Μεβλούτ Τσαβούσογλου και Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Πιστός στη «γραμμή Ερντογάν», ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου επιμένει να συντηρεί μια ρητορική μίσους και αναθεωρητισμού με άξονα την αλλαγή των συνόρων στο Αιγαίο. Αδυνατεί να δώσει σαφείς απαντήσεις στους ακραίους κύκλους, οι οποίοι θέτουν ακόμα και το ερώτημα του πολέμου για την επιστροφή στην Τουρκία των νησιών που «κατέλαβε» η Ελλάδα (sic)!

Μήπως τελικά οι «ακραίοι κύκλοι» δεν είναι τόσο περιθωριοποιημένοι, αλλά αντιπροσωπεύουν τον σκληρό πυρήνα της σημερινής τουρκικής γραφειοκρατίας;
Η Τουρκία συνιστά ένα κρατικό μόρφωμα το οποίο «διατηρεί τις οσμανικές δομές», όπως έχει γράψει ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής, και ως εκ τούτου «διατηρεί και τις ίδιες οσμανικές βλέψεις». Εκφράζει μια σαφέστατα ηγεμονική στρατηγική στην περιφέρειά του με διακηρυγμένες τις προθέσεις του σχετικά με το Βόρειο Ιράκ, τη Βόρεια Συρία, την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη, αλλά και σε επίπεδο επιρροής στον Καύκασο, στη Βουλγαρία και ευρύτερα στα Βαλκάνια.
Η Ελλάδα τι προτάσσει στον τουρκικό ηγεμονισμό; Σπεύδω να απαντήσω: «ειρήνη και σταθερότητα», για να μην παρεξηγηθώ από τους απανταχού οπαδούς «της αγάπης και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών». Πώς δύναται να επιτύχει την ειρήνη και τη σταθερότητα; Μέσω της υιοθέτησης μιας συντεταγμένης αποτρεπτικής στρατηγικής, η οποία να εκτυλίσσεται σε όλα τα επίπεδα των δυνητικών και των πραγματικών απειλών.
Πώς επιτυγχάνει η αποτροπή; Ένας κλασικός θεωρητικός της στρατηγικής θα απαντούσε: Μέσω της κινητοποίησης των μέσων και με σκοπό την επίτευξη του πολιτικού σκοπού της εμπέδωσης της αντίληψης στον απειλούντα ότι το κόστος μιας επίθεσής του θα υπερέβαινε το δυνητικό όφελος. Όταν επιτυγχάνει η αποτροπή, επιτυγχάνει η ισορροπία και αυτή είναι η μοναδική διέξοδος προς την ειρήνη και τη σταθερότητα σε έναν κόσμο άναρχο και γεμάτο αβεβαιότητα για τις προθέσεις του άλλου.
Στο διακρατικό περιβάλλον, η αποτροπή θεμελιώνεται επί ενός μεγάλου εύρους συντελεστών ισχύος.
Από τα στρατιωτικά μέσα και την οικονομική ισχύ έως την τεχνολογική και τη βιομηχανική ικανότητα, και από τη δημογραφική κατάσταση και την οργάνωση παλλαϊκής άμυνας έως τη γραφειοκρατική οργάνωση και την ηγεσία.
Πέραν, λοιπόν, των υλικών συντελεστών ισχύος, εισρέουν «άυλες αξίες» όπως το φρόνημα και η εξασφάλιση της πίστης και νομιμοφροσύνης. Η αποσάθρωση της κοινωνίας πραγματοποιείται διαμέσου του εκμαυλισμού και της ηθικής κατάπτωσης, που με τη σειρά τους καλλιεργούνται από ένα αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα και την απώλεια της εμπιστοσύνης προς τους πολιτικούς, στρατιωτικούς, πνευματικούς και πάσης φύσεως «ταγούς». Ας μου επιτραπεί να συνοψίσω ότι –δυστυχέστατα– η ανυπαρξία ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής σχετίζεται ευθέως με την καθοδική πορεία των προκείμενων άυλων συντελεστών ισχύος.
Σε συνάρτηση με τα προαναφερθέντα, και επ’ αφορμή του ερχομού του νέου έτους, θα ήθελα να ολοκληρώσω με τα λόγια του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, των οποίων μόνο η ιδιαίτερη γραφή προδίδει ότι αναφέρονται στο 1896:
Εις οιωνός άριστος. Αλλά τις έβαλεν εις πράξιν την συμβουλήν του θειοτάτου αρχαίου ποιητού; Εκ της παρούσης ημών γενεάς τις ημύνθη περί πάτρης; Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους, του «στειρεύοντος πριν και ητεκνωμένου δεινώς σήμερον»; Άμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά. Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας. Τις ημύνθη περί πάτρης; Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος. Και σήμερον, νέον έτος άρχεται. Και πάλιν τι χρειάζονται οι οιωνοί; Οιωνοί είναι τα πράγματα. Μόνον ο λαός λέγει: «Κάθε πέρσι καλύτερα». Ας ευχηθώμεν το αρχόμενον έτος να μη είναι χειρότερον από το έτος το φεύγον.
ΜΑΡΚΟΣ ΤΡΟΥΛΗΣ
pontos-news.gr