Γράφει ο Δημήτρης Κουμάνταρος
Γιά να μπορεί μια κοινωνία να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της σε οποιοδήποτε επίπεδο, πρέπει προηγούμενα να είναι σε θέση να τα καταγράψει και να μπορεί να διαλεχθεί για αυτά.
Η ελληνική κοινωνία διαλέγεται σήμερα δια των κ.κ. Λαμπράκη, Μπόμπολα, Κυριακού, Αλαφούζου, Κοντομηνά, Κουρή, Τεγοπούλου κι ολίγων άλλων παρόμοιων, οι οποίοι δεν ξεπερνούν τους δέκα, αλλά ελέγχουν το 95% της επικοινωνίας κι ενημέρωσης στη χώρα. Αυτοί μπορεί να είναι ή να μην είναι σεβαστοί ως μέλη της κοινωνίας, να κάνουν ως επιχειρηματίες τη δουλειά τους, αλλά δεν είναι απαραίτητα(κομψές οι διατυπώσεις) φερέγγυοι για τη διεξαγωγή ενός δημιουργικού δημόσιου διαλόγου. Τό αυτό, γιά άλλους λόγους, ισχύει και γιά την εκάστοτε διορισμένη διοίκηση της ΕΡΤ.
Εφημερίδες, άλλα έντυπα, ραδιοφωνικοί και μικρής εμβέλειας τηλεοπτικοί σταθμοί, ιστοσελίδες και μπλογκ, πέραν του ότι όλα μαζί δεν φτάνουν ούτε στο νυχάκι της δημόσιας επιρροής π.χ. του Mega, κατά κανόνα καλύπτουν μονομερώς κι όχι πάντα αμερόληπτα τις ανάγκες του δημόσιου διαλόγου.
Είναι τόσα πολλά τα κοινά προβλήματα, τόσο καινούργια ορισμένα από αυτά, τόσο έντονη η παράδοση στη χώρα του ελέγχου της δημόσιας ενημέρωσης κι επικοινωνίας, αλλά και του φανατισμού, της κοκορομαχίας, του ατεκμηρίωτου αποφθευγματικού λόγου κάθε απόχρωσης, που αν δεν υπάρξει μια δημόσια παρέμβαση μεγάλου και καταλυτικού χαρακτήρα στο χώρο της επικοινωνίας, κάθε συζήτηση περί κοινωνικής προόδου, απελευθέρωσης, μεταρρύθμισης, επαναθέσπισης, αναγέννησης κ.ο.κ. θα καταντά μια ανέξοδη κι αδιέξοδη αυτιστική φλυαρία.
Μια μαζική, δημοκρατική, δίχως ιδεολογικά προαπαιτούμενα, παρά μόνο τον έλεγχο από τους ίδιους τους πολίτες-συμμέτοχους, παρέμβαση στο χώρο των ΜΜΕ, θα μπορούσε να αποτελέσει τη σπίθα για να μπεί η ελληνική κοινωνία σε μια τροχιά δημοκρατικού και δημιουργικού επαναπροσδιορισμού.
Στόχος η συγκρότηση μιας Εταιρίας Επικοινωνίας κι Ενημέρωσης Πολιτών που θα χρηματοδοτείται από τους ίδιους τους πολίτες και για την οποία θα διασφαλισθεί ότι δεν θα μπορεί να την μονοπωλήσει κανένα άτομο ή λίγα άτομα ή κάποια οργανωμένη ομάδα. Προαπαιτούμενα μόνο δύο: Τό δικαίωμα του λόγου για όλους, το «άκουσον μεν πάταξον δε». Η απόλυτη δημοκρατία, το ισότιμο δικαίωμα της ψήφου γιά όλους τους συμμέτοχους και η εφαρμογή της αρχής της πλειοψηφίας στη λήψη των αποφάσεων.
Αρχικά όσες πολίτισσες κι όσοι πολίτες συμφωνούν, μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή στο εγχείρημα και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε μία συγκέντρωσή τους, για να προσδιορίσουν τόσο τη νομική μορφή όσο και τα επόμενα βήματα της προσπάθειας. Ως επόμενο βήμα αυτή η συσπείρωση πολιτών μπορεί να απευθύνει ένα ευρύτατο δημόσιο κάλεσμα γιά συμμετοχή και πλαισίωση του εγχειρήματος. Ανάλογα με το εύρος της απήχησης της πρωτοβουλίας αυτής θα προσδιοριστούν και οι μορφές των ΜΜΕ που θα υιοθετηθούν.
Παράλληλα η πρωτοβουλία αυτή μπορεί να επεξεργαστεί και να προτείνει μέτρα για τον δημοκρατικό δημόσιο έλεγχο των ήδη υπαρχόντων κρατικών ΜΜΕ.
Όσες Συμπολίτισσες και Συμπολίτες επιθυμούν να συμμετέχουν σε μιάν αρχική συγκέντρωση για τον ακριβή προσδιορισμό των στόχων και των βημάτων μιας τέτοιας πρωτοβουλίας στον χώρο των ΜΜΕ, παρακαλούνται να επικοινωνήσουν με τον υπογράφοντα. Δημοσιογράφοι ή άλλοι πολίτες που δεν επιθυμούν για επαγγελματικούς ή άλλους λόγους να εκτεθούν δημόσια, μπορούν άφοβα να συμμετέχουν στην όλη προσπάθεια με όποιο τρόπο οι ίδιοι επιλέξουν. Έτσι κι αλλιώς πριν από την προτεινόμενη ιδιωτική συγκέντρωση καμμία δημοσιοποίηση δεν πρόκειται να υπάρξει. O χώρος κι ο χρόνος αυτής της συγκέντρωσης θα προσδιοριστούν ανάλογα με το μέγεθος της ανταπόκρισης.