Εορτάζοντες την 18ην του μηνός Νοεμβρίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΛΑΤΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ
ΤΟ ΑΓΙΟ ΝΗΠΙΟ
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ από την Παλαιστίνη
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΑΚΧΑΙΟΣ ο Διάκονος και ΑΛΦΑΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ο Νεομάρτυρας από την Παραμυθιά της Ηπείρου
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΛΑΤΩΝ
Ήταν από την Άγκυρα και έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ. Χ. Αγαθή ψυχή ο Πλάτων, εργαζόταν αδιάκοπα για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης. Ανακούφιζε τους φτωχούς και τους ασθενείς με γενναίες αγαθοεργίες, διότι ήταν πολύ πλούσιος. Καταγγέλθηκε στον έπαρχο Αγριππίνο και ομολόγησε ότι πράγματι πιστεύει στον Χριστό και ότι γι’ Αυτόν ζει και εργάζεται. Ο Αγριππίνος, βλέποντας ότι ο Πλάτων ήταν ωραίος και πλούσιος, θέλησε να τον παρασύρει με διάφορα δελεαστικά τεχνάσματα. Του παρουσίασε, μάλιστα, και την όμορφη ανεψιά του, και του είπε ότι, αν εγκατέλειπε τη χριστιανική πίστη, θα του την έδινε σύζυγο. Ο Πλάτων αμέσως αρνήθηκε, διότι δεν αγαπούσε τις πρόσκαιρες απολαύσεις και στο μυαλό του κυριαρχούσε ο θεόπνευστος λόγος της Αγίας Γραφής: “Εαυτούς εν αγάπη Θεού τηρήσατε, προσδεχόμενοι το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χρίστου, εις ζωήν αϊώνιον”1, που σημαίνει, φυλάξτε και διατηρήστε τους εαυτούς σας στην αγάπη του Θεού, περιμένοντας με εμπιστοσύνη το έλεος του Κυρίου μας Ιησού Χρίστου, για να πετύχουμε δι’ Αυτού την αιώνια ζωή. Τότε ο Αγριππίνος μαστίγωσε ανελέητα τον Πλάτωνα. Έπειτα, με πυρωμένα ραβδιά έκαψε τις σάρκες του και στο τέλος τον αποκεφάλισε (306 μ. Χ.).
1. Επιστολή Ιούδα, 21.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.
Δυάς η ευκλεής, των κλεινών Αθλοφόρων, εδόξασε λαμπρώς, την Αγίαν Τριάδα, ο Πλάτων ο ένδοξος, Ρωμανός τε ο ένθεος, εναθλήσαντες, και τον εχθρόν καθελόντες, όθεν πάντοτε, υπέρ ημών δυσωπούσι, τον μόνον Φιλάνθρωπον.
Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Η αγία μνήμη σου, την οικουμένην ευφραίνει, συγκαλούσα άπαντας, εν τω πανσέπτω ναώ σου, ένθα νυν, μετ’ ευφροσύνης συναθροισθέντες, άσμασι, σάς αριστείας Πλάτων υμνούμεν, και εν πίστει εκβοώμεν, Βαρβάρων ρύσαι την πόλιν σου Άγιε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ
Έζησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ. Χ. Επειδή ο έπαρχος Αντιοχείας Ασκληπιάδης φώναζε και βλασφημούσε κατά του Ιησού Χριστού, η πιστή καρδιά του Ρωμανού πήρε φωτιά από Ιερή αγανάκτηση εναντίον του. Και κάποια μέρα, καιροφυλάκτησε τη στιγμή που ο έπαρχος θα έμπαινε στο ναό των ειδώλων, και του είπε κατά πρόσωπο: “τα είδωλα δεν είναι θεοί”. ‘Οργισμένος ο ειδωλολάτρης άρχοντας, διέταξε και έκοψαν τη γλώσσα του Ρωμανού. Αλλά ο Θεός με θαύμα, διατήρησε τη λαλιά στο Ρωμανό και χωρίς τη γλώσσα του. Έτσι όταν τον έκλεισαν στη φυλακή κήρυττε τον Χριστό στους δεσμοφύλακες. Οι ειδωλολάτρες, επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν σ’ αυτά τα θαύματα, έπνιξαν τον γενναίο μάρτυρα (το 304 μ. Χ.). Αλλά η αλήθεια δεν πνίγεται. Αντίθετα οι διωγμοί επιταχύνουν το θρίαμβό της. Και δεν πέρασαν πολλοί αιώνες και τα είδωλα έπεσαν σ’ όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, κατά τον αληθινό λόγο του Ρωμανού, που φωνάζει και στην εποχή των σύγχρονων ειδώλων, ότι “τα είδωλα δεν είναι θεοί”.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.
Δυάς η ευκλεής, των κλεινών Αθλοφόρων, εδόξασε λαμπρώς, την Αγίαν Τριάδα, ο Πλάτων ο ένδοξος, Ρωμανός τε ο ένθεος, εναθλήσαντες, και τον εχθρόν καθελόντες, όθεν πάντοτε, υπέρ ημών δυσωπούσι, τον μόνον Φιλάνθρωπον.
Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Ως αστέρα μέγιστον, η Εκκλησία, Ρωμανέ πανεύφημε, σε κεκτημένη αληθώς, φωταγωγείται τοις άθλοις σου, την φωτοφόρον δοξάζουσα μνήμην σου
ΤΟ ΑΓΙΟ ΝΗΠΙΟ
Το άγιο αυτό νήπιο, ρωτήθηκε από τον έπαρχο ποιο Θεό πιστεύει και απάντησε θαυματουργικά με καθαρή φωνητική άρθρωση, τον Χριστό. Τότε αμέσως αποκεφαλίστηκε. (Αυτό συνέβη όταν ο Άγιος Ρωμανός είπε στον ηγεμόνα Ασκληπιάδη ότι και τα παιδιά ακόμα γνωρίζουν ότι τα είδωλα δεν είναι θεοί).
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ από την Παλαιστίνη
Ήταν Διάκονος της Εκκλησίας στην Καισαρεία της Παλαιστίνης και μαρτύρησε στα χρόνια του Διοκλητιανού το 298 στην Αντιόχεια. Αυτός λοιπόν ενθάρρυνε τους Χριστιανούς κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου να ομολογούν τον Χριστό. Τότε αμέσως συλλήφθηκε και καταδικάστηκε να καεί ζωντανός. Ο Διοκλητιανός όμως, διέταξε να του κόψουν τη γλώσσα. Αλλά ο Άγιος, δια θαύματος μιλούσε και ενθάρρυνε τους χριστιανούς ακόμα εντονότερα. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, τον φυλάκισαν και μέσα στη φυλακή τον έπνιξαν, τυλίγοντας σφιχτά στον λαιμό του ένα σχοινί και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. (Διαπιστώνουμε εδώ, ότι το μαρτύριο του Αγίου αυτού συγχέεται με αυτό του προηγουμένου, κατά την ήμερα αυτή, Αγ. Ρωμανού και πολύ πιθανόν να πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΑΚΧΑΙΟΣ ο Διάκονος και ΑΛΦΑΙΟΣ
Ο Ζακχαίος, που ήταν Διάκονος της Εκκλησίας των Γαδείρων (μικρό νησί της Ισπανίας, που βρίσκεται στον Ατλαντικό και πολύ κοντά στη στεριά της Ισπανίας), σύρθηκε αλυσοδεμένος στο κριτήριο των ειδωλολατρών και ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό. Τότε βασανίστηκε σκληρά και ρίχτηκε στη φυλακή, τοποθετημένος για τέσσερα ημερονύκτια πάνω σε ειδικό βασανιστικό ξύλο. Κατόπιν έφεραν στο κριτήριο τον Αλφαίο, που ήταν γεμάτος Πνεύματος Αγίου και του ξέσχισαν τις πλευρές. Έπειτα έκαψαν τις πληγές του και τον έριξαν στη φυλακή, όπως και τον συναγωνιστή του Ζακχαίο. Την επομένη τους αποκεφάλισαν (307 μ. Χ.) και έτσι οι άγιες ψυχές τους πέταξαν στον θρόνο του Θεού.
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
Τη μνήμη του βρίσκουμε μόνο στον Παρισινό Κώδικα 1578 χωρίς κάποια άλλη προσθήκη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ο Νεομάρτυρας από την Παραμυθιά της Ηπείρου
Καταγόταν από την Παραμυθιά της Ηπείρου. Κατά την εποχή του θέρους, βρισκόταν μαζί με την αδελφή του καθώς και με άλλους χριστιανούς στους αγρούς. Εκεί λοιπόν, ήλθε σε συμπλοκή με κάποιους Τούρκους, που επιτέθηκαν με κακό σκοπό στην αδελφή του. Τότε οι Τούρκοι, προσβληθέντες από τη συμπλοκή αυτή, συκοφάντησαν τον Αναστάσιο στον πασά, ότι δήθεν έδωσε λόγο να αλλάξει την πίστη του. Ο πασάς τον συνέλαβε και τον πίεζε να αλλαξοπιστήσει. Στις προτάσεις του πασά ο Αναστάσιος απάντησε: “Ποτέ δεν έδωσε τέτοιο λόγο. Χριστιανός γεννήθηκα, χριστιανός και θα πεθάνω με τη βοήθεια του Χριστού μου. Όσο για τα αγαθά που μου υπόσχεσαι δεν ενδιαφέρομαι καθόλου, διότι έχω πολλά αγαθά αιώνια, που βρίσκονται στους ουρανούς και δεν έχουν καμιά σύγκριση με τα παρόντα”. Με τα λόγια αυτά ο Αναστάσιος, κατόρθωσε και έκανε χριστιανό τον γιο του πασά, Μούσα ονομαζόμενο (κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι μετονομάστηκε Δημήτριος και μάλιστα μαρτύρησε για τον Χριστό). Ο Άγιος, αφού βασανίστηκε μέσα στη φυλακή με τον πιο φρικτό τρόπο, τελικά αποκεφαλίστηκε έξω από την Παραμυθιά κοντά σ’ ένα Μοναστήρι στις 18 Νοεμβρίου 1750. Το Ιερό λείψανό του ενταφίασαν με τιμές οι μοναχοί του Μοναστηριού αυτού.