Γ.Καλαμαρας
Αγαπημένη μου Ελλάδα
Γράφοντάς σου αυτό το γράμμα σε σκέφτομαι σαν ένα ευλογημένο από το Δημιουργό του σύμπαντος κομμάτι της γης, με αμέτρητες ομορφιές, τόσο στη στεριά όσο και στις παραλίες σου.
Ένα τόπο όμως που η Ιστορία, με αρκετές βέβαια παραλλαγές, ανάλογα με το ποιός κάθε φορά την έγραψε, μου έμαθε πως το μέγεθός σου δεν ήταν αυτό που σήμερα είναι. Άλλοτε ήταν πολύ μεγαλύτερο κι άλλοτε, πολύ σπάνια, αρκετά μικρότερο.
Πατρίδα μου, αγαπημένη μου χώρα, στο χώρο σου έζησαν και ζουν φυσικά και σήμερα εκείνοι που ακόμα λέγονται Έλληνες.
Εκείνοι σου έδωσαν το όνομα, εκείνοι σε ανέδειξαν κατά καιρούς μεγάλη και τρανή, εκείνοι σε έκαναν γνωστή σαν γενέτειρα σοφών της τέχνης και της επιστήμης, αλλά και ηρώων που υπερασπίστηκαν τα χώματά σου από διάφορους εχθρούς, που θέλησαν να σε κυριέψουν.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα, χωρίς να μπορέσω ακόμη δώσω απάντηση, αν ήσουν εσύ, τα βουνά σου, οι κάμποι σου, οι ακρογιαλιές σου, τα ποτάμια σου, οι λίμνες σου, το χώμα σου, το νερό, ο αέρας και ό, τι άλλο σε απαρτίζει, που έκανες τους κατοίκους σου σπουδαίους, ή από μόνοι τους εκείνοι σε έκαναν διάσημη στους αιώνες που πέρασαν;
Αν δηλαδή σε κατοικούσε κάποια άλλη φυλή, π.χ. η εβραϊκή ή η κινέζικη, θα έφτιαχναν όσα έφτιαξαν οι Έλληνες; Αν οι Πέρσες κατάφερναν να νικήσουν, τότε στην αρχαιότητα, τους Έλληνες, πώς θα ήταν σήμερα ο κόσμος;
Νομίζω, ξαναφέρνοντας στο νου μου τοπία αγαπημένα δικά σου, Δελφούς, Μετέωρα, Αττική, Ταϋγετο, Τέμπη, τις ατέλειωτες παραλίες σου, ότι εσύ είσαι εκείνη που έκανες τους κατοίκους σου μεγάλους. Αλλά πάλι… και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας; Εκείνοι που πρώτοι έβαλαν τα θεμέλια του σημερινού μας πολιτισμού; Και οι Έλληνες της κάτω Ιταλίας; Οι Έλληνες της Ρωμιοσύνης; Δεν ξέρω… Χάθηκα πάλι!
Απορώ με τους σημερινούς επιστήμονες, που μιλούν με τόση βεβαιότητα. Με ενοχλούν όλοι εκείνοι που δεν παραδέχονται την αδυναμία της ανθρώπινης γνώσης. Οι περισσότεροι μιλούν και γράφουν, λες και τα όσα λένε είναι πάνσοφα και οριστικά θέσφατα. Ότι με τα λόγια τους έφτασαν στο τέλος. Ότι βρήκαν την τελική απάντηση.
Απλό παράδειγμα οι Μετεωρολόγοι. Στις προβλέψεις τους ποτέ δεν βάζουν τη λέξη «ίσως».
Και κάθε τόσο η πρόγνωση είναι λάθος!
Άλλο παράδειγμα οι Οικονομολόγοι. Μιλούν χωρίς να περνά από το μυαλό τους η περίπτωση να κάνουν λάθος.
Η «οικονομική ανάπτυξη» μου σπάει τα νεύρα. Ε! Ξυπνήστε οικονομολόγοι μου. Η οικονομικη ανάπτυξη του ενός (ατόμου, ομάδος, κράτους) σημαίνει αυτόματα οικονομική υπανάπτυξη κάποιου άλλου. Παράλληλα, νομίζω πως η διαρκής οικονομική ανάπτυξη πρέπει να έχει χρονικά όρια. Δεν νομίζω ότι δεν έχει τελειωμό. Ποιός όμως οικονομολόγος μίλησε ποτέ γι αυτό;
Μήπως οι Γιατροί; Οι Φυσικοί,οι Θεολόγοι, κ.λ.π., κ.λ.π.
