώτο σχέδιο: «Θίγει όλα τα γνωστά ζητήματα του κυπριακού προβλήματος. Το συνταγματικό, το εδαφικό, το θέμα των προσφύγων, το θέμα της ασφάλειας, των περιουσιών, της ιθαγένειας».
Επιχειρώντας, μάλιστα, να ξεπεράσει τα τεράστια προβλήματα που παρουσίαζε από τότε το «σχέδιο Ανάν», υποστήριζε: «Δεν είναι σκόπιμη και ορθή μια αποσπασματική αποτίμηση της σημασίας της κάθε ρύθμισης χωριστά. Αυτό που έχει σημασία – κατέληξε – είναι η συνολική ισορροπία, στην οποία αυτό το Σχέδιο με τη διαπραγμάτευση μπορεί να οδηγήσει τελικά»…
Στις 13 Νοέμβρη, μόλις δυο μέρες μετά από τη μέρα που γνωστοποιήθηκε στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το «σχέδιο Ανάν», το Υπουργικό Συμβούλιο τασσόταν «ομόφωνα» υπέρ του σχεδίου για τη Συνολική Διευθέτηση του Κυπριακού, που υπέβαλε ο ΓΓ του ΟΗΕ, «ως βάση για διαπραγμάτευση». Την ενημέρωση του Υπουργικού Συμβουλίου είχε αναλάβει ο Κ. Σημίτης και ο Γ. Παπανδρέου.
Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών είχαν στείλει τότε το δικό τους τελεσίγραφο, δηλώνοντας ο μεν Κ. Σημίτης ότι «είναι η τελευταία ευκαιρία επίλυσης του προβλήματος» και ο δε Γ. Παπανδρέου ότι πρόκειται «για ιστορική ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη»!!
Στις 15 Νοέμβρη, ο πρωθυπουργός πήρε άμεσες οδηγίες για τη στάση που πρέπει να κρατήσει η ελληνική κυβέρνηση σχετικά με το «σχέδιο Ανάν» και μάλιστα τηλεφωνικά! Στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου ήταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους, ο οποίος ζήτησε να μην κλείσει η πόρτα της Ευρώπης για την Τουρκία στην Κοπεγχάγη και μίλησαν και για το Κυπριακό. Τότε, ουσιαστικά, ο Κ. Σημίτης διαβεβαίωνε τον Πρόεδρο Μπους ότι η Ελλάδα έχει αποδεχτεί το σχέδιο και πως όλα εξαρτώνται από την αντίδραση της τουρκικής πλευράς!
Το άρθρο από τον Ριζοσπαστη.