Αντιμετωπίστε τις κρίσεις πανικού

Εκεί που καθόμαστε ήρεμοι και πίνουμε το ποτό μας, ξαφνικά νιώθουμε ότι ο κόσμος χάνεται, η καρδιά χτυπάει με τους πιο τρελούς ρυθμούς, ανασαίνουμε μετά βίας, μουδιάζουμε, ιδρώνουμε, όλες οι αρνητικές σκέψεις περνάνε από το μυαλό μας. Νιώθουμε ότι θα πάθουμε κάτι κακό.

Αν λοιπόν έχετε βιώσει αυτά τα συναισθήματα, ίσως να πρόκειται για κρίση πανικού.
Η κρίση πανικού είναι η αντίδραση του οργανισμού όταν το άγχος συσσωρεύεται σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Το επακόλουθο είναι να φοβόμαστε ότι θα μας ξανασυμβεί, κι αυτό οδηγεί σε εντονότερο στρες – ίσως και αγχώδεις διαταραχές.
Όταν μας συμβαίνει αυτό το γεγονός αρχίζουμε και σκεφτόμαστε «γιατί μου συμβαίνει αυτό;», «εγώ φταίω που μου συμβαίνει;», «είμαι αδύναμος!», και έτσι αρχίζει ο φαύλος κύκλος της αυτοτιμωρίας και της χαμηλής αυτοεκτίμησης. Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς όταν μας συμβαίνει μια κρίση πανικού για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας; Παραθέτουμε κάποια βήματα αντιμετώπισης, χρήσιμα σε μια τέτοια στιγμή:
Για αρχή πρέπει να διαγράψουμε από το μυαλό μας ότι μπορεί να λιποθυμήσουμε ή να πεθάνουμε. Κανένας ποτέ δεν έχει λιποθυμήσει από κρίση πανικού, απλώς αυξάνει την αρτηριακή πίεση!
Πρέπει να εκλογικεύσουμε τις αυτοκαταστροφικές σκέψεις γι’ αυτήν τη δυσλειτουργία που συμβαίνει εκείνη την στιγμή στο σώμα μας.
Γίνετε ο ψυχολόγος του εαυτού σας!
Συγκεντρωθείτε σε ό,τι συμβαίνει γύρω σας. Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι οι τρομακτικές σκέψεις είναι μέρος του πανικού και περνάνε. Επικεντρωθείτε σε κάτι που σας αρέσει να κάνετε ή σε κάτι που έχετε ήδη κανονίσει (π.χ. το φόρεμα που θέλετε να αγοράσετε για ένα πάρτι, το τριήμερο που έχετε κανονίσει). Σκεφτείτε το και πείτε «είμαι χαλαρός, είμαι ήρεμος».
Παλέψτε με τους φόβους σας. Προσπαθήστε να καταλάβετε τι είναι αυτό που σας φόβισε και πυροδότησε τον πανικό σας, και εκλογικεύστε το. Αυτό που φοβάστε δεν είναι πραγματικό και θα περάσει.
Πάρτε βαθιές ανάσες. Αναπνεύστε αργά, βαθιά και σταθερά. Συνεχίστε να το κάνετε ρυθμικά μέχρι να χαλαρώσει ο οργανισμός σας και να επανέλθει στα φυσιολογικά του.
Και ένα μικρό tip: Φανταστείτε ότι βρίσκεστε σε ένα μέρος που σας γαληνεύει, και εν ανάγκη με όποιον σας γαληνεύει.
Αν όλα αυτά δεν βοηθάνε, ζητήστε τη βοήθεια και τη στήριξη από ένα κοντινό σας άτομο που το εμπιστεύεστε. Και σε καμία περίπτωση μην νιώθετε ντροπή για αυτό που σας συμβαίνει.
Γιάννης Ξηντάρας
Ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο, Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».