Ο Στρατηγός Πλαστήρας αναλαμβάνει Πρωθυπουργός σαν σήμερα 3 Ιανουαρίου 1945

Ο Πλαστήρας ξαναεμφανίζεται στο δημόσιο βίο καλεσμένος από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Ο πολιτικός κόσμος τον καλεί τότε να αναλάβει το ρόλο του ειρηνοποιού. Ο ίδιος, άλλωστε, είχε καταγγείλει τόσο την Αριστερά όσο και τους κυβερνητικούς για τις μεθοδεύσεις τους, που είχαν οδηγήσει τη χώρα σε αυτό τον αδελφοκτόνο πόλεμο, τον οποίο πρώτος ο «Μαύρος Καβαλάρης» είχε χαρακτηρίσει «Εμφύλιο».
Η εποχή ήταν πρωτόγνωρη για τον τόπο και ο εμφύλιος σπαραγμός έχει πάρει δραματικές διαστάσεις. Ο στρατηγός αρχικά αρνείται να αναλάβει πολιτικές ευθύνες, αλλά υπό το βάρος της καταστροφής δέχεται και αναλαμβάνει πρωθυπουργός για το καλό της πατρίδας ύστερα από σύμφωνη γνώμη όλου του πολιτικού κόσμου. Η κυβέρνηση που σχηματίστηκε είχε ως κύριο στόχο στο πρόγραμμά της τη συμφιλίωση.
Δέκα μέρες μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον γηραιό στρατηγό γίνεται κατάπαυση πυρός και σε ένα μήνα μετά υπογράφεται η Συμφωνία της Βάρκιζας που παρά τις ατέλειές της εκείνη τη στιγμή υπήρξε μια συμφωνία εν μέσω του σπαραγμού.Η κατάσταση έδειχνε να εκτονώνεται και ο εμφύλιος να αποφεύγεται. Ωστόσο, η αμετακίνητη θέση του Πλαστήρα για τη διενέργεια ελεύθερων εκλογών, η θέση του για την εξεύρεση λύσης στο πολιτειακό με ελεύθερο δημοψήφισμα, η πρόθεσή του να αναδιοργανώσει τον στρατό και η άρνη- σή του να δε χτεί Άγγλους συμβούλους στα υπουργεία και σε στρατιωτικές και αστυνομικές μονάδες στις πόλεις και στην επαρχία κάνουν τον αγγλικό παράγοντα, που κυριαρχεί εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα, να τον αντικαταστήσει. Η αφορμή δίνεται με τη δημοσιοποίηση σε φιλομοναρχική εφημερίδα μιας αμφιλεγόμενης, κατά πολλούς, διαστρεβλωμένης και πλαστής επιστολής του στρατηγού τον Ιούλιο του 1941, σύμφωνα με την οποία υποστήριζε ό τι η Ελλάδα έπρεπε το 1940 να είχε ζητήσει τη μεσολάβηση της γερμανικής κυβέρνησης για να σταματήσει ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και να μην εμπλακεί η χώρα σε διμέτωπο αγώνα. Ο Πλαστήρας που η επιρροή του στο λαϊκό στοιχείο είχε, έστω και για σύντομο χρονικό διάστημα, συντελέσει στην ειρήνευση, αντικαθίσταται και σχεδόν αμέσως ξεκινά ο εμφύλιος που θα διαρκέσει μέχρι το 1949.
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ
Το 1950, επανέρχεται στον πολιτικό στίβο, όχι εξαιτίας κάποιας φιλοδοξίας του, μα χάριν της ευθύ νης που τον διέκρινε για τον τόπο. Ιδρύει την Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου (Ε.Π.Ε.Κ.) συμμαχώντας με τα κόμματα του κέντρου (Τσουδερός, Παπανδρέου, Σ. Βενιζέλος). Στις εκλογές της 5ης Μαρτίου του 1950, η ΕΠΕΚ κατέλαβε την τρί τη θέ ση και ο Ν. Πλα στή ρας υποστήριξε τη συγκρότηση κυβέρνησης υπό τον Σοφοκλή Βενιζ λο, που δεν μπόρεσε όμως να επιβιώσει. Στις 19 Απριλίου, σχηματίζει ο ίδιος κυβέρνηση με αντιπρόεδρο τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Είναι ο μοναδικός Θεσσαλός πρωθυπουργός του ελληνικού κράτους. Με γοργούς ρυθμούς βάζει σε εφαρμογή το πρόγραμμά του που αποσκοπεί στην ειρήνη, τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Προωθώντας μέτρα συμφιλίωσης, χιλιάδες Έλληνες αποφυλακίζονται από τα ξερονήσια και απολύονται από τις φυλακές. Η προσπάθεια, όμως, του Πλαστήρα να εφαρμόσει τα μέτρα του που αποσκοπούσαν στον περιορισμό των διώξεων εις βάρος της αριστεράς, στην επούλωση των τραυμάτων του εμφυλίου πολέμου και την εθνική συμφιλίωση προκάλεσε την αντίδραση της αντιπολίτευσης που τελικά οδηγεί στην πτώση του στις 21 Αυγούστου 1950 με το κυβερνητικό του σχήμα να έχει ζωή μόνο για τέσσερις μήνες.
