Επιστολή Νικολόπουλου προς Ψυχάρη: Εξέστιν Ψυχάρη ασχημονείν @NikNikolop

Με μια μακροσκελή επιστολή απαντά στο δημοσίευμα του “Βήματος” με τίτλο “Ο εντιμότατος κύριος Νικολόπουλος” ο βουλευτής Αχαΐας και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδας, Νίκος Νικολόπουλος, δίνοντας παράλληλα… ραντεβού στην Ευελπίδων!
Όπως αναφέρεται στην απάντησή του:
“Χα, χα, χα!!!!!
Ώστε σας έγινα «στενός κορσές» και αποφασίσατε να ασχοληθείτε μαζί μου;
Όμως είναι φανερό πως χάσατε την ψυχραιμία σας.
Λογικό για έναν επιχειρηματία – εκδότη, που είναι ένα ένα βήμα προ του εδωλίου, καταχρεωμένος, οδεύοντας ολοταχώς προς το άρθρο 99, όπως αποκάλυψε ο ίδιος στους απλήρωτους εργαζόμενους.
Με ένα δημοσίευμα εφάμιλλο μιας εκδοτικής “Πομπηίας” που καταστρέφεται στα χέρια του συγκεκριμένου εκδότη και ένα οικτρό συμπίλημα αναπόδεικτων κατηγοριών, ανεκδιήγητων αφηγήσεων και χολής, επιχείρησε το “ΒΗΜΑ” να “απαντήσει” στην ομοβροντία των καταγγελιών μου για τα έργα και τις ημέρες του τελευταίου καιρού. Χωρίς να τηρεί καν τα προσχήματα, χωρίς ένα “φύλλο συκής” της περίφημης δημοσιογραφικής δεοντολογίας, πιστό στη νταβατζίδικη αρχή «δικό μου είναι το φύλλο ό,τι θέλω γράφω», η πάλαι ποτέ έγκυρη εφημερίδα της κεντροαριστεράς, διεκδικεί επιδόσεις που θα ζήλευαν και οι πιο “κίτρινες” φυλλάδες του περιθωρίου.
Φυσικά, αναφέρει πολλά και διάφορα, όμως αποφεύγει να αναφερθεί στην ταμπακιέρα. Δηλαδή, στις δημόσια διατυπωμένες καταγγελίες μου για τις πράξεις και τις παραλείψεις του κ. Σταύρου Ψυχάρη, για πολλές από τις οποίες μάλιστα καλείται να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη. Επί της ουσίας πρόκειται ένα κείμενο γεμάτο ύβρεις, κακοήθεια και αερολογίες. Το συνήθιζε πάντα ο κ. Ψυχάρης και οι παλιές συνήθειες δεν σταματούν…
Αλήθεια, χαίρομαι που μου περιποιήσατε τέτοια τιμή. Όσα άλλα τέτοια “παράσημα” μου απονείμετε, θα τα πάρω. Αυτή η πανάκριβη συλλογή, είναι η περιουσία μου. Αφήνω σε άλλους την δική τους συλλογή, των εις βάρους τους μηνύσεων και κατηγοριών σε βαθμό κακουργήματος, αλλά και την πλήρη απαξίωση στα μάτια και τη συνείδηση ολόκληρης της κοινωνίας.
Πάντως εάν ο Νικολόπουλος ήταν Ψυχάρης και εξαιτίας των κοινοβουλευτικών αποκαλυπτικών παρεμβάσεων ενός ατίθασου και ασυμβίβαστου επαρχιώτη Βουλευτή, δεσμευόταν όλη η κινητή και ακίνητη περιουσία μου.
Εάν ξεκινούσαν έλεγχοι από το ΚΕΦΟΜΕΠ και άλλες ελεγκτικές υπηρεσίες για το πόθεν και το έσχες μου.
Εάν έψαχναν να με βρουν “κρυμμένο” πίσω από συγκεκριμένες offshore.
Εάν κρυβόμουν κάτω από νούμερα λογαριασμών τραπεζικών  καταθέσεων   εξωτερικού στις διαβόητες λίστες.
Εάν ήμουν “πνιγμένος ως τον λαιμό” με θαλασσοδάνεια εκατομμυρίων ευρώ, που πήρα από τράπεζες και ποτέ δε γύρισα.
Εάν εξαιτίας των αποκαλύψεων Νικολόπουλου στη Βουλή, η Δικαιοσύνη με καθιστούσε κατηγορούμενο για κακουργηματικές πράξεις εις βάρος του Δημοσίου και εάν ο συγκεκριμένος Βυλευτής με είχε καταμηνύσει γιατί ομολόγησα
“μεθ’ όρκου” ότι πήρα 15 εκ. ευρώ, τραπεζικό δάνειο με εγγύηση “αέρα “.
Εάν ο Εισαγγελέας Εφετών Γαληνός Μπρής με είχε τυλίξει σε πολλές, πολλές, πολλές σελίδες κατηγορητηρίου.
Εάν είχα βρεθεί στα Δικαστήρια με Υπουργούς, πότε “αγκαλιά” και πότε απέναντι για όζουσες ιστορίες οπλικών συστημάτων.
Εάν κυνηγούσα ακόμα και μετά θάνατον την άσπιλη από κάθε πλευρά αείμνηστη και πραγματική δημοσιογράφο Αριστέα Μπουγάτσου για τις όζουσες ιστορίες οπλικών συστημάτων.
