Η θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και οι Τρέχουσες Εθνικές Στρατηγικές της Επιλογές με Αφορμή το Σκοπιανό

Βασίλης Δημ. Χασιώτης : Η θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και οι Τρέχουσες Εθνικές Στρατηγικές της Επιλογές με Αφορμή το Σκοπιανό
«Τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα».
Λόρδος Palmerston, 1784-1865, Βρετανός πρωθυπουργός
«…Είναι ενδεικτικό ότι το σημερινό [σημείωση δική μου : αναφερόμαστε της δεκαετίας του 1960] γιουγκοσλαβικό καθεστώς διέσπασε το έθνος που συνηθίζαμε να καλούμε σερβικό σε πολύ πιο ρεαλιστικές υποεθνικές δημοκρατίες αι μονάδες, όπως η Σερβία, η Βοσνία, το Μαυροβούνιο, η Μακεδονία και το Κοσσυφοπέδιο. Με βάση τα γλωσσικά κριτήρια του εθνικισμού του 19ου αιώνα, οι περισσότερες ανήκαν σε έναν ενιαίο «σερβικό» λαό, εκτός από τους «Μακεδόνες», που πλησιάζουν περισσότερο στους Βουλγάρους, και την αλβανική μειονότητα στο Κοσμέτ. Αλλά στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ανέπτυξαν ενιαίο σερβικό εθνικισμό».
Hobsbawm, J. Eric: Η Εποχή των Επαναστάσεων 1789-1848, εκδ. ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ, Αθήνα, σελ. 202-203
Αφορμή για το παρόν άρθρο, στάθηκαν κάποια επιχειρήματα που ακούω τον τελευταίο καιρό εκ μέρους εκείνων που «επείγονται» να δοθεί «λύση εδώ και τώρα» στο ζήτημα του ονόματος της FYROM, επιχειρήματα τα οποία άλλα μεν έχουν μια επάρκεια και σοβαρότητα στην διατύπωσή του, άλλα όμως είναι ήκιστα σοβαρά, με κορυφαία επιχειρήματα, ανάμεσα σ’ αυτά τα τελευταία, ότι με την εκκρεμότητα αυτή η Χώρα μας «ζημιώνεται» και ότι «φοβούνται» μη και διαλυθεί το Κράτος των Σκοπίων (πράγμα καθόλου απίθανο αν οι Σκοπιανοί δεν αναδιπλώσουν τις σημαίες του ανιστόρητου αλυτρωτισμού τους ο οποίος δίνει τροφή και στον σε βάρος τους αλυτρωτισμό των Αλβανών) με αποτέλεσμα να δούμε στα Βόρεια Σύνορά μας να δημιουργείται η Μεγάλη Αλβανία, η Μεγάλη Βουλγαρία και μάλιστα, άκουσα και το αμίμητο πως αυτό θα επηρεάσει και την ισχύ της Συνθήκης της Λωζάννης με αποτέλεσμα να έχουμε πρόβλημα στη Θράκη και με την Τουρκία! Δημιουργείται, μια νέα επιχειρηματολογία «Μονοδρόμου», σαν αυτή που βιώσαμε με τα Μνημόνια όλα αυτά τα χρόνια, και που είναι οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές τους, από τον Βόλφκανγκ Σόϊμπλε, ίσαμε και τον Γερούν Ντάισενμπλουμ, το ΔΝΤ και την Κριστίν Λαγκάρντ που ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ πως οι Μνημονιακές Πολιτικές ήταν είτε λάθος είτε και αποδείχτηκαν εν τέλει κατώτερα των προσδοκιών τους, και το χειρότερο εδώ είναι, πως δεν βρίσκεται ελληνική πολιτική ηγεσία να διεκδικήσει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ αποζημιώσεις για τη ζημία που υπέστη η Χώρα λόγω των πολλαπλών τους «λαθών»!
Σε ό,τι αφορά το επιχείρημα ότι θα επηρεάσει και την ισχύ της Συνθήκης της Λωζάννης με αποτέλεσμα να έχουμε πρόβλημα στη Θράκη και με την Τουρκία, στερείται ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ σοβαρότητας. Αν κατάλαβα καλά, η Τουρκία είτε «ανακάλυψε» τη Δυτική Θράκη από τότε που γεννήθηκαν τα προβλήματά μας με τα Σκόπια, είτε, αν δώσουμε λύση τώρα στα προβλήματα αυτά, η Τουρκία θα βρεθεί σε δυσχερή θέση σε ό,τι αφορά τις παράνομες και ανιστόρητες βλέψεις της στην Ελλάδα (στη Θράκη και στο Αιγαίο, διότι η Συνθήκη της Λωζάννης αφορά και το Αιγαίο) και επομένως, κάπως θα ησυχάσει και κάπως θα ενισχύσουμε τα ανατολικά μας σύνορα! Τι να πω;
Σε ό,τι αφορά δε την φοβία εκείνων που επισείουν τον «κίνδυνο» της «Μεγάλης» Αλβανίας και της «Μεγάλης» Βουλγαρίας, παρότι επί του παρόντος είναι η Αλβανία που υποθάλπει τον δικό της αλυτρωτισμό, αυτών ακριβώς την ανησυχία έρχεται να καθησυχάσει το παρόν άρθρο, υπενθυμίζοντας πως σε άλλο πρόσφατο άρθρο μου έχω επίσης τοποθετηθεί πάνω στο ζήτημα του πόσο «ζημιωθήκαμε» ή πρόκειται να «ζημιωθούμε» στο μέλλον από αυτή την εκκρεμότητα, από το γεγονός ότι τα Σκόπια αναγνωρίστηκαν από 140 κοντά Χώρες με το συνταγματικό τους όνομα, κ.λπ. Πρόκειται κυριολεκτικώς για μια συζήτηση περί όνου σκιάς. Ομιλούν για μια ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΑΔΥΝΑΤΗ ΑΠΕΙΛΗ εκ μέρους της οποιασδήποτε «Μεγάλης» Αλβανίας ή Βουλγαρίας, οι οποίες όχι μόνο κατά μόνας, μα ακόμα και αν συνέπρατταν στρατιωτικά, θα εξακολουθούσαν να αποτελούν μια ανύπαρκτη απειλή για τη Χώρα μας! ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟΣ Ο ΦΟΒΟΣ ΜΑΣ, ΩΣΤΕ ΘΑ ΑΡΚΟΥΣΕ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΓΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΕΥΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΟΥΜΕ! Ελπίζω, το παρόν άρθρο, να συμβάλλει σε κάποιο βαθμό στο να αναπτερωθεί το ηθικό και η αυτοπεποίθηση όλων εκείνων που εκφράζουν «φοβίες» όπως οι παραπάνω!
