ΣΗΜΕΡΑ οι δημοσκοπήσεις έχουν υποκαταστήσει πλήρως και αυτές τις κουτσουρεμένες αστικές δημοκρατικές ελευθερίες. Η πολιτική και τα κόμματα έχουν υποκατασταθεί από τη «δημοκρατία» της βολιδοσκόπησης, δηλαδή από τα ΜΜΕ και τους ισχυρούς οικονομικούς σπόνσορες: Ολοκληρωτισμός της αγοράς, δηλαδή της αγοραίας πολιτικής και των «νταβατζήδων».
Ζούμε τη δικτατορία της δολοφονίας της σκέψης και της πολιτικής. Μια δικτατορία που κατασκευάζει και προβάλλει τις «πολιτικές» των οικονομικών και πολιτικών μας δυναστών…
Το παρακάτω κείμενο έχει γραφτεί το 1992. Την ίδια νεροποντή δημοσκοπήσεων είχαμε και τότε με τον ίδιο σκοπό: Την κατεδάφιση τότε του ιστορικού ΠΑΣΟΚ και την επιβολή του «εκσυγχρονισμού»…
Περιέχεται στη συλλογή κειμένων: «Μυθολογίες και Μεταλλάξεις».
Τα γκάλοπ
Του Θύμιου Παπανικολάου
ΟΤΑΝ η καμπύλη της ιστορικής εξέλιξης ανεβαίνει, η πολιτική σκέψη γίνεται οξύτερη. Όταν όμως η καμπύλη τραβάει προς τα κάτω, η ανοησία κυριαρχεί πάνω στην πολιτική σκέψη. Μια πτυχή αυτής της ανοησίας είναι και τα γκάλοπ. Η αλγεβρική τους γλώσσα είναι ένα νέο μέσο χειραγώγησης, ένα μέσο που επιχειρεί να διαμορφώσει την κοινή γνώμη, έτσι ώστε να αποδεχτεί μια καθορισμένη πολιτική κατάσταση ή να την απαιτήσει.
Η λογική των δημοσκοπήσεων είναι αυτή των τεχνασμάτων και των τυπικών αναλογιών. Το βασικό χαρακτηριστικό αυτών των πολιτικών ερευνών και συγκρίσεων βρίσκεται στο ότι αγνοούν εντελώς την υλική βάση των διαφόρων κομμάτων και πολιτικών ρευμάτων, δηλαδή την κοινωνική τους φύση και κατά συνέπεια τον αντικειμενικό ιστορικό τους ρόλο. Αντίθετα, αξιολογούν και ταξινομούν διαφορετικά ρεύματα και ανόμοιες ταξικές ουσίες, σύμφωνα με κάποια εξωτερική και δευτερεύουσα εκδήλωση και συχνά ανάλογα με τις σχέσεις τους με τη μία ή την άλλη αφηρημένη αρχή, που για το συγκεκριμένο ταξινομητή έχει ειδική ιδεολογική ή επαγγελματική αξία. Π.χ. κάθε έρευνα σήμερα για τον εκσυγχρονισμό στηρίζεται στο απροσδιόριστο, κοινωνικά και πολιτικά, ηθικό αξίωμα του «εκσυγχρονισμού».
Η Γλώσσα των γκάλοπ είναι η ιδιοτελής συρρίκνωση της κοινωνικής πραγματικότητας. Είναι μια γλώσσα που αποτελεί μέρος μιας γενικής τεχνικής φενακισμού, η οποία συνίσταται στη μεγαλύτερη δυνατή σχηματοποίηση της κοινωνικής αταξίας και πολυχρωμίας. Η γλώσσα αυτή αποξηραίνει την πραγματικότητα από τους ζωικούς χυμούς της, την αφυδατώνει από κάθε κοινωνική διεργασία και συλλογικό συναίσθημα, την τεμαχίζει σε αφηρημένες ηθικές αρχές και μέσα από αυτή τη διαίρεση απομονώνει εκείνο που θέλει να προβάλει. Συστατικό, συνεπώς, γνώρισμα αυτής της γλώσσας είναι η αντιεπιστημονική και αντιδραστική νοοτροπία του τεμαχισμού και της απλοποίηση του όλου: Το σκόρπισμα της ολότητας σε άτομα και του ατόμου σε ουσίες.
Τα γκάλοπ είναι μια εγκάρσια τομή στα πράγματα. Δηλαδή, μια τυπική λογική που κόβει το κοινωνικό κύκλωμα, μετατρέπει την κοινωνία σε θέατρο και φτιάχνει από το κοινωνικό ον, δηλαδή τον ολικό άνθρωπο, ένα μερικό ηθοποιό. Η ιδεολογία των γκάλοπ συμπυκνώνεται στο εξής: Στην αποκοπή των νεύρων και αρθρώσεων της κοινωνίας, στην εξάτμιση της κοινωνικής ουσίας και στην αντιπαράθεση των αυτεξούσιων ηθοποιών «μέσα από το ψέμα μια συμβολικής, που καμώνεται πως πιστεύει ότι το μέρος δεν είναι παρά μια τέλεια σμίκρυνση του όλου» (Ρολάν Μπαρτ).
Γίνεται σαφές ότι τα γκάλοπ όχι μόνο δεν είναι «αθώα», αλλά αποτελούν και τη μεγάλη απειλή και για την ίδια αυτή αστική δημοκρατία. Οι βολιδοσκοπήσεις δεν προϋποθέτουν μόνο ένα ορισμένο «προφίλ» του «μέσου εκλογέα» που αντανακλά τη στατική της κοινωνίας και όχι τη διαλεκτική της αλλαγής, αλλά απαιτούν και την τεράστια ενίσχυση της βλακώδους διαφημιστικής προπαγάνδας προς το μέσο εκλογέα. Και σήμερα αυτός ο τηλεοπτικός βιασμός των «επιλογών» και του «θεάματος» αλλοιώνει την κοινοβουλευτική δημοκρατία και την υποκαθιστά με τη δημοκρατία της βολιδοσκόπησης και του τηλεοπτικού θεάματος. Συνακόλουθα την υποτάσσει πλήρως στα ισχυρά οικονομικά κέντρα εξουσίας.
Ιούνιος 1992