Ένας παπούς μιλάει στον εγγονό του…

Αγαπημένε μου Στέφανε,
 
Ακόμα μια φορά με εξέπληξες. Αυτή ήταν η σωστή ερώτηση!
και τώρα η δική μου απάντηση, με όλες τις επιφυλάξεις μου.
Πιστεύω ότι αυτή η επιμονή των ηγετών των διαφόρων λαών και κρατών στην συνεχή ‘’ανάπτυξη’’, είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του ανθρώπινου νου.
Και ας δούμε τί πιθανώς εννοούν με τη λέξη, η οποία συνήθως συνοδεύται από κάποιο επίθετο ή επιθετικό προσδιορισμό, όπως οικονομική ανάπτυξη, πολιτισμική, παραγωγής, πνευματική, επιστημονική, καλλιτεχνική, κ.λ.π.
Η γνώμη μου είναι ότι δεν εννοούν τίποτε άλλο από την αύξηση της πολιτικής επιροής τους στο λαό που κυβερνούν, ούτως ώστε η παραμονή τους στην εξουσία να διαρκέσει όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο, παραμυθιάζοντάς τον ότι έχουν πολιτικά σχέδια τα οποία θα κάνουν το λαό αυτό να ζήσει για πάντα σε ‘’χρυσό αιώνα’’(!).
Φυσικά αγαπητέ μου Στέφανε, όπως μου γράφεις, η όποια ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι συνεχής. Κάποια στιγμή θα έρθει σε άμεση αντίθεση με την ανάπτυξη κάποιου άλλου λαού, ακριβώς όπως συμβαίνει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, όπου βλέπεις τη στάθμη του υγρού στο ένα δοχείο να ανεβαίνει εις βάρος ενός άλλου και να ισορροπούν σε κάποιο ύψος. Και ενώ στα υγρά η νέα ισορρόπηση γίνεται ενδεχομένως ανώδυνα, δεδομένου ότι τα υγρά δεν μας μιλούν, για να μας πουν άν ‘’αισθάνονται πόνο’’ όταν τους ασκούνται πιέσεις, στους λαούς όμως η εξισορρόπηση γίνεται τις περισσότερες φορές με βία ή αλλιώς με πόλεμο και αναπόδραστα με πολύ πόνο.
Αν ανεβούμε ψηλά και δούμε την ιστορία των ανθρώπων από ένα επίπεδο, ας πούμε κάποιου κατοίκου ενός άλλου πλανήτη, νομίζω, ότι οι άνθρωποι στην κίνησή τους, τόσο την ατομική όσο και την ομαδική, δεν θα διαφέρουν από την κίνηση των υγρών.
Είμαι βέβαιος ότι και συ θα έχει τύχει να κοιτάξεις μια βροχερή μέρα να πέφτουν σταγόνες βροχής στο τζάμι κάποιου παράθυρου. Παρατηρώντας τες να κυλούν δεν σου θυμίζουν ανθρωπάκια που ενώ ξεκινούν μόνα σιγά σιγά ενώνονται και γίνονται μικρές ομάδες, που θα ενωθούν μετά με κάποιες άλλες και θα γίνουν μεγαλύτερες και στο τελος θα φτασουν κάτω;(!)
Αχ αυτή η έλξη της γης! Μας τραβάει, μας τραβάει συνέχεια προς τα κάτω…
Αχ αυτή η ανθρώπινη ματαιοδοξία! Μας τραβάει, μας τραβάει συνέχεια προς τα κάτω, μόνο που εμείς νομίζουμε πως ανεβαίνουμε!
Ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες, από όσο γνωρίζουμε, ήταν ο Μ. Αλέξανδρος. Τον τράβηξε κι αυτόν η έλξη της γης…και τον πήρε στα σπλάχνα της! Και σε τόσο μικρή ηλικία. Έδωσε ανάπτυξη στο λαό του. Ναι, αλλά πόσο κράτησε η ανάπτυξη αυτή;
Αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν. Κι εμείς είναι ωραίο να κοιτάμε το παρόν και να σχεδιάζουμε, όσο μπορούμε, το μέλλον, που κι αυτό ίσως γίνει παρόν κ.λ.π.
Ας έλθουμε λοιπόν πάλι στην ¨ανάπτυξη¨, που σαν καραμέλλα μας πιπιλίζουν οι πολιτικοί μας και γενικότερα οι ηγέτες μας.
Αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να διακρίνουμε την έννοια, ανάλογα με το τι αντικείμενο έχει. Αν είναι ανάπτυξη που έχει σαν αντικείμενο υλικά στοιχεία, δηλαδή πλούτο, ή αν έχει πνευματικά στοιχεία, καλές τέχνες, επιστημονικές έρευνες, κ.λ.π.
 Η ανάπτυξη μιας ομάδας, ενός κράτους , ενός λαού, ενός έθνους, αναγκαστικά θα φέρει την ‘’υπανάπτυξη’’ μιας άλλης. 
Δες για παράδειγμα σήμερα την Γερμανια!
Γ. Καλαμαράς