Και μια τελευταία σημείωση για το ζήτημα του ΥΠΑΡΚΤΟΥ κινδύνου της διάλυσης του Κράτους των Σκοπίων. Κυρίως απευθύνομαι στους ίδιους τους Σκοπιανούς. Κανείς δεν μπορεί για πολύ να εγγυηθεί την κρατική ενότητα της Χώρας τους, αν οι ίδιοι πρώτα και πρώτοι δεν την προστατεύσουν. Ο αλυτρωτισμός τους απευθύνεται εναντίον ΟΛΩΝ σχεδόν των γειτόνων τους, που συμβαίνει, αφήνοντας παράμερα για μια στιγμή το ανιστόρητο του πράγματος, όχι μόνο όλοι τους να είναι ισχυρότεροί τους, μα ο ένας τουλάχιστον εξ αυτών, η Αλβανία, να τρέφει εξίσου ισχυρό και σε βάρος των Σκοπίων (και όχι μόνο, όμως, εδώ περιοριζόμαστε στη περίπτωση του Κράτους αυτού) επεκτατικό μεγαλοϊδεατισμό και μάλιστα, με τους υποστηρικτές της, να βρίσκονται ΕΝΤΟΣ και της κρατικής επικράτειας των Σκοπίων και να μετέχουν και των πολιτειακών οργάνων του Κράτους των Σκοπίων! Αναφέρομαι στην ισχυρή αλβανική μειονότητα του Κράτους αυτού. Και επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάνε, πως ακόμα κι αν εισέλθουν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθόλου δεν διασφαλίζονται από τον κίνδυνο της κρατικής τους διάλυσης ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ! Δεν έχουν παρά να δουν τι συμβαίνει ΕΝΤΟΣ της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα αποσχιστικά κινήματα των Κρατών-Μελών της που είναι ΚΑΙ μέλη του ΝΑΤΟ, μια Ευρώπη, που με τις πολιτικές της, υποθάλπει στην ουσία αυτά τα κινήματα.
Μετά την απαραίτητη αυτή εισαγωγή, έρχομαι στην ουσία του πράγματος.
Ίσως θεωρηθεί οξύμωρη η διατύπωση του τίτλου του άρθρου : «…Τρέχουσες Εθνικές Στρατηγικές…». Μπορεί μια συγκυρία να καθορίσει μια στρατηγική που εξ ορισμού άλλωστε, υπερβαίνει την «συγκυρία»; Ας προσέξουμε όμως, πως δεν λέω : «υπερβαίνει την ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ «συγκυρία»». Διότι όσο καλά και αν είναι σχεδιασμένες οι εθνικές μας στρατηγικές, επειδή ένα τμήμα αυτών, αναφέρονται στην εκτίμηση και τη πρόβλεψη μελλοντικών εξελίξεων του εξωτερικού και εσωτερικού περιβάλλοντος, είναι πολύ λογικό πως η πραγματική ζωή, πάντα θα βρίσκει τρόπο να διαψεύδει μερικά ή και συνολικά αυτές τις εκτιμήσεις και προβλέψεις, ιδίως του εξωτερικού περιβάλλοντος, έτσι ώστε, μια στρατηγικά σημαντική συγκυρία η οποία ήταν ανθρωπίνως ή πολύ δύσκολο να προβλεφθεί, να οδηγήσει στην ανάγκη επαναχάραξης κάποιων ή και αρκετών στοιχείων των αρχικών στρατηγικών που είχαν σχεδιαστεί και οι οποίες επηρεάζονται από τις εν τω μεταξύ επελθούσες σημαντικές μεταβολές.
Βεβαίως, μιλώντας ιστορικά, προσωπικά, ποτέ μου δεν μπόρεσα να διαγνώσω την ύπαρξη εθνικών στρατηγικών σε κανένα απολύτως τομέα της δράσης της Χώρας μας, και για να μην αδικήσω τη Δημόσια Διοίκηση, με εξαίρεση ίσως πολύ λίγες ιδιωτικές επιχειρήσεις, ο στρατηγικός σχεδιασμός, επίσης δεν αποτελεί κάτι το σύνηθες ούτε στον ιδιωτικό τομέα με ό,τι αυτό σημαίνει. (Ελπίζω δε, να μην γίνει σύγχυση μεταξύ ενός «στρατηγικού προγράμματος» και ενός «business plan», ή ενός «προϋπολογισμού» ή «προβλέψεων» κ.λπ.). Παρόλα όμως αυτά, έστω κι έτσι, μια σημαντική συγκυρία, είναι δυνατόν να επιχειρηθεί να αξιοποιηθεί ad hoc στη βάση μιας στρατηγικά σχεδιασμένης αντιμετώπισής της.
