Στο κενό η προσπάθεια των «τέκνων» Σαμαρά να «καπελώσουν» τα πάντα στη Μεσσηνία, προκειμένου να …αναδείξουν το «έργο» του Μεσσήνιου πολιτικού. Κατακραυγή για τις μεθοδεύσεις δημάρχων που επιθυμούν να μετατρέψουν σημαντικά γεγονότα της Μεσσηνίας σε φιέστες για χάρη του Αντώνη.
messiniapress.gr
Από ήττα σε ήττα οδεύουν τα τέκνα Σαμαρά στη Μεσσηνία, καθώς δεν ευδοκιμούν οι προσπάθειές τους να «βαφτίσουν» τον πρώην πρωθυπουργό «πατέρα των πάντων» στη Μεσσηνία. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η προσπάθεια να «καπελώσουν»εκδήλωση στην Τριφυλία, προκειμένου να τιμηθεί(!) ο πρώην πρωθυπουργός, σε μια εκδήλωση μάλιστα την οποία διοργανώνει το υπουργείο πολιτισμού.
Οι «Σαμαρικοί» της Μεσσηνίας δεν έχουν αντιληφθεί ότι έχουν παρέλθει οι εποχές, οι οποίες τους επέτρεπαν να διαχειρίζονται το γίγνεσθαι στο Νομό, προκειμένου να «αποθεώσουν» τον πολιτικό τους «πατέρα», αυτόν που ουσιαστικά του έκανε δημάρχους ή πολιτικά στελέχη πρώτης γραμμής. Την ίδια στιγμή οι «αστείες» προσπάθειες των «Σαμαρικών» να επιβάλουν, ακόμα και σε εκδηλώσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος, την ξεχωριστή παρουσία του πρώην πρωθυπουργού, προκαλεί θυμηδία και οργή στους πολίτες και τελικά εκθέτουν τον ίδιο τον Σαμαρά.
Οι βασιλικότεροι του βασιλέως
Πρωταγωνιστές στις ιστορίες απείρου πολιτικού κάλους είναι δύο δήμαρχοι της Μεσσηνίας, οι οποίοι επιβλήθηκαν στην κυριολεξία στην πολιτική ζωή του τόπου από τον Αντώνη Σαμαρά. Ο λόγος για το δήμαρχο Πύλου – Νέστορος, Δημήτρη Καφαντάρη και για το δήμαρχο Τριφυλίας, Παναγιώτη Κατσίβελα.
Ο κ. Καφαντάρης είναι ένας πολιτικός που η διαδρομή του έχει συνδυαστεί με βουλευτικά γραφεία. Αρχικά ήταν άνθρωπος του Αρ. Καλαντζάκου και εν συνεχεία της Σοφίας Καλαντζάκου. Προσκολλήθηκε στη συνέχεια στο γραφείο Σαμαρά, όταν είδε ότι το μέλλον του Μεσσήνιου πολιτικού είναι εντός της Νέας Δημοκρατίας.
Από την άλλη πλευρά ο Παναγιώτης Κατσίβελας οφείλει και αυτός την πολιτική του ύπαρξη στον Αντώνη Σαμαρά. Η συγγενική και πολιτική σχέση που διατηρεί με τον πρώην πρωθυπουργό είναι εκείνη που τον έκανε υποψήφιο βουλευτή και εν συνεχεία δήμαρχο της Τριφυλίας.
Οι δύο αυτοί δήμαρχοι αποτελούν την «εμπροσθοφυλακή» του Αντώνη Σαμαρά στη Μεσσηνία, σε επίπεδο δημάρχων. Είναι εκείνοι που όταν ήταν πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς, εκμεταλλεύονταν τις ιδιαίτερες σχέσεις μαζί του, προκειμένου να έχουν προνομιακή αντιμετώπιση στα υπουργεία και στις κρατικές υπηρεσίες. Σε αντάλλαγμα όλων αυτών προσπαθούσαν και προσπαθούν να του πλέξουν το εγκώμιο, να συμβάλουν στην «αγιογράφιση» του πολιτικού τους «πατέρα». Τις περισσότερες φορές όμως το μόνο που κατάφερναν και καταφέρνουν είναι να προκαλούν τον γέλωτα καθώς η πολιτική τους υποταγή άγγιζε και αγγίζει το όριο του γελοίου.
Εκθέτουν τον Σαμαρά
Από την άλλη πλευρά ο Αντώνης Σαμαράς από όλη αυτή την ιστορία έχει βγει χαμένος. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει γίνει πρωτοσέλιδο ή έχει πρωταγωνιστήσει σε αρνητικά ρεπορτάζ με αφορμή τις αστοχίες συνεργατών του στη Μεσσηνία. Προφανώς, ο ίδιος δεν έχει καμία πολιτική ανάγκη τους παρατρεχάμενους για να δηλώσει την πολιτική του παρουσία. Η ευκολία όμως, με την οποία επιτρέπει να λειτουργούν συγκεκριμένοι άνθρωποι «εις το όνομά του», είναι και δικό του λάθος. Λάθος που τον εκθέτει στα μάτια του απλού κόσμου, λάθος που του δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που, υποτίθεται, ότι του λύνει. Μέχρι αυτό να γίνει αντιληπτό (άραγε πότε;) ο Αντώνης Σαμαράς θα είναι αναγκασμένος «απολαμβάνει» τις συνέπειες των πράξεων ανθρώπων που τον εκθέτουν στη Μεσσηνία.
Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι αστοχίες έχουν μεγιστοποιηθεί από την πολιτική κριτική που ασκούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας στις πρακτικές του κ. Σαμαρά και των συνεργατών του. Η αντιπαράθεση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τα στελέχη του Σαμαρά στη Μεσσηνία είναι κάτι πρωτοφανές για τα «τέκνα» του πρώην πρωθυπουργού, δεδομένου ότι είχαν μάθει πάντα να διατηρούν το πολιτικό πλεονέκτημα στο Νομό. Ακόμα και επι κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, τότε που το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν το ίδιο με τη ΝΔ, τα στελέχη του Σαμαρά απολάμβαναν μιας ιδιότυπης ασυλίας. Κανείς από το ΠΑΣΟΚ Μεσσηνίας δεν έβγαινε σε ουσιαστική κόντρα με τον Σαμαρά, θεωρώντας ότι ο Μεσσήνιος πολιτικός είναι παντοδύναμος στο Νομό. Τώρα, οι πολιτικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει και απέναντί τους οι Σαμαρικοί έχουν πολιτικά στελέχη που ούτε σε πολιτικές συναλλαγές μπαίνουν, ούτε διστάζουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Αυτό, το πρωτοφανές για τους Σαμαρικούς, είναι που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τη λογική τους ότι ο Νομός είναι «τσιφλίκι» τους.