Αγαπημένη μου πατρίδα, τώρα που είμαι μακρυά σου, πολλοί με ρωτούν αν σε νοσταλγώ.
Η απάντησή μου τους εκπλήσσει: «Όχι βέβαια!» Δεν νοσταλγεί κανείς κάτι που έχει μέσα του.
Κάτι που ό,τι ώρα κλείσει τα μάτια του το βλέπει εμπρός του, ολοζώντανο. Η Ελλάδα ζει μέσα μου.
Όμως θέλω να σου γράψω κάτι για το οποίο θλίβομαι πολύ.
Κάτι που με κάνει πια να ντρέπομαι που είμαι Έλληνας.
Αυτός είναι και ο λόγος που σου γράφω αυτό μου το γράμμα.
Δεν ξέρω αν είμαι απόγονος του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Θαλή, του Παρμενίωνα, του Αρχιμίδη, αλλά ξέρω πως είμαι απόγονος του Κολοκοτρώνη, του Διάκου, Του Ρήγα, του Μακρυγιάννη, του Καποδίστρια, -του μόνου ίσως ολότελα γνήσιου Έλληνα ηγέτη- και όλων των Ελλήνων που έζησαν κάτω από την σκλαβιά των Οθωμανών.
Εκείνων που με μύριες θυσίες σε κράτησαν δικιά τους και με τον καιρό σε απελευθέρωσαν. Πιο σίγουρος είμαι, πως είμαι απόγονος των Ελλήνων ηρώων του ’40, που πολέμησαν ενάντια στους Ιταλούς και τους Γερμανούς.
Ξέρω επίσης ότι όλοι οι άλλοι λαοί του κόσμου πάντοτε σε μίσησαν, σε εποφθαλμιούσαν, σε αντιμετώπιζαν σαν εχθρό. Εσένα που ποτέ στα χρόνια που πέρασαν δεν έκανες επιθετικό πόλεμο, -έτσι με έμαθαν στα σχολεία-. Εσένα που τα παιδιά σου πάντοτε αμύνθηκαν δίνοντας και τη ζωή τους για να σε έχουν ελεύθερη. Ξέρω ακόμα πως εκείνοι που σε φοβήθηκαν και σε μίσησαν περισσότερο ήσαν και είναι οι σήμερα λεγόμενοι Δυτικοί. Εκείνοι που σε αντέγραψαν. Εκείνοι που πιο πολύ οφελήθηκαν από τα ένδοξα παιδιά σου. Εκείνοι που πήραν από σένα τη σκυτάλη της επιστήμης και έφτιαξαν τον σημερινό πολιτισμό(!), όταν εμείς είχαμε γονατίσει κάτω από τους Οθωμανούς, τους οποίους μάλιστα βοήθησαν να μας σκλαβώσουν.
Σκέφτομαι καμμιά φορά ότι άν οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κατασκευάσει την τηλεόραση, πόσο θα τους είχε εξυπηρετήσει στην παιδεία τους και όχι στον εξευτελισμό του ανθρώπινου γένους όπως έχει καταντήσει σήμερα, δεδομένου ότι όλη η προσπάθειά τους κατέτεινε στο να κάνει τον άνθρωπο καλύτερο. Να του δώσει παιδεία, φως.
Δεν μπορώ να μη σκεφτώ πόσο δύσκολο πρέπει να ήταν το να μεταδοθούν οι γνώσεις τότε από γενιά σε γενιά.
Όλα αυτά είναι γνωστά και κατανοητά.
Σήμερα λοιπόν, που οι Δυτικοί τόσο πολύ κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τον αντιρατσισμό, για την ελευθερία και τη δημοκρατία, εξακολουθούν να ζηλεύουν και να φοβούνται την Ελληνική ράτσα/φυλή και αφού για χρόνια μας πέρασαν την ιδέα της ψωροκώσταινας, της κακομοιριάς, θέλουν να σε μικρύνουν ακόμα πιο πολύ.