Το Σκοπιανό, όντως προσφέρει δυνατότητες στρατηγικής αξιοποίησής του υπέρ των Εθνικών μας Συμφερόντων, και μάλιστα και επί θεμάτων που φαινομενικά δεν σχετίζονται μαζί του, όπως, π.χ. τα Μνημόνια. Μάλιστα οι στρατηγικές του συνέπειες προκύπτουν από την ίδια τη φύση του ζητήματος και, μονάχα κατ’ αρχήν παραδόξως, ανεξάρτητα από τη στρατηγική βαρύτητα που κάποιο από τα άμεσα εμπλεκόμενα μέλη (Ελλάδα – Σκόπια) προσδίδουν στο θέμα. Π.χ., η Ελλάδα θα μπορούσε να αδιαφορήσει πλήρως για το θέμα, μη συζητώντας καν με τα Σκόπια το ζήτημα του ονόματος της Χώρας αυτής, μιας ούτε κέρδος μα ούτε και ζημία έχει από την τελική της απόφαση γι’ αυτό. Όμως, αντιθέτως, τα Σκόπια ΚΑΙ το ΝΑΤΟ (λέγε με : ΗΠΑ) σε πρώτο βαθμό μα και η Ευρώπη (η Γερμανία και ίσως και η Γαλλία) σε δεύτερο, διακυβεύουν πολλά και σημαντικά γεωστρατηγικής κυρίως φύσεως συμφέροντα από την ένταξη ή μη ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όμως, παράλληλα με την παραπάνω εξέλιξη αλλά όχι άσχετη σε ό,τι αφορά τη σημασία της για την Ελλάδα τούτη τη φορά και όχι για τα Σκόπια, ανεξάρτητα αν μπορούν οι δύο εξελίξεις να συμπλακούν, είναι και οι πολύ κακές σχέσεις της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ, (δηλαδή τις ΗΠΑ), μα και με την Ευρωπαϊκή Ένωση, (δηλαδή την Γερμανία), σε σημείο ώστε μια νατοϊκή σύμμαχος Χώρα να καθίσταται για το ίδιο το ΝΑΤΟ ένας παράγων εσωτερικής ανωμαλίας και απειλής της ίδιας της ισχύος του, τουλάχιστον στο Νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης και στο χώρο της Μέσης Ανατολής μα και της Βορειοανατολικής Αφρικής.
Αυτή η παράλληλη εξέλιξη, αναδεικνύει τη σημασία του «Ελληνικού Παράγοντα», τόσο ως μέλους του ΝΑΤΟ όσο και ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ελλάδα, πράγματι, παρά τα τεράστια οικονομικά της προβλήματα, τα οποία η Γερμανία συνεπικουρούμενη και από το ΔΝΤ τα μεγέθυνε και τα εμβάθυνε ακόμα περισσότερο στα πλαίσια της «σωτήριας» «βοήθειας» που της παρέσχον οι «εταίροι» της, και μάλιστα κατά τρόπο που αποτελεί όνειδος -πέραν του εγκληματικού του περιεχόμενου- για το Δυτικό Δημοκρατικό, Δικαιακό και Νομικό Κεκτημένο, εν τούτοις, ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να παραμένει η ισχυρότερη ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ χώρα των Βαλκανίων. Το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν θέλουν στη περιοχή αυτή να εγκαθιδρύσουν ένα καθεστώς ασφάλειας και ησυχίας, ΥΠΟΧΡΩΤΙΚΑ δεν μπορούν να στηριχτούν αλλού με αξιώσεις πέρα από την Ελλάδα.
Δεν χρειάζεται και πολύς κόπος για να καταδειχτεί η αυτονόητη αυτή πραγματικότητα, και ούτε σκοπεύω να κουράσω τον αναγνώστη με πλήθος στοιχείων που καταδεικνύουν αυτή την πραγματικότητα. Αρκούν λίγοι αριθμοί.
Με στοιχεία του 2016, η Ελλάδα της Κρίσης και των Εγκληματικών Μνημονίων (που σκοτώνουν αλλά δεν σώζουν την Ελληνική Οικονομία – ο χαρακτηρισμός ελπίζω να μη μου καταλογιστεί ως δικής μου εμπνεύσεως), δηλαδή, έπειτα από επτά χρόνια σκληρών και καταστρεπτικών Μνημονίων, ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ, παρά τα προβλήματά της που απεικονίζονται σε μια σειρά βασικών δεικτών και μεγεθών, όπως το μέγεθος του χρέους, η επελθούσα μεγέθυνση της φτωχοποίησης, κ.λ.π, να καταγράφει το υψηλότερο ΑΕΠ της περιοχής. Με εξαίρεση την Τουρκία, η Ελλάδα καταγράφει το υψηλότερο ΑΕΠ, περίπου, χοντρικά όσο είναι το ΑΕΠ αθροιστικά ΟΛΩΝ των Βαλκανικών Χωρών (Αλβανία, Σκοπίων, Βουλγαρίας, Σερβίας, Μαυροβούνιο, Κόσσοβο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κροατία, Σλοβενία), και υπερέχει επίσης του ΑΕΠ της Ρουμανίας. Με λίγα λόγια, ένας λαός δέκα εκατομμυρίων παράγει πλούτο όσο παράγουν τα τριάντα δύο εκατομμύρια λαών των υπόλοιπων λαών της Βαλκανικής, και ανώτερο εκείνου που παράγουν τα 21-22 εκατομμύρια Ρουμάνων και ασφαλώς κατά κεφαλήν πολύ μεγαλύτερο πλούτο από όσο παράγουν τα 81 εκατομμύρια Τούρκων. Και όλα αυτά, με μια οικονομία καθημαγμένη και λεηλατημένη από αυτούς που αποκαλούνται «δανειστές» της Ελλάδας. (Για τα παραπάνω, δες σχετικά Πίνακα 1)
