ΤΑ ΘΕΡΙΝΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΣΚΑΛΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΑΚΙΝΗΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΤΑ ΘΕΡΙΝΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΣΚΑΛΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΑΚΙΝΗΣ

του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη[*]

Στα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα πολλά φεστιβάλ, άλλα εκτός κι άλλα εντός εισαγωγικών, καθώς πολλά από αυτά δεν ανταποκρίνονται ούτε στις στοιχειώδεις απαιτήσεις μιας απλής πολιτισμικής εκδήλωσης… Υπάρχουν θεατρικές παραστάσεις που εύκολα τις χαρακτηρίζει κανείς προχειροδουλειές, συναυλίες που κάλλιστα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως παραδείγματα για τον ορισμό της …ηχορύπανσης, εικαστικές εκθέσεις με «εικαστικές δημιουργίες» που διαστρεβλώνουν την πραγματική έννοια των Καλών Τεχνών και άλλες τέτοιες εκδηλώσεις ανάλογης ποιότητας. Κάθε χωριό αντί για τις θαυμαστές για την αυθεντικότητά τους λαϊκές γιορτές και πανηγύρεις κάνει στις μέρες μας κι ένα …φεστιβάλ ή έτσι τουλάχιστον το ονομάζει!

Όμως ένα φεστιβάλ, ιδιαίτερα στην Περιφέρεια, πιστεύω πως πρέπει να πληροί, πέρα από την στόχευσή του στην τέρψη των επισκεπτών του, και ορισμένες άλλες προϋποθέσεις παιδαγωγικού θα έλεγα χαρακτήρα. Να προσφέρει, με την κατά το δυνατόν υψηλή αισθητική του, γνώση και ευχαρίστηση σε όσους το παρακολουθούν, να τους οδηγεί δηλαδή προς τη σωστή κατεύθυνση επιλογής και κρίσης των θεατρικών δρώμενων, των μουσικών ακουσμάτων και ό, τι άλλου ανήκει στη σφαίρα των Τεχνών και της γνήσιας παράδοσης. Και από την εμπειρία μου, επισημαίνω, ότι αυτός ο χαρακτήρας του εξυπηρετείται καλύτερα όταν προκύπτει από συλλογική προσπάθεια και κατά το δυνατόν από «υποψιασμένους» περί τις Τέχνες συντελεστές. Ο περιορισμός ενδεχομένως των πολλών εκδηλώσεων και η επιλογή λίγων, αλλά ποιοτικών, θα βοηθούσε σε καλύτερα αποτελέσματα, χρήσιμα σε όλους!

Ξέρω ότι εδώ ενδεχομένως πολλοί θα αντιδράσουν σε αυτή την άποψη, λέγοντας λίγο πολύ το γνωστό ότι εμείς εκφραζόμαστε από τα τραγούδια του συρμού -κατά τη γνώμη μου στην πλειοψηφία τους ανάξια ακόμη και αναφοράς- ή από την «ωραιοποιημένη» και «αφελή» ζωγραφική ή από άλλες αντίστοιχου επιπέδου εκδηλώσεις. Σεβαστή αυτή τους η επιθυμία, που εν πολλοίς εκφράζει κι ένα μεγάλο μέρος της νεοελληνικής κοινωνίας, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι αυτή δεν θα στέκεται εμπόδιο στις εύλογες απαιτήσεις ποιότητας πολλών άλλων πολιτών και κυρίως στις προσπάθειες των δημιουργών και συντελεστών για προσεγμένες εκδηλώσεις, όπως αυτή που έγινε στη Γερακινή.

Αφορούσε στη ζωή και στις δημιουργίες του μεγάλου μας Βασίλη Τσιτσάνη, αποτελώντας παράλληλη εκδήλωση της πολύ ενδιαφέρουσας Έκθεσης των εικαστικών του ΣΚΕΤΠ, που έστω και με τις ελάχιστες εξαιρέσεις συμμετοχών χαμηλότερης ποιότητας, που σχεδόν πάντα είναι αναμενόμενες, πρόσφερε πολλά. Θα πρέπει μάλιστα να προσθέσω πως αυτή η Έκθεση ήταν κατά την εκτίμησή μου σαφώς η καλύτερη από όλες τις προηγούμενες που οργάνωνε ο Σύλλογος των εικαστικών του Πολυγύρου. Είχε ως ενιαίο θέμα τα «ιστορικά» μεταλλεία λευκολίθου της Γερακινής και του Πατιλδά, και με βάση αυτή τη θεματολογία υπήρχαν πολλά ενδιαφέροντα έργα και κατασκευές.

