ΕΝΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΝΟΥΝ… ΤΡΙΑ
της Κατερίνας Χριστοφίδου
Ας ταξινομήσουμε τα υφιστάμενα δεδομένα στην ακανθώδη πορεία των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού, ένα προς ένα:
1. Υπάρχει πρόοδος (συγκριτικά με προηγούμενες προσπάθειες)
Για πρώτη φορά οι δύο ηγέτες προχώρησαν στη συζήτηση συγκεκριμένων κεφαλαίων ενώ η Τουρκία συζητά για πρώτη φορά θέμα εγγυήσεων (;)
2. Υπάρχουν παράλληλα πολλές διαφωνίες και κόκκινες γραμμές
(Περιουσιακό, εδαφικό, ασφάλεια-εγγυήσεις)
3. Δεν υπάρχουν χρονοδιαγράμματα ΑΛΛΑ οι “ηγέτες δεσμεύτηκαν για εντατικές συνομιλίες ώστε να εξευρεθεί λύση μέχρι το τέλος του 2016”, δέσμευση την οποία συμπεριέλαβε και ΓΓ του ΟΗΕ στη λακωνική του δήλωση μετά την τριμερή στη Νέα Υόρκη.
4. Σε αυτό το χρονοδιάγραμμα στηρίζεται και ο ειδικός σύμβουλος του ΓΓ, Έσπεν Μπαρθ Έιντε ο οποίος μάλιστα δήλωσε ότι οι ηγέτες θα λογοδοτήσουν εαν δεν αδράξουν αυτή την ευκαιρία. Μια δήλωση που ούτε λίγο ούτε πολύ μπορεί να (παρ)ερμηνευθεί και ως απειλή.
Εάν μέχρι το τέλος του 2016, δεν γίνουν εκείνες οι υποχωρήσεις, ισότιμα (αφού εξασφαλίστηκε και η πολιτική ισότητα στο πλαίσιο λύσης) και από τις δυο πλευρές, που θα επιτρέψουν την επίτευξη λύσης, ο ΟΗΕ δεν θα ενθαρρύνει τους δυο ηγέτες να συνεχίσουν τις προσπάθειες; Την ίδια ώρα όμως, η Τουρκία, που όλοι παραδέχονται ότι έχει το κλειδί της λύσης, “εμποδίζει” με την παμπόνηρη διπλωματική της στρατηγική, την όποια ουσιαστική πρόοδο, εάν δεν πάρει αυτά που θέλει και “βγάζει” την ουρά της απέξω. Αυτή δε θα λογοδοτήσει κύριε Ειντε; Δεν έχει λογοδοτήσει για τα εγκλήματα πολέμου και δε θα λογοδοτήσει ούτε αυτή τη φορά; Εάν δηλαδή υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν τετραγωνισθεί ο κύκλος, σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν άλλες ευκαιρίες.
Το ότι ναι θα υπάρξουν και άλλες ευκαιρίες, αυτός είναι ρεαλισμός αυτή είναι η αισιόδοξη πλευρά. Οχι οι επίπλαστες ελπίδες που στηρίζονται στις υποχωρήσεις του “αδύναμου”. (Συγκριτικά με τον εισβολέα, την κατοχική Τουρκία). Το δίλημμα λύση τώρα, αλλιώς διχοτόμηση, ή το λύση τώρα αλλιώς θα μας τιμωρήσουν, είναι εκφοβισμός και ουδείς ελεύθερα σκεπτόμενος νόμιμος πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, πρέπει να τα λαμβάνει υπόψη. Ίσως απόψε, το χαμόγελο Αναστασιάδη και ο σκυθρωπός Ακιντζί, να φανέρωσε μια μικρή νίκη σε μία μικρή μάχη. Ο δρόμος είναι μακρύς όσο και αν κάποιοι τον έχουν σμικρύνει απλά γιατί “ευθυγραμμίστηκαν τα δικά τους άστρα”.
Ναι στη σωστή, δίκαιη, βιώσιμη, λειτουργική λύση που θα διασφαλίζει την ειρήνη στο πολύπαθο νησί μας. Ναι σε μία λύση, που να αποτρέπει σαφέστατα και ξεκάθαρα, με την πρόκληση μάλιστα κόστους, την οποιαδήποτε ξένη επέμβαση ή παρέμβαση, στο βωμό της δήθεν, αποκατάστασης της τάξης. Όσα χρόνια κι αν περάσουν. Αν αυτό μπορεί να γίνει αύριο. Ναι, λύση τώρα. Αν όχι, τότε η εκλελεγμένη ηγεσία έχει υποχρέωση να διαχειριστεί την κατάσταση με τέτοιο τρόπο, ώστε οι προσπάθειες να συνεχιστούν χωρίς επιπτώσεις. Αν όχι, ας τα πάρουμε ένα-ένα, και να πάνε σπίτι τους. Γιατί ένα κι ένα δεν κάνουν τρία.
Κατερίνα Χριστοφίδου