Ομοίως, παρά τα προβλήματά της, εν τούτοις, η Ελλάδα μπορεί και δαπανά για αμυντικές δαπάνες (δες Πίνακα 1 και 2) 2,1 δις $ περισσότερα ΑΠΟ ΟΣΑ ΔΑΠΑΝΟΥΝ ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ (πλην Τουρκίας και Ρουμανίας), ενώ αν προσθέσουμε σ’ αυτές και την Ρουμανία τότε ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΑ, μαζί δηλαδή και με τη Ρουμανία μόλις και μετά βίας υπερβαίνουν και οι δέκα αυτές χώρες κατά μισό δις $ τις δαπάνες της Ελλάδας ενώ και ως προς την Τουρκία, η κατά κεφαλή δαπάνη για αμυντικές δαπάνες είναι 462,2 $/κάτοικο και 184,7 $/κάτοικο για την Ελλάδα και την Τουρκία αντίστοιχα. Παρά το γεγονός ότι δεν είμαι καθόλου ευτυχής που η Πατρίδα μου δεν έχει τη δυνατότητα να διοχετεύει προς κοινωνικές δαπάνες τα τεράστια ποσά που αναγκαίως διοχετεύονται στην Εθνική της άμυνα εξαιτίας της μόνης στρατιωτικής απειλής που έχει, την Τουρκία, εν τούτοις, τα μεγέθη που αναφέραμε παραπάνω ενδεικτικά, τα οποία επαναλαμβάνω απεικονίζουν την οικονομική κατάσταση μιας νοσούσης και πολύ περισσότερο και σημαντικότερο λεηλατημένης Εθνικής Οικονομίας, είναι αρκετά για να καταδείξουν πως στην περιοχή η Ελλάδα αποτελεί την πλέον ισχυρή οικονομική Δύναμη, ενώ, όπως προκύπτει και από τα στοιχεία των Πινάκων 2, 3.1, 3.2 και 3.3, η Ελλάδα είναι και Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ.
Από ένα συνολικό εν ενεργεία μάχιμο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων όλων των Βαλκανικών Χωρών, (πλην Τουρκίας), 419.305, στην Ελλάδα αντιστοιχεί το 38,52%, με ένα αριθμό μάχιμου προσωπικού 161.500. Ανάλογος και ακόμα περισσότερο υπέρ της Ελλάδας είναι και ο συσχετισμός σε πολεμικά συστήματα και πολεμικό υλικό, ενώ, η εξειδίκευση αυτού του υλικού στα πιο κρίσιμα συστατικά του, καταδεικνύει πως ουσιαστικά ένοπλες δυνάμεις που να είναι σε θέση να προσφέρουν ουσιαστική προσφορά στη νατοϊκή συμμαχία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, διαθέτει ΜΟΝΟ η Ελλάδα. Εδώ μάλιστα, αν δεν λαμβάνονταν υπόψη μόνο η απλή αριθμητική αντιπαραβολή όχι μόνο σε ό,τι αφορά το στρατιωτικό υλικό μα και σε ό,τι αφορά το επίπεδο εκπαίδευση και εμπειρίας του στρατιωτικού ανθρώπινου δυναμικού, που όμως δεν είναι ο χώρος να επεκταθούμε και σ΄ αυτό το ζήτημα, θα καθιστούσε την ελληνική υπεροχή ακόμα πιο εναργή και ουσιαστική.
Εν πάση όμως περιπτώσει, ακόμα κι έτσι, αρκεί να σημειωθεί ότι (η Τουρκία εξαιρείται από τις παρακάτω συγκρίσεις που αφορούν την Ελλάδα και τις υπόλοιπες δέκα Χώρες της Βαλκανικής) :
Από τα 3.844 άρματα μάχης, το 35% αυτών, η τα 1.345 ανήκουν στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, με αμέσως δεύτερη Χώρα σε αριθμό αρμάτων την Ρουμανία (827).
Στο πυροβολικό επί ενός συνολικού αριθμού αυτοκινούμενων και ρυμουλκούμενων στοιχείων, 2.483, το 41% (1.010) ανήκουν στις Ελλάδα.
Στην Πολεμική Αεροπορία, σε ένα σύνολο 596 καταδιωκτικών και μαχητικών /αναχαιτιστικών και επιθετικών αεροσκαφών, το 69% αυτών (412) ανήκουν στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, ενώ επί 33 επιθετικών ελικοπτέρων τα 29 ανήκουν στην Ελλάδα (και τα υπόλοιπα 4 στα Σκόπια).
Σε ό,τι δε αφορά το Πολεμικό Ναυτικό, αρκεί να σημειωθεί πως υποβρύχια (11 τον αριθμό) διαθέτει μόνο η Ελλάδα, ενώ ο στόλος σε φρεγάτες και κορβέτες, επί ενός συνόλου για όλες τις χώρες της Βαλκανικής 31 πλοίων, τα 13 ανήκουν στην Ελλάδα, τα 10 στη Ρουμανία, τα επτά στη Βουλγαρία και μια κορβέτα στο Μαυροβούνιο, με το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό να είναι η μόνη αξιόλογη ναυτική πολεμική δύναμη στο Αιγαίο και ασφαλώς και στην ανατολική Μεσόγειο.
