Τις τελευταίες ημέρες,ξεκίνησε εκ νέου η συζήτηση για την παραπομπή σε δίκη, του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ ,Κου Ανδρέα Γεωργίου.Τον κύριον αυτόν, μεγάλο μέρος του λαού, τον θεωρεί συν-υπεύθυνο πρωταγωνιστή,για τον περίεργο πράγματι χειρισμό της οικονομίας που μας οδήγησε στην υπογραφή του πρώτου τουλάχιστον μνημονίου, με τις τόσο καταστροφικές επιπλοκές που επέφερε στην χώρα. Η οποία (οικονομία) πράγματι,να παραδεχθούμε, αντιμετώπιζε αυτήν την εποχή (2009-2010) κάποιες σημαντικές δημοσιονομικές ανισορροπίες.
Αν και το γεγονός ικανοποιεί εν πολλοίς το θυμικό μας,πρέπει να έχουμε υπ΄όψιν ότι το πρόβλημα έχει πολλές παραμέτρους και κατά την άποψή μου δεν πρέπει να επικεντρωθεί στις ευθύνες ενός προσώπου.
-Κατά πρώτον, είναι ένα ζήτημα κατά πόσον κυβερνητικές πολιτικές που ασκήθηκαν πρέπει και μπορούν να αξιολογηθούν στις δικαστικές αίθουσες.-Και εν πάσι περιπτώσει πρέπει να τεκμηριωθεί δόλος (ιδιοτέλεια,σκοπιμότητα) και όχι κρίση εκ του αποτελέσματος!(Για την επιτυχία ή αποτυχία μιας πολιτικής,ακόμη και αν προκάλεσε ζημία ή βλάβη, μόνο πολιτική κρίση μπορούμε να εκφέρουμε)
-Δεύτερον, είναι αδιανόητο το γεγονός να επιδικάζονται ευθύνες σε εκτελεστικά όργανα στην χώρα μας και όχι στους πολιτικά προϊσταμένους.Αυτή η “φάμπρικα” να την πληρώνουν υπάλληλοι ή κατώτερα όργανα και να απαλλάσσονται των νομικών ευθυνών εκείνοι από τους οποίους θα έπρεπε να αναζητηθούν.πρέπει να “φρενάρει”.
-Τρίτον,η ανοχή και παραμονή στην θέση του Α.Γεωργίου,όχι μόνον από αυτούς που μας τον επέβαλλαν αλλά και διαδόχων κυβερνητικών σχημάτων,σχεδόν από ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο, του προσδίδει το τεκμήριο της αθωότητας!-Αν η Κα Ζωή Γεωργαντά δεν αναδείκνυε το θέμα ως μείζον,σχεδόν μόνη της και με κινδύνους προσωπικούς, σήμερα θα ήταν στην κοινή συνείδηση,παμψηφεί ΑΘΩΟΣ!-Όχι για μένα,φυσικά, αλλά αυτό είναι μάλλον ήσσονος σημασίας ζήτημα.Έχω γράψει αρκετά εναντίον του(ς), που μπορώ να χαρακτηρισθώ εμμονικός !!!
-Τέταρτον,αναρωτιέμαι,κατά πόσον μια καταδίκη του, σήμερα,δεν θα ενοχοποιούσε και όλους αυτούς τους συμμάχους από το εξωτερικό,που τον επιδοκίμαζαν,τον στήριζαν,μας τον επέβαλλαν αν όχι κινούσαν.Υποπτεύομαι ότι δεν θα γεννήσει τα φιλικότερα αισθήματα προς την χώρα μας… (πολλά αποσιωπητικά, εδώ).
Επί της ουσίας των πολιτικών επιλογών αυτής της εποχής τώρα:
Πέραν ίσως των ιδιαιτέρων συμφερόντων,ορισμένων εδώ, και κάποιων χωρών και οργανισμών στο εξωτερικό, αυτή η πολιτική είχε και ως αφετηρία μια άποψη που επικρατούσε στους κυρίαρχους οικονομικούς κύκλους και σε πολλούς πολιτικούς, όπως τον Γιώργο Θαλάσση (ή Παπανδρέου) και Γ. Παπακωνσταντίνου στα πρώτα χρόνια της κρίσης και σε πάρα πολλούς Πανεπιστημιακούς δασκάλους.
-Προέκριναν δηλ.πολιτικές λιτότητας για “εξυγίανση” της οικονομίας από άλλες λιγότερο επώδυνες , και υπήρχαν αρκετές τουλάχιστον ως την κυβέρνηση Παπαδήμου.Εκτιμώντας ότι η ύφεση θα επέφερε ριζική εξυγίανση και εξορθολογισμό της οικονομίας και θα έθετε θεμέλια για μακροχρόνια σταθερότητα από ό,τι μια χρηματοδότηση ή και διαγραφή-χάρισμα όλου ή μέρους του χρέους,που θα ανακούφιζε μέν από τα συμπτώματα αλλά δεν θα εξάλειφε τις αιτίες, σύμφωνα φυσικά με τις δοξασίες τους.–Ο αποπληθωρισμός και η ύφεση δεν ήταν όπως φαίνεται επιγενόμενα δυσάρεστα αποτελέσματα , αλλά προ-επιλεγμένα μέσα οικονομικής πολιτικής.
-Και για να επιβληθεί αυτή η πολιτική χρειάσθηκαν και την βοήθεια εξωτερικών δυνάμεων των οποίων την επέμβαση προ(σ)κάλεσαν,δυσφημώντας την χώρα και την οικονομία της όσο μπορούσαν και “πειράζοντας” τους Εθνικούς λογαριασμούς!-Σκοπίμως και όχι από προσωπική ανεπάρκεια.!
-Τα έγραφα από το 2011 ήδη,όταν όλοι προσπαθούσαμε να ανιχνεύσουμε τα συμβαίνοντα γύρω μας και αναρωτιόμασταν έκπληκτοι γιατί εφαρμόζονται αλλοπρόσαλλες πολιτικές!
KON MAR
k-magazino
