Το άρθρο κόλαφος του μεγάλου Γιάννη Αδαμόπουλου για την υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΛΣΤΑΤ: Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ
Μετά την απόφαση 1331/2016 του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, με την οποία αναιρέθηκε το υπ’ αριθμό 1149/2015 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, ως προς τη διάταξή του να μη γίνει κατηγορία κατά των κατηγορούμενων για την τεχνητή διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009, η υπόθεση επανέρχεται για νέα κρίση ενώπιον του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών.
Η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ και της αυθαίρετης διόγκωσης του ελλείμματος σε 15,4% δεν είναι μία συνηθισμένη υπόθεση. Αποτέλεσε τη βάση για τα όσα επακολούθησαν στη πατρίδα μας. Επί επτά περίπου χρόνια ο ελληνικός λαός βιώνει ένα δράμα. Βρίσκεται υπό οικονομική κατοχή. ‘Εχουν συρρικνωθεί τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά του. ‘Εχουν περιορισθεί τα δικαιώματα, που του παρέχει το εργατικό δίκαιο. ‘Εχει καταργηθεί το δικαίωμά του για αξιοπρεπή σύνταξη. Μέρα με τη μέρα αυξάνει η φτωχοποίησή του. Το τραίνο της ανάπτυξης φαίνεται ότι δεν έχει προορισμό για τη χώρα μας.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η κυβέρνηση που προήλθε από τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, είχε ως προεκλογικό της σύνθημα το «λεφτά υπάρχουν». ‘Όμως, η ίδια κυβέρνηση, λίγους μήνες αργότερα, ενέταξε τη χώρα μας στο μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η «τρόϊκα» και άλλοι εξωθεσμικοί παράγοντες υποκατέστησαν, εν πολλοίς, τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας. Το τι επακολούθησε είναι γνωστό σε όλους και το βιώνουμε μέχρι σήμερα. Πρόσφατα, μάλιστα, στελέχη του Δ.Ν.Τ δήλωσαν ότι η «συνταγή», που ακολουθήθηκε για την Ελλάδα ήταν λάθος, γεγονός που σημαίνει ότι όλες οι θυσίες του έλληνα πολίτη πήγαν χαμένες Γεγονός που αυξάνει την ευθύνη των υπαιτίων. Γεγονός, που αναδεικνύει και την ευθύνη συστημικών ΜΜΕ, που προσπαθούσαν να απαξιώσουν κάθε αντίθετη φωνή. ‘Ερχονται στο νου μου οι ειρωνίες και η προσπάθεια απαξίωσής μας, όταν η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας αρνήθηκε να συναντηθεί και να συζητήσει με τη λεγόμενη «τρόϊκα», υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα έχει εκλεγμένη κυβέρνηση και με αυτή μόνο συζητάει.
Οι καταγγελίες για τη τεχνητή διόγκωση του χρέους δεν προήλθαν από πολιτικούς αντιπάλους της τότε κυβέρνησης. Προήλθαν από μέλη της διοίκησης της ΕΛΣΤΑΤ, που ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου είχε επιλέξει και διορίσει. Δηλαδή από άτομα της εμπιστοσύνης του. Η ΕΛΣΤΑΤ δεν ήταν μονοπρόσωπο όργανο, όπως μετετράπη με ελεγχόμενες από τη Δικαιοσύνη πράξεις και παραλείψεις. Είχε πολυπρόσωπη διοίκηση. Το γεγονός αυτό συμπεριλαμβανόμενης και της διαβεβαίωσης ότι «λεφτά υπάρχουν», δεν νομιμοποιεί σήμερα τους τότε κυβερνώντες να δηλώνουν αρωγοί στους υπεύθυνους της ΕΛΣΤΑΤ και να καταφέρονται κατά των κυβερνήσεων της περιόδου 2004 – 2009.