Συνεπώς, για να επανέλθουμε στην αρχική μας τοποθέτηση, η Ελλάδα, θα πρέπει να αντιμετωπίσει το Σκοπιανό ως μια στρατηγικής σημασίας συγκυρία, και να την αξιοποιήσει ΠΛΗΡΩΣ. Πρέπει να γίνει κατανοητό, πως άλλου είδους θα ήταν ο σχεδιασμός αν επρόκειτο για ένα ζήτημα (αυτό της εισόδου στο ΝΑΤΟ και εν συνεχεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση) που «καίει» ΜΟΝΟ τα Σκόπια ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ, κυρίως δε καθόλου τις ΗΠΑ (σε ό,τι αφορά το ΝΑΤΟ) και επίσης καθόλου τη Γερμανία (σε ό,τι αφορά την Ευρώπη μα και το ΝΑΤΟ, το οποίο αποτελεί την ασπίδα της στρατιωτικά απογυμνωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης) και άλλου είδους σχεδιασμός επιβάλλεται να γίνει, όταν πίσω από την «καΐλα» των Σκοπίων για ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βρίσκεται το ζωηρό ενδιαφέρον ΚΑΙ των ΗΠΑ ΚΑΙ της Γερμανίας. Κι αυτό, εξαιτίας όχι μόνο του γεγονότος ότι η παράταση της εκκρεμότητας με το όνομα των Σκοπίων καθιστά τη Χώρα αυτή ολοένα και περισσότερο ασταθή, μα και με τον κίνδυνο διάλυσής του να μην αποτελεί απλό επί χάρτου σχεδιασμό. Αυτό, σε συνδυασμό με την εξίσου ασταθή νατοϊκή σύμμαχο Τουρκία που λίγο μένει να μεταβληθεί σε καρκίνωμα εντός της ίδιας της νατοϊκής συμμαχίας ανάλογα με τις εξελίξεις στις Ρωσοτουρκικές σχέσεις, με την μόνιμη ανησυχία μη και η Ρωσία εκμεταλλευθεί αυτού του είδους τις αστάθειες και αρχίσει να δρα πιο επιθετικά προκειμένου να αποκτήσει ερείσματα στη περιοχή, με μια Αλβανία που έχει καλές σχέσεις με την Τουρκία με ό,τι αυτό σημαίνει για την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, ΟΛΑ αυτά και ίσως όχι μόνο, (δεν επεκτεινόμαστε λ.χ. στο πολύ σημαντικό θέμα των αγωγών που σχεδιάζονται και που είναι σημαντικό οι χώρες από τις οποίες θα διέρχονται να είναι ξεκαθαρισμένο στην γεωστρατηγική επιρροή ποιου ανήκουν, το θέμα της ΑΟΖ, το θέμα της απρόσκοπτης επικοινωνίας μεταξύ των διαφόρων τμημάτων της Ένωσης, εν προκειμένω μεταξύ του Αιγαίου-Βαλκανικής-Κεντρικής-Βόρειας Ευρώπης, κ.λπ.), επιτρέπουν στην Ελλάδα να τοποθετηθεί στο συνολικό γεωστρατηγικό παίγνιο όχι μόνο σε ευνοϊκή θέση μα και να θέσει ορισμένους από τους κρίσιμους κανόνες του «παιχνιδιού».
Έτσι η Ελλάδα, εφόσον το τολμήσει, μπορεί να διεκδικήσει εθνικώς επωφελείς όρους προκειμένου να συναινέσει στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ ΚΑΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση (είναι χρήσιμο να μπει ως «πακέτο» αυτή η θέση), ΧΩΡΙΣ να έχει καμία «καΐλα» για λύση του προβλήματος Σκοπίων (δηλαδή : ΤΟΥ ΝΑΤΟ/ΗΠΑ ΚΑΙ ΕΥΡΑΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ/ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ) «εδώ και τώρα», διότι η Ελλάδα ούτε χάνει μα ούτε και κερδίζει από την εκκρεμότητα αυτή. Αντιθέτως, μπορεί ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΠΟΛΛΑ παίζοντας με γνώμονα το Εθνικό μας Συμφέρον ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΑΤΤΟΥΝ όλες οι Χώρες του κόσμου, και βεβαίως ΟΛΟΙ οι «Εταίροι» μας στην Ευρώπη. Άλλωστε, στην Ευρώπη που ζούμε, ΚΟΙΝΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ λογίζεται μόνο ό,τι εξυπηρετεί το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ βασικά της Γερμανίας, ενώ, ακόμα και οι πιο ιδεοληπτικοί έχουν αντιληφθεί ότι απέχουμε ακόμα πολύ έως ότου υπάρξει κάποια στιγμή στην Ευρώπη κάτι που να μπορεί να αποκληθεί «Κοινό Ευρωπαϊκό Συμφέρον». Συνεπώς, θεωρώ αδιανόητο ότι είναι δυνατό να προβληθεί το οποιοδήποτε επιχείρημα «υποχώρησης» σε Εθνικό μας Ζήτημα εν ονόματι ενός «Κοινού» ΑΝΥΠΑΡΚΟΥ συμφέροντος (με ποιόν ή με ποιούς;).
Έτσι, κατά την δική μου άποψη, μπορούμε να θέσουμε τους παρακάτω όρους (με νηφαλιότητα και με πλήρη αδιαφορία αν δεν τους δεχτούν, οπότε η απάντησή μας θα είναι δεδομένη εκ των προτέρων : ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ -ούτε θα χάσουμε κάτι που έχουμε, ούτε και θα κερδίσουμε κάτι που δεν έχουμε) :
Πρώτον : Ουδεμία υποχώρηση από την απόφαση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών της 13ης Απριλίου του 1992, στην οποία διακηρύσσονταν ότι : «…η Ελλάδα θα αναγνωρίσει το ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνο εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου του 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν υπάρχει η λέξη Μακεδονία».