Μπράβο λοιπόν στην πρόεδρο και στο Δ. Σ., στα μέλη της ομάδας εργασίας που την επιμελήθηκαν, καθώς και σε όλους τους συντελεστές της. Η σωστή επιλογή και οργάνωση αποτελούσε συνέχεια εκείνης της θαυμάσιας πρωτοβουλίας, κατά την περίοδο των φετινών Αποκριών, με τις αναρτήσεις στους στύλους του Πολυγύρου μεγάλων πανό, αντιγράφων έργων της Ρώσικης πρωτοπορίας!

Θα επισημάνω ωστόσο ένα αρνητικό γεγονός που συνέβη κατά την παράλληλη θαυμάσια μουσική εκδήλωση στη Σκάλα των μεταλλείων (Παρασκευή 29-7-2026). Αποτελούσε μια παραφωνία που ενόχλησε πολλούς, κυρίως γιατί αφορούσε στον αναγκαίο σεβασμό που οφείλουν στους δημιουργούς και συντελεστές της εκδήλωσης όσοι παρακολουθούν τέτοιες εκδηλώσεις. Πιο συγκεκριμένα την ώρα που ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Μίλτος Μαρέτας, ως αφηγητής, με τους άξιους συνεργάτες του Μελπομένη Χριστολιάκου και Αγγελική Χλιάπα έδιναν στοιχεία από την ζωή του Τσιτσάνη, μ’ ένα ευρηματικό τρόπο (ιδέα του Μίλτου) και αναδείκνυαν έτσι και την ανθρώπινη πλευρά του, πέραν δηλαδή εκείνης του τραγουδοποιού, υπήρχαν κάποιοι -προφανώς λάτρεις των σύγχρονων «κλαψοτράγουδων»- ή και «ξένων επιτυχιών» του συρμού που φωνασκούσαν. Αδιαφορούσαν αν ενοχλούσαν τους διπλανούς τους, που με προσήλωση άκουγαν τον αφηγητή και τα θαυμάσια τραγούδια του Τσιτσάνη, εκτελεσμένα από την κομπανία του πάντοτε δοτικού, χρήσιμου στην τοπική κοινωνία και καλού μουσικού Αντώνη Κωνσταντινίδη. Η χορωδία των γυναικών από την Ορμύλια συμπλήρωνε με τον τρόπο της τον γνήσια λαϊκό χαρακτήρα της εκδήλωσης.

Ήταν μια παραφωνία των λίγων που έχουν πάντα το ύφος και την αμετροέπεια του «μάγκα» και «ξερόλα» νεοέλληνα… Κάνουν μόνο κριτική και έχουν άποψη για τα πάντα …«άμα λάχει» για τη μουσική, για τα εικαστικά, για την Αρχιτεκτονική… Μέχρι και συμβουλές για χειρουργικές επεμβάσεις μπορούν να δώσουν…

Σαν να μην φτάνει όμως το συχνό φαινόμενο να μην τιμώνται από τους αρμόδιους φορείς πολλοί από τους πραγματικούς συντελεστές Πολιτισμού στον τόπο μας, είχαν από πάνω και τη παρενόχληση και «κριτική» κάποιων άλλων που ποτέ δεν έχουν προσφέρει έστω και τα ελάχιστα… Τέτοιες όμως «λογικές» δεν θα πρέπει να υπάρχουν σε θέματα Παιδείας και Πολιτισμού…

Αναφέρω τους συντελεστές της εκδήλωσης, ανάμεσα στους οποίους είναι ασφαλώς και ο Γιώργος Διαμαντουλάκης, με την επιμέλεια και τη συμβολή του οποίου οργανώθηκε η εκδήλωση. Την πληροφόρηση για τους συντελεστές την δανείστηκα από τον ΣΚΕΤΠ:

Διδασκαλία χορωδίας: Αντώνης Κωνσταντινίδης

Λαϊκή κομπανία:

Μάκης Στεργιούδης, μπουζούκι

Αντώνης Κωνσταντινίδης, κιθάρα, τραγούδι

Μαρινέλα Hertug, βιολί

Βάσω Λάγαρη, ακορντεόν

Αλέκος και Μαρία Αρβανίτη, τραγούδι

Ερμηνεία των ραψωδιών και ανάγνωση των κειμένων:

Αφηγητής και στο ρόλο του Τσιτσάνης ο Μιλτιάδης Π. Μαρέτας

Ζωή Τσιτσάνη η Μελπομένη Χριστολιάκου

Ελίζα η Αγγελική Χλιάπα

Επιμέλεια σκηνικού διακόσμου: Μαγδαληνή Βενιωτά

Κείμενο, σκηνοθεσία: Μιλτιάδης Π. Μαρέτας

Πολύγυρος 1 Αυγούστου 2016

[*] Ο Γιάννης Αικατερινάρης είναι αρχιτέκτων, π. πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Κεντρικής Μακεδονίας

ΔΗΜΟΦΙΛΗ