Στις εκλογές, ωστόσο, της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, η παράταξή του, η ΕΠΕΚ, ήρθε δεύτερη και ανέδειξε 74 βουλευτές, οπότε σε συνεργασία με το κόμμα των Φιλελευθέρων ο Ν. Πλαστήρας σχημάτισε και πάλι κυβέρνηση και στις 27 Οκτωβρίου 1951 ξαναγίνεται πρωθυπουργός. Κι αυτή η κυβέρνησή του κρατά μόνο ένα χρόνο. Στο σύντομο χρονικό διάστημα με τη λήψη των μέτρων ειρηνεύσεως και την πολιτική λήθης, προσπάθησε να επουλώσει τις βαθιές πληγές μιας δεκαετίας πολέμου και συγκρούσεων στην ελληνική γη, ενώ οι προσπάθειές του για απαλλοτρίωση των εναπομεινάντων τσιφλικιών και διανομή γης σε ακτήμονες αγρότες, δεν σταματούν. Προγραμμα- τίστηκαν αποστραγγιστικά έργα και έργα οδοποιίας. Αμέριστο ήταν και το ενδιαφέρον του για την πατρίδα του τη Θεσσαλία. Συνέλαβε το σχέδιο για την κατασκευή του φράγματος του Ταυρωπού και την υδροηλεκτρική αξιοποίηση του ποταμού Μέγδοβα.
Η επινόηση αυτή του Πλαστήρα υπήρξε μέγιστη καθώς με την κατασκευή του υδροηλεκτρικού εργοστασίου μετέτρεψε τη θεσσαλική γη στην πιο εύφορη πεδιάδα της Ελλάδας προσφέροντας πολλές οικονομικές ευκολίες στους Θεσσαλούς αγρότες. Το έργο κατασκευάστηκε, τελικά, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Επιδιώκοντας γενικότερα την άσκηση μιας μετριοπαθούς πολιτικής, προσπάθησε να υλοποιήσει τους στόχους του προγράμματός του με εθνικοποιήσεις, παρεμβάσεις στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, προσπάθειες για τη σωστή αξιοποίηση της αμερικάνικης βοήθειας, τη διασφάλιση κοινωνικών παροχών, την ψήφιση νέου συντάγματος, την προώθηση δημοκρατικών θεσμών και του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες.
Κα τά το χρονικό αυτό διάστημα, έγινε και η δίκη και εκτέλεση του Ν. Μπελογιάννη. Παρά το γεγονός ότι η υγεία του πρωθυπουργού χειροτέρευε, με επιστολή του έκκληση ζητά να δοθεί χάρη στους καταδικασθέντες. Οι εσωτερικές και οι εξωτερικές πιέσεις και η κακή του υγεία δεν αποτρέ- πουν την εκτέλεση.Η σύγκρουσή του με τους Αμερικάνους σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως η άρνησή του να αναγνωρίσει το γιουγκοσλαβικό κρατίδιο των Σκοπίων σαν Μακεδονία, που του θυμίζουν σίγουρα τις μάχες του στη μακεδονική γη και τον όρκο του να μην τις προδώσει, τον κάνουν ανυπόφορο στους Ατλαντικούς συμμάχους. Τα διε θνή γεγονότα που εξελίσσονται, ο πόλεμος της Κορέας και η αποστολή στρατιωτικού τμήματος εκεί από την κυβέρνηση, τα εσωτε- ρικά προβλήματα, τα πολιτικά πάθη και μίση του παρελθόντος, η ισχνή κυβερνητική του πλειοψηφία σε συνδυασμό με τη συνεχή πίεση που του ασκούνταν τον οδηγούν σε νέα προσφυγή στις κάλπες, την τρίτη σε δυόμιση χρόνια. Στις νέες, όμως, εκλογές που έγιναν το Νοέμβριο του 1952, η ΕΠΕΚ ηττήθηκε κατά κράτος, γεγονός που για τον Πλαστήρα σήμαινε το τέλος της πολιτικής του δράσης.
Η επιδεινούμενη υγεία του στρατηγού, η πολυδιάσπαση του πολιτικού χώρου του Κέντρου, στον οποίο στηριζόταν κυρίως, η άρνηση της ΕΔΑ για συνεργασία μαζί του και το άδικο σύνθημα για τον στρατηγό «Τι Πλαστήρας τι Παπάγος», σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, συμβάλλουν μέγιστα στην εκλογική του ήττα.
Η εύθραυστη υγεία του «Μαύρου Καβαλάρη» είχε αρχίσει να κλονίζεται ανεπανόρθωτα από το 1951. Ύστερα από αρκετές καρδιακές προσβολές μετέβη, τον Δεκέμβριο του 1952, στην Αμερική για περαιτέρω θεραπεία. Από τις 12 Ιουλίου, η κατάστασή του επιδεινώνεται σοβαρά. Στις 23 Ιουλίου, βελτιώνεται και επιτρέπει την επίσκεψη του πρωθυπουργού Παπάγου. Και οι δυο τους, παρά την πολιτική αντιπαλότητα, διακατέχονταν από αμοιβαίο σεβασμό που είχε την πηγή του στην έντονη συνεργασία τους στη Μ.Α, στους αγώνες για τη διάσωση του Ε.Σ.
Ο γέρος στρατηγός είχε αντικρύσει πριν πολλά χρόνια τον θάνατο στα πεδία των μαχών. Τώρα, έ νιωθε τον βαρκάρη των ψυχών να τον πλησιάζει διασχίζοντας τα πεδία των μαχών της περιπετειώδους ζωής του. Τον αντιμετώπισε περήφανα όπως είχε κάνει και παλιότερα. Με τη βοήθεια εμπίστων του γευμάτισε και ξυρίστηκε. «Τώρα είμαι έτοιμος», είπε. Τον περίμενε. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν: «Τετέλεσται».
ΟΛΟΚΛΗΡΟ εδω https://greekmilitaryvoice.wordpress.com/2015/09/01/%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%83-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B1%CF%83-%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B7/