Δεύτερον : (Όλοι οι άλλοι όροι που τίθενται και σήμερα, όπως όνομα erga omnes, αφαίρεση αγαλμάτων και λοιπών συμβόλων που υποθάλπουν αλυτρωτικές διαθέσεις, τροποποίηση αλυτρωτικών διατυπώσεων του Συντάγματός τους, ότι δεν αποτελούν «μακεδονική εθνότητα», κλπ).
Τρίτον : Η Ελλάδα απαιτεί ουσιαστική οικονομική βοήθεια ώστε να ανταπεξέλθει ουσιαστικά στον ρόλο της στην Νοτιοανατολική Ευρώπη ως η Δύναμη εκείνη που εγγυάται με την στρατιωτική της ισχύ την ασφάλεια της περιοχής, ΟΧΙ ΜΕ ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑ, μα με την εύλογη αξίωσή της, η Γερμανία (εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και οι ΗΠΑ (εκ μέρους του ΔΝΤ) να επιβάλουν τον σεβασμό των Δανειστών στις αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης τις σχετικές με την νομιμότητα των επιβληθέντων Μνημονιακών πολιτικών και επίσης, να γίνει δεκτό το αίτημα για έλεγχο της νομιμότητας και του ύψους του ελληνικού χρέους όπως αυτό έχει διαμορφωθεί και με διαγραφή του παράνομου και επονείδιστου τμήματός του και σεβασμό της Εθνικής Κυριαρχίας της Χώρας και της κυβέρνησής της να αποφασίζει αυτή για τους στόχους και τα μέσα των πολιτικών που ασκούνται.
Ασφαλώς, μπορεί να παρατηρηθεί πως δεν είναι δεοντολογικό και λογικό σε ένα «άσχετο» ζήτημα, αυτό της εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, να «μπλέκεται» το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας που είναι «άσχετο» με το ΝΑΤΟ. Η απάντησή μου είναι απλή : ΝΑΤΟ (δηλαδή ΗΠΑ) και Ευρωπαϊκή Ένωση (δηλαδή Γερμανία), έχουν ΚΟΙΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, επομένως ό,τι συμβαίνει στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ενδιαφέρει άμεσα τις ΗΠΑ και την Γερμανία. Στη βάση αυτών των ΚΟΙΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ, βρίσκεται πάντα ένα είδος οικονομικού συμφέροντος. Το ΚΟΙΝΟ έντονο ενδιαφέρον ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης να λυθεί «επιτέλους» η εκκρεμότητα του «ονόματος», είναι αντιληπτό, κατανοητό, αλλά δεν ενδιαφέρει καθόλου την Χώρα μας. Η Χώρα μας, εντός των πλαισίων και της λογικής του τόσο πολύ διαφημισμένου «πολιτικού ρεαλισμού», ίσως για πρώτη φορά, καλείται να αποδείξει ότι γνωρίζει τι σημαίνει στη πράξη, τι σημαίνει σε έναν έντονα ανταγωνιστικό κόσμο ακόμα και μεταξύ «εταίρων», αυτός ο «πολιτικός ρεαλισμός». Σημαίνει πως «αυτό που θέλεις από μένα θα το πληρώσεις για να το πάρεις», τη στιγμή μάλιστα που ο Ελληνικός Λαός πληρώνει υποτιθέμενα δάνεια, τα οποία λέει ότι έλαβε και «διασπάθισε» ο ίδιος και μάλιστα κατά τρόπο άφρονα, χωρίς καν να του επιτραπεί να ελέγξει τι σόι πράγμα ήταν αυτά τα δάνεια που πήρε «και έφαγε». ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ ΠΟΥ ΟΧΙ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ «ΔΟΥΝΑΙ ΚΑΙ ΛΑΒΕΙΝ»;
Δούναι και Λαβείν! Ποιός δεν κατάλαβε τι εννοεί ο ποιητής; Και μάλιστα, η επικεφαλής της Κυβέρνησης της Χώρας που Ηγεμονεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, της Χώρας που μας δίνει -μέσω εκπροσώπων της, όπως η Siemens λ.χ.- και μαθήματα κατά της διαφθοράς και ηθικής! Η Χώρα που μοιράζει δεξιά και αριστερά επιπλήξεις και τιμωρίες, ενίοτε σκληρές τιμωρίες και μάλιστα χωρίς το δικαίωμα της απολογίας του «ενόχου».
Αυτό σημαίνει πως αν ζητήσω θα λάβω κι όλας;
Ασφαλώς όχι! Φανταστείτε όμως από την άλλη, να δίνω κάτι εξαιρετικά σημαντικό για τον άλλο χωρίς ουσιαστικό αντάλλαγμα για μένα, που δεν θα πρέπει να υπολείπεται καθόλου της ανώτατης δυνατής «τιμής» που μπορώ να πετύχω την συγκεκριμένη στιγμή, στην συγκεκριμένη συγκυρία, με τη δεδομένη «ζήτηση και προσφορά» στην «αγορά» όπου διαπραγματεύονται και τιμολογούνται συμφέροντα κάθε είδους : από ιδιωτικά και τοπικά έως εθνικά, διεθνή και παγκόσμια.
