Ντίλαν, Σαββόπουλος….. καλή συνέχεια

Του   Χρυσόστομου Τσιρίδη.

.

Εκτός   από τα  (ενίοτε δυστυχώς τραγικά)   περί βλημάτων, ανέμων     και  υδάτων,   κυκλοφορούν  και  άλλα   θέματα   στα  πέριξ.

.

Επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου    Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αναγορεύθηκε απόψε ο Διονύσης Σαββόπουλος.(εικόνα   διαδικτύου).

 .

Ντίλαν, Σαββόπουλος….. καλή συνέχεια

.

«Μπράβο στην Σουηδική Ακαδημία….”

Έγραφα πέρυσι τέτοιον καιρό με αφορμή την απονομή Νόμπελ Λογοτεχνίας στον

μ ο υ σ ι κ ό   Ντίλαν. (Στό   διαδίκτυο:   Νόμπελ    λογοτεχνίας στον Ντύλαν. Γιατί όχι;)

.

Το  ίδιο θα    πω   και για   το   πάντα   πρωτοπόρο   Αριστοτέλειο   Πανεπιστήμιο   Θεσσαλονίκης.

.

Επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου    Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αναγορεύθηκε απόψε ο Διονύσης Σαββόπουλος,  η είδηση.

.

«Είναι η πρώτη φορά, που ένας θεσμός ακαδημαϊκός, ένα ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας    μας, αναγνωρίζει εμμέσως την τέχνη μας. Χίλια ευχαριστώ από την καρδιά μου» Θα πεί     ο συνθέτης τραγουδοποιός.

.

“κορυφαίο τροβαδούρο της εποχής μας” χαρακτήρισε τον Ντίλαν ο Σαββόπουλος, επαινώντας    την πρωτοποριακή απόφαση της Σουηδικής Ακαδημίας.

.

«Για την ποίηση, για την μαγεία των λέξεων» μίλησε ο πρύτανης του ΑΠΘ, Περικλής Μήτκας

.

“Ο Δ. Σαββόπουλος κατάφερε να χαρτογραφήσει «οδικά, και ωδικά», το βιωματικό,

κοινωνικοπολιτικό, ιδεολογικό και φαντασιακό σκηνικό μιας γενιάς και μιας εποχής”.

Θα πεί ο καθηγητής Θεόδωρος Παπαγγελής

.

«Ποιος είπε ότι η Φιλοσοφική Σχολή είναι ένα σχολαστικό μουσείο, μακριά και έξω από τη ζωή,   που δεν ξέρει να ξεχωρίζει τους ζωηρούς και ευφάνταστους δημιουργούς για την προσφορά τους;»

Θα σημειώσει ο κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής, Δημήτρης Μαυροσκούφης.

.

«Τολμώ να πω ότι η κατακερματισμένη εποχή μας χρειάζεται συνθέτες μάλλον, παρά καθοδηγητές.    Το έχει ανάγκη η ψυχή μας”    Θα επισημάνει στην ομιλία του ο επίτιμος πλέον διδάκτωρ   του Α.Π.Θ.  Διονύσης   Σαββόπουλος

.

Υ.Γ    Οι    καιροί  αλλάζουν.   Οι εποχές   των    “αγέλαστων   καθηγητών”  με   φόντο   τεράστιες   κατάμεστες   βιβλιοθήκες, οι  εποχές   της  υψηλής  Τέχνης (για λίγους)   και….της  “χαμηλής”  Τέχνης (για τους πολλούς),   των    κουλτουριαραίων    κλπ     ανήκουν   στο   παρελθόν.

.

Το… αράδιασμα  των  λέξεων   δεν  αρκεί,  για  να   στηρίξει    την    “έ κ φ ρ α σ η”.

.

Οι    “λέξεις”  πάντοτε  (σήμερα  πολύ περισσότερο)  έχουν     ανάγκη  τις    απλές,   φυσικές    καταβολές τους, γι’ αυτό    χρειάζονται   την  βοήθεια   της  εικόνας   και της   μουσικής.

.

Καθόλου…   τυχαίες    οι    αλλεπάλληλες   παρομοιώσεις ( εικόνες)   καθώς   και   το μέτρο  και   ο ρυθμός  (μουσικότητα)   στον   πρώτο   παγκοσμίως   διδάξαντα  ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ,  Όμηρο.

.

Για να   γράψει  ο   Ομηρικός    Δ.  ΣΟΛΩΜΟΣ:

“λαλεί  πουλί   παίρνει   σπυρί”  (περιγραφική εικόνα  χαράς)   “κι   η    μ ά ν α   το   ζ η λ ε ύ ε ι” (ανατροπή,  αιφνιδιασμός  πρόσληψης,  αλλαγή  “ρυθμού”= η περιγραφή  γίνεται   έκπληξη, απορία, χρωματίζει  και  εσωτερικεύει  την   απελπισία της  στέρησης). Πρό(σ)κληση   στην  μουσική, το τραγούδι.

.

Ο  ίδιος ο   Ελύτης    πρότεινε  στον  μεγάλο   Μίκη   Θεοδωράκη   να μελοποιήσει    το  “Άξιον  Εστί”.  Πόσοι  Έλληνες    θα    “γνωρίζαμε”  σήμερα    τον  στίχο  “ένα   το χελιδόνι  κι η άνοιξη   ακριβή”……  όσες   βαριοκέφαλες   “παρουσιάσεις    και   διαλέξεις”   κι αν  γίνονταν  μπροστά   σε… ειδικό   κοινό;