Εάν το παιδί μου εμφανίζονταν ως Βουλευτής του αντίπαλου Κόμματος από αυτό που υποτίθεται στήριζα.
Εάν το παιδί μου αίφνης και πριν ακουστούν οι κλαγγές των εισαγγελικών πολυβόλων, κατά του πατέρα του εξαφανίζονταν από τη Βουλή, παραιτούμενο και κάνοντας χώρο στο άλλο μου παιδί για να κάνει “παρέλαση” σε επιτροπές της Βουλής και να εξηγήσει τα ανεξήγητα για τη λογική του μέσου Έλληνα.
Εάν είχα λάβει κλήση από τον Εισαγγελέα να εμφανιστώ αυτοπροσώπως στο ακροατήριο του Δικαστηρίου της Αθήνας στις 24 Οκτώβρη 2016, ως κατηγορούμενος μετά από μήνυση του Νικολόπουλου.
Εάν ήξερα ότι σε μερικές μέρες θα κλείσω τις ιστορικές εφημερίδες “ΒΗΜΑ” και “ΝΕΑ”, επειδή σπατάλησα τον πολιτικό και εκδοτικό πλούτο ως “κακός” κληρονόμος προγενέστερων ιστορικών εκδοτών
Και εάν… Και εάν… Και εάν…
Πρώτα από όλα θα προτιμούσα να ζήσω με “ψωμί και ελιά”, να εγκαταλείψω τα “ανάκτορα”, τα θωρακισμένα αυτοκίνητα και όλα τα συναφή, να ρευστοποιήσω ότι έχω και δεν έχω, να βγάλω από τις κρυψώνες το χρήμα και τα άλλα τιμαλφή, για να πληρώσω τα δεδουλευμένα και οφειλόμενα στους εργαζομένους και τα δάνεια που μου αναλογούν στο MEGA, στο ΔΟΛ και όπου αλλού, προκειμένου να κυκλοφορούν με το κεφάλι ψηλά τα παιδιά μου και να διασώσω ότι θα μπορούσα για την υστεροφημία μου.
Θα συνιστούσα δε, στο “σαλόνι” της εφημερίδας που… “«στολίζουν” τον Βουλευτή, να μην το “κοσμεί” η διαφήμιση της alpha bank, του συγκατηγορούμενου Γ. Μαντζούνη (διευθύνοντος συμβούλου της τράπεζας) για τα δάνεια που έδωσε και για τα οποία υπάρχουν κατηγορίες, μετά από κοινοβουλευτική παρέμβαση του Νικολόπουλου. Όχι τίποτα άλλο, αλλά να μην σκεφτεί και κανείς ότι «θέλει η φουκαριάρα να κρυφτεί αλλά το χρήμα δεν την αφήνει…»
Και αν πάλι δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω έναν επαρχιώτη Βουλευτή στα “μαρμαρένια αλώνια” της δημοσιότητας, ποτέ δεν θα έγραφα κάτι για κάποιον που οι συμπολίτες του τον εκλέγουν πρώτο από το 1986, Δημοτικό Σύμβουλο, υπ. Δήμαρχο, Βουλευτή σε μια «μικρή – μεγάλη» επαρχιακή πόλη, όπου ο καθένας γνωρίζει μέχρι και τα… κουταλοπήρουνα που έχει ο καθένας στο σπίτι του.
Όμως, εγώ δεν είμαι ο Ψυχάρης. Είμαι ο Νικολόπουλος. Ένας απλός εκπρόσωπος του λαού στη Βουλή των Ελλήνων, που δηλώνει πως θα συνεχίσει με κάθε τίμημα και κόστος τις προσπάθειες να μπει τέλος στην “νταβατζηδοκρατίας”.
Δεν θα με κάμψει το bulling συκοφαντικών δημοσιευμάτων. Πέρασα και χειρότερα. Και κάποιοι, όπως ο κ. Μπόμπολας, έχουν ήδη καταδικαστεί για εις βάρος μου, παρόμοιες αήθεις επιθέσεις και συκοφαντίες.
Κήνσορας και τιμητής για μένα είναι μόνον ο λαός.
Αλλά αυτό είναι κάτι που μάλλον ο κ. Ψυχάρης αδυνατεί να καταλάβει. Τον κατανοώ…
Αλλά καθώς έχω υποχρέωση αλήθειας και τιμής απέναντι στους χιλιάδες πολίτες, που με εμπιστεύονται και απέναντι στην οικογένειά μου, είμαι υποχρεωμένος να καταφύγω στη Δικαιοσύνη. Και αυτή να απαντήσει, οριστικά και αμετάκλητα για όσα γράφονται εις βάρος μου.
Όπως θα απαντήσει, μαζί με όλες τις άλλες Αρχές, για το δημόσιο χρήμα που ρέει σε εξοχικά και μέγαρα, την ώρα που ο Έλληνας “ματώνει” και τα ταμεία ξεμένουν από χρήματα για να πληρώσουν τις συντάξεις πείνας.
Ο λαός το ξέρει, αλλά έχει και ιερό δικαίωμα να αποδειχθεί, ποιοι ήσαν οι «νταβατζήδες» που τον εξαθλίωσαν και θα συνεχίσουν να το κάνουν “αντιστάσεως μη ούσης”.
Η Δικαιοσύνη θα βάλει τη ”σφραγίδα” της, για όλους και για όλα!
Διαφωνεί κανείς;
Ραντεβού στην Ευελπίδων, λοιπόν. Διότι «εξέστιν Ψυχάρη ασχημονείν»…”.