Άλλωστε, είναι οι ίδιοι οι «εταίροι» και «σύμμαχοί» μας που μας «βάζουν» ιδέες. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε, γιατί παρακαλώ, όταν μας ζητούν με τα Μνημόνιά τους να συγκλίνουμε προς τέτοιες οικονομίες, όπως της Βουλγαρίας, Ρουμανίας κ.λπ., να μη δικαιούμαστε, είτε να μας επιτρέψουμε κι εμείς να «συγκλίνουμε» προς τις δικές τους αμυντικές δαπάνες περιλαμβανομένων και των επιβαρύνσεων της οικονομίας μας από τη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ, είτε να υποχρεώσουν τις χώρες αυτές να «βελτιώσουν» το ύψος των δικών τους αμυντικών δαπανών στο επίπεδο των δικών μας αυξάνοντας τη συμμετοχή τους στο ΑΕΠ τους, αν όχι ως μέλη του ΝΑΤΟ, τουλάχιστον υπό την πρόφαση της συμβολής τους στην κοινή ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική (κι αν διαπιστώσουν ότι πρόκειται για κάτι το ανύπαρκτο, δεν πειράζει, ας προσποιηθούν ότι υπάρχει, ακριβώς όπως κάποιοι προσποιούνται ότι δανείζουν τη Χώρα μας δήθεν για να την σώσουν).
Αν τα Σκόπια με την υποπολλαπλάσια στρατηγική σημασία και βαρύτητα σε σχέση με την Ελλάδα, τόσο για την Ευρώπη όσο και για το ΝΑΤΟ, είναι σε θέση να προσελκύουν πολιτικούς συμμάχους ασκώντας πιέσεις στη Χώρα μας ώστε να διευκολύνει το κράτος αυτό στο ζήτημα της ένταξής του και στους δύο παραπάνω οργανισμούς, διερωτώμαι, αν τα γεωστρατηγικά όπλα της Χώρας μας, δεν τα χρησιμοποιήσουμε ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, τότε πότε θα τα χρησιμοποιήσουμε; Αν το γεωστρατηγικό πρόβλημα των ΗΠΑ και της Ευρώπης σε σχέση με τα Σκόπια είναι ΚΥΡΙΩΣ πως δεν θεωρούν καθόλου δεδομένη τη φιλοδυτική στάση των Σκοπίων στο επίπεδο των διεθνών τους σχέσεων στη περίπτωση που παραμείνουν εκτός ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί εμείς να θεωρούμαστε πάντα δεδομένοι σε όλα σε ό,τι αφορά τη σύμπλευσή μας την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πολιτικό και γεωστεατηγικό παιχνίδι των Γερμανών και κατά περίπτωση και των Γάλλων, ένα παιχνίδι ραμμένο στα Εθνικά τους συμφέροντα, τα οποία, οποία έκπληξη! όχι μόνο δεν συμπίπτουν στη προκειμένη περίπτωση με τα δικά μας, αλλά μας προκαλούν και ζημιές για τις οποίες δεν αποζημιωνόμαστε κι όλας;
Πίνακας 1
Βασικά Δημογραφικά και Οικονομικά Στοιχεία Ελλάδας, των Βαλκανικών Χωρών και της Τουρκίας – 2016
Πληθυσμός
Πληθυσμός ηλικίας 55 ετών και άνω (% επί του συνόλου)
Ρυθμός αύξησης του πληθυσμού
ΑΕΠ
(σε δις. $)
Πληθυσμός κάτω από το όριο της φτώχειας
(%)
Δημόσιο Χρέος
(% του ΑΕΠ)
Αμυντικές Δαπάνες
(% του ΑΕΠ)
Ελλάδα
10.768.477
34,04%
-0,06%
194,60
36,0
179,4
2,56
Αλβανία
3.047.987
23,43%
0,31%
11,87
14,3
72
1,22
Σκόπια
2.103.721
25,82%
0,17%
10,91
21,5
47,8
1,10
Βουλγαρία
7.101.510
32,63%
-0,61%
52,39
22,0
29,5
1,44
Τουρκία
80.845.215
16,11%
0,52%
863,4
21,9
29,4
1,73
Σερβία
7.111.024
32,92%
0,46%
37,75
8,9
74,0
1,34
Μαυροβούνιο
642.550
28,72%
-0,28%
4,175
8,6
71,3
1,66
Κόσσοβο
1.895.250
15,20%
ΜΔ
6,624
30,0
20,6
0,79
Βοσνία-Ερζεγοβίνη
3.856.181
29,26%
-0,16%
16,57
17,2
44,2
0,99
Κροατία
4.292.095
34,13
-0,5%
50,73
19,5
83,8
1,27
Σλοβενία
1.972.126
34,34
-0,31%
44,73
14,3
79,7
0,92
Ρουμανία
21.529.967
29,02
-0,33
187,6
22,4
37,6
1,42
Πηγή : CIA – The World Factbook 2017
Σημειώσεις : Για την Ελλάδα, Αλβανία ο πληθυσμός, η κατανομή του πληθυσμού και ο ρυθμός αύξησης όπως εκτιμώνται κατά το 2017. Ο πληθυσμός κάτω από το όριο της φτώχειας για την Ελλάδα, Σερβία, Κροατία αναφέρεται στο 2014, για την Αλβανία και Ρουμανία στο 2012, για το Μαυροβούνιο και Κόσοβο στα 2013, για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη στα 2011, για τη FYROM, Τουρκία, Σλοβενία και Βουλγαρία στα 2015. Οι αμυντικές δαπάνες για την Ελλάδα, Βουλγαρία, Τουρκία, Κόσοβο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη,Σλοβενία και Ρουμανία αφορά το 2016, για την Αλβανία, FYROM, Σερβία, Μαυροβούνιο, Κροατία το 2017