Αφού για χρόνια μας έβαλαν τοποτηρητές/βασιλιάδες, αφού μας πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλλες, προϊόντα αμφίβολης ποιότητας και ανάγκης, π.χ. μεταχειρισμένα μηχανήματα κατασκευής υφασμάτων, αυτοκίνητα «bon pour l’ Orient», μας έδοσαν συνήθειες και έθιμά τους, το χριστουγενιάτικο δέντρο κ.λ.π., (οι δραχμές μας ήταν ωραίες, εμείς δεν είμαστε…!), αφού μας πήραν τον βωξίτη για ένα κομμάτι ψωμί, πουλώντας μας μετά το αλουμίνιο σαν χρυσάφι, αφού μας στέρησαν το δικαίωμα εκμετάλλευσης των δικών μας πηγών ενεργείας, -πετρέλαιο, χρυσό, ασήμι, κ.λ.π.-, αφού βρήκαν και ‘αγόρασαν’ αδέλφια μας Έλληνες σε αντικατάσταση των ξένων τοποτηρητών που δέχτηκαν με αντάλλαγμα την διασημότητα, την εξουσία και την οικονομική ευμάρεια, μια και οι συντάξαντες τα πρώτα Συντάγματα της χώρας μας απαξίωσαν την καθιέρωση «ευγενών», που δεν είναι πλέον στη μόδα διεθνώς, παρ’ όλο που όλοι στέκονται σε στάση προσοχής μπροστά στούς εναπομείναντες «ευγενείς» των Δυτικών van, von, de κ.λ.π., -βλέπεις αγαπημένη μου Ελλάδα, πριν το 1821 οι Έλληνες ήσαν αληθινοί δημοκράτες-, αφού στην ανάγκη τους μας έταζαν λαγούς με πετραχήλια, -θυμίσου το ’40- και μετά, αμέσως μετά, τα ξεχνούσαν όλα και πάλι από την αρχή. Θυμάσαι τον Τσόρτσιλ, «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» και τόσα άλλα παχιά λόγια…και όμως η Β. Ήπειρος σήμερα δεν ανήκει στην Ελλάδα…σε σένα γλυκιά μου πατρίδα!
Όλες οι κατακτημένες από τους Γερμανούς χώρες έχουν από χρόνια πάρει αποζημιώσεις. Εσύ; Τίποτα! Ας είναι καλά οι τοποτηρητές…Πολλοί από αυτούς έχουν και μη ελληνικά επίθετα…ή και αλλοδαπά διαβατήρια(!). Άλλοι ελληνοποίησαν το επίθετό τους… Και μας κυβέρνησαν! … Και μας κυβερνούν!
Να συνεχίσω λίγο ακόμα με τις απάτες και τα ψέμματα των Δυτικών και των ημεδαπών συμμάχων τους;
Θυμάσαι το περίφημο σχέδιο Μαρσαλ; Ήρθαν τόσα λεφτά. –Αλήθεια πόσα;- Ποιοί τα πήραν; Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Μήπως στην Ελβετία; Από τη μιά μας έλεγαν ότι μας βοηθούν κι από την άλλη τα έδιναν στούς δικούς τους τοποτηρητές.
Μην κλαις αγαπημένη μου πατρίδα! Δεν τα γράφω για σένα.
Μας έστελναν δωρεάν αεροπλάνα και άλλα πολεμικά συμπράγκαλα. Αλλά για να τα κινήσουμε και να τα συντηρήσουμε μας έπαιρναν και μας παίρνουν το αίμα.
Οι «σύμμαχοί» τους συνέλληνες ‘φαγώθηκαν’ να μας κάνουν Ευρωπαίους και μας ενέταξαν στην τότε Ε.Ο.Κ.. Έτσι, χωρίς να μας ρωτήσουν. Όλα τα κράτη έκαναν δημοψήφισμα προκειμένου να ερωτηθεί ο λαός τους εάν θέλει να ενταχθεί. Στην Ελλάδα μας όχι. ‘Ολα τα κράτη έκαναν σκληρές διαπραγματεύσεις για τους όρους που θα προσχωρήσουν στην Ε.Ο.Κ. Οι Έλληνες ηγέτες όμως καμμία διαπραγμάτευση! Ο μόνος -κρυφός- τους όρος ήταν η ισοβιότητα στην θέση του Εθνάρχου στην ηγεσία της χώρας. Τι κρίμα…
Παρασύρθηκα πάλι… Πελαγοδρομώ…
Σ’ αγαπώ τόσο πολύ πατρίδα μου, που θα σου ξαναγράψω…