Οι καταγγελίες των μελών της διοίκησης της ΕΛΣΤΑΤ, δεν μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορο τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Σύμφωνα με τον ισχύοντα τότε Κώδικα Δικηγόρων (άρθρο 199 ν.δ 3026/1954), οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, ως νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, επιτελούν δημόσια λειτουργία και έχουν έννομο συμφέρον να παρεμβαίνουν σε θέματα μείζονος σημασίας λόγω της εξέχουσας θέσης τους στην λειτουργία του κράτους δικαίου και εν γένει στην απονομή της δικαιοσύνης. Για το λόγο αυτό, ύστερα από απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, κατέθεσα ενώπιον του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, μηνυτήρια αναφορά, κατ’ άρθρο 40 ΚΠοινΔ, ζητώντας τη δικαστική διερεύνηση των γενόμενων καταγγελιών. Μάλιστα, ζητούσαμε την εισαγωγή της υπόθεσης στο Δικαστήριο των Εφετών και τον ορισμό εφέτη – ανακριτή, σύμφωνα με το άρθρο 29 ΚΠοινΔ, ώστε να κινηθεί ταχύτατα και ποιο αποτελεσματικά η όλη διαδικασία. Μεσολάβησαν, όπως καταγγέλθηκε, κυβερνητικές μεθοδεύσεις και παρεμβάσεις στους Εισαγγελείς που ερευνούσαν την υπόθεση, που οδήγησαν στην υποβολή της παραίτησής τους, ενώ είχαν προτείνει την άσκηση ποινικής δίωξης κατά των υπαιτίων. Μεσολάβησε απόπειρα νομοθετικής παρέμβασης, έτσι ώστε ο τότε πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ να είναι εκείνος ο οποίος θα κρίνει ποια μεμονωμένα στοιχεία θα δημοσιοποιούνται και ποια θα περιέχονται σε γνώση ακόμη και της Δικαιοσύνης (!!!). Μία ιδιότυπη ασυλία φαίνεται ότι απολάμβαναν οι υπεύθυνοι της ΕΛΣΤΑΤ με την κάλυψη, όπως καταγγέλθηκε, και παραγόντων εκτός της Ελλάδος. Φθάσαμε στον Αύγουστο του 2013, οπότε η υπόθεση ετέθη στο αρχείο. Και τότε ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, λαμβάνοντας υπ’ όψιν καταγγελίες της κ. Ζωής Γεωργαντά, ζήτησε και πάλι από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου τη πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Ενόψει των ανωτέρω ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών ζητεί την παρέμβασή σας προκειμένου να αποφευχθεί μία – συνήθης για τα ελληνικά δεδομένα – διεκπεραιωτική διαδικασία και να πραγματοποιηθεί επιτέλους μία ουσιαστική και ενδελεχή διερεύνηση όσων καταγγέλλονται, προκειμένου να αναζητηθούν ευθύνες από όπου κι αν αυτές προκύπτουν». Δυστυχώς, η επόμενη διοίκηση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, δεν είχε την ίδια άποψη για τα μείζονος και εθνικής σημασίας θέματα. Δεν αξιοποίησε την παρ. ζ του άρθρου 90 του νέου κώδικα Δικηγόρων, με την οποία πετύχαμε και παρέχεται η δυνατότητα ευθείας παρέμβασης «για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού, οικονομικού ενδιαφέροντος και περιεχομένου που ενδιαφέρει τα μέλη του συλλόγου ή το δικηγορικό σώμα γενικότερα, καθώς και για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού ή οικονομικού ενδιαφέροντος».
Και σε αυτή τη περίπτωση η ελληνική δικαιοσύνη έπραξε το καθήκον της. Σήμερα, με την αναφερόμενη στην αρχή απόφαση του Αρείου Πάγου, καλείται να ρίξει φως σε μία από τις πιο σκοτεινές υποθέσεις των τελευταίων ετών, με χαρακτηριστικά διεθνούς συνωμοσίας για κερδοσκοπία σε βάρος της επιβίωσης ενός ολόκληρου λαού και με εμπλεκόμενους σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Είμαστε βέβαιοι, ότι στο τέλος θα λάμψει η αλήθεια. Ο ελληνικός λαός θα γίνει κοινωνός όλων των μεθοδεύσεων, που επιχειρήθηκαν εις βάρος του.
Γιάννης Δ. Αδαμόπουλος, πρώην Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
3