Πίνακας 2
Στοιχεία Στρατιωτικής Ισχύος – Ένοπλες Δυνάμεις (Προσωπικό) και Αμυντικές Δαπάνες – 2016
Ενεργό Προσωπικό
Προσωπικό σε εφεδρεία
Συνολικό Στρατιωτικό Προσωπικό
Αμυντικές Δαπάνες ($)
Ελλάδα
161.500
252.250
413.750
4.981.760.000
Αλβανία
50.000
14.000
64.000
144.814.000
Σκόπια
8.055
16.000
24.055
120.001.000
Βουλγαρία
33.150
19.500
52.650
754.416.000
Τουρκία
382.850
360.565
743.415
14.936.820.000
Σερβία
40.075
50.000
90.075
505.850.000
Μαυροβούνιο
10.000
69.305.000
Κόσσοβο
5.000
52.329.600
Βοσνία-Ερζεγοβίνη
12.750
12.750
164.043.000
Κροατία
18.525
3.000
21.525
644.271.000
Σλοβενία
7.500
8.000
15.500
411.516.000
Ρουμανία
72.750
105.000
177.750
2.663.920.000
Πηγή (για όλες τις χώρες πλην Κόσσοβο και Μαυροβούνιο και εκτός της πρώτης στήλης) : GFPTM STRENGHT IN NUMBERS (https://www.globalfirepower.com/index.asp)
Σημείωση : Οι αμυντικές δαπάνες όπως διαμορφώθηκαν κατά το 2017
Πηγή (για Κόσσοβο και Μαυροβούνιο) : https://www.youtube.com/watch?v=njx5iv_wmjo
Η στήλη «Αμυντικές δαπάνες» προέκυψε από τον Πίνακα 1 κατόπιν πολλαπλασιασμού του ΑΕΠ της κάθε Χώρας με το αντίστοιχο ποσοστό που δαπανάται για τις αμυντικές δαπάνες
Πίνακας 3.1
Στοιχεία Στρατιωτικής Ισχύος – Δυνάμεις σε Πολεμικό Υλικό των Τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων – Στρατός Ξηράς – 2016
Σύνολο Υλικού Στρατού Ξηράς
Εστίαση σε ορισμένα οπλικά συστήματα
Άρματα Μάχης
Πυροβολικό (Αυτοκινούμενο + Ρυμουλκούμενο)
Εκτοξευτές Πυραύλων
Τεθωρακισμένα Πολεμικά Οχήματα
Ελλάδα
6.927
1.345
1.010
152
4.209
Αλβανία
1.389
933
Σκόπια
31
144
24
330
Βουλγαρία
1.863
531
500
100
1.103
Τουρκία
2.445
1.710
811
7.550
Σερβία
1.196
805
216
82
575
Μαυροβούνιο
130
250
Κόσσοβο
240-270
80
Βοσνία-Ερζεγοβίνη
414
149
55
110
100
Κροατία
829
72
91
92
574
Σλοβενία
385
84
54
247
Ρουμανία
2.932
827
413
188
1.456
Πηγή (για όλες τις χώρες πλην Κόσσοβο και Μαυροβούνιο και πλην πρώτης στήλης του πίνακα) : GFPTM STRENGHT IN NUMBERS (https://www.globalfirepower.com/index.asp)
Πηγή (για Κόσσοβο και Μαυροβούνιο και για πρώτη στήλη του πίνακα) : https://www.youtube.com/watch?v=njx5iv_wmjo
Πίνακας 3.2
Στοιχεία Στρατιωτικής Ισχύος – Δυνάμεις σε Πολεμικό Υλικό των Τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων – Αεροπορικές Δυνάμεις – 2016
Σύνολο Υλικού Πολεμικής Αεροπορίας
Εστίαση σε ορισμένα οπλικά συστήματα
Μαχητικά – Αναχαιτι-στικά Αεροσκάφη
Επιθετικά Αεροσκάφη
Μεταγωγικά Αεροσκάφη
Εκπαιδευ-
τικά
Ελικόπτε-ρα
Ελικό-πτερα Επιθε-τικά
Ελλάδα
1.229
206
206
215
146
223
29
Αλβανία
52
23
23
Σκόπια
8
4
16
4
Βουλγαρία
115
15
31
28
13
22
Τουρκία
207
207
439
276
455
70
Σερβία
186
24
41
40
38
39
Μαυροβούνιο
30
15
15
Κόσσοβο
4
Βοσνία-Ερζεγοβίνη
31
11
20
Κροατία
104
12
12
23
19
36
Σλοβενία
47
2
16
13
16
Ρουμανία
365
31
26
78
26
68
Πηγή (για όλες τις χώρες πλην Κόσσοβο και Μαυροβούνιο και πλην πρώτης στήλης του πίνακα) : GFPTM STRENGHT IN NUMBERS (https://www.globalfirepower.com/index.asp)
Πηγή (για Κόσσοβο και Μαυροβούνιο και για πρώτη στήλη του πίνακα) : https://www.youtube.com/watch?v=HOrPzGbWgwE
Πίνακας 3.3
Στοιχεία Στρατιωτικής Ισχύος – Δυνάμεις σε Πολεμικό Υλικό των Τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων – Ναυτικές Δυνάμεις – 2016
Σύνολο Υλικού Πολεμικού Ναυτικού
Εστίαση σε ορισμένα οπλικά συστήματα
Υποβρύχια
Φρεγάτες
Κορβέτες
Ακταιωροί
Ναρκοθηρευτικά
Ελλάδα
115
11
13
20
4
Αλβανία
38
28
2
Σκόπια
Βουλγαρία
115
4
3
10
Τουρκία
194
12
16
9
34
11
Σερβία
19
7
Μαυροβούνιο
13
1
4
5
Κόσσοβο
Βοσνία-Ερζεγοβίνη
Κροατία
28
4
1
Σλοβενία
2
2
Ρουμανία
48
3
7
25
5
Πηγή (για όλες τις χώρες πλην Κόσσοβο και Μαυροβούνιο) : GFPTM STRENGHT IN NUMBERS (https://www.globalfirepower.com/index.asp)
Πηγή (για Κόσσοβο και Μαυροβούνιο) : https://www.youtube.com/watch?v=HOrPzGbWgwE