Tο τραγικό τέλος του σπουδαίου ηθοποιού Βασίλη Λογοθετίδη που πέθανε σαν σήμερα!

Ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ηθοποιούς. Υποδύθηκε τον Θόδωρο Γκινόπουλο, έναν φιλήσυχο οικογενειάρχη στην ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» και τον Αντώνη Γ. Δελησταύρου στην ταινία «Δελησταύρου και υιός».
Ήταν ο πρωταγωνιστής στην πολυβραβευμένη ταινία «Η κάλπικη λίρα» του Γιώργου Τζαβέλλα που διακρίθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας και της Μόσχας.
Ο λόγος για τον ηθοποιό Βασίλη Λογοθετίδη, που ενσάρκωσε με επιτυχία τον Έλληνα μικροαστό που μετά τη μιζέρια και τον πόλεμο άρχισε να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον. Ο ηθοποιός γεννήθηκε στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης το 1898 και πέθανε σαν σήμερα, στις 20 Φεβρουαρίου 1960.
 
Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Το 1915 αποφοίτησε από το Ζωγράφειο Γυμνάσιο της Κωνσταντινούπολης και σε ηλικία 20 ετών ήρθε στην Αθήνα και πήρε μέρος στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Μαζί με την αγαπημένη του Ίλυα Λιβυκού άρχισε να παίζει σε θεατρικά και αμέσως ξεχώρισε για το ταλέντο του και το χιούμορ του.
 
Μέχρι τη δεκαετία του ’40 είχε παίξει σε δεκάδες θεατρικά και είχε ερμηνεύσει εκατοντάδες ρόλους. Το 1947 συγκρότησε τον δικό του θίασο και ανέβασε κλασικά έργα του ρεπερτορίου. Μάλιστα, ήταν ένας από τους πρώτους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου.
 
Το ντεμπούτο του το έκανε το 1933 στην ταινία ελληνοτουρκικής παραγωγής «Ο κακός δρόμος», που γυρίστηκε στην Κωνσταντινούπολη και πρωταγωνιστούσαν η Μαρίκα Κοτοπούλη και η Κυβέλη. Ακολούθησαν οι ταινίες «Μαντάμ Σουσου», «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Ένα βότσαλο στη λίμνη», «Η κάλπικη λίρα».
 
Ο Βασίλης Λογοθετίδης αφιέρωσε τη ζωή του στο θέατρο, δεν παντρεύτηκε ούτε απέκτησε παιδιά. Μέχρι το τέλος της ζωής του είχε σύντροφο την Ίλυα Λιβυκού. Στις 20 Φεβρουαρίου 1960 η οικιακή του βοηθός τον βρήκε νεκρό στο μπάνιο. Πέθανε μόνος του από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία μόλις 62 ετών. Ο θάνατός του σκόρπισε θλίψη στους συναδέλφους του και στους θαυμαστές του.
 
Η σορός του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη, παρουσία 50.000 ατόμων. Ο Δημήτρης Χορν είπε για εκείνον στην κηδεία του: «Αν δεν υπήρχε το εμπόδιο της γλώσσας, θα είχε αναγνωριστεί από όλο τον κόσμο ως ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της εποχής μας».