Σκάνδαλο Χρηματιστηρίου: κρυμμένες αλήθειες και σκοτεινές πλευρές
Του Γ. Λακόπουλου
Καθαρές κουβέντες: αυτό που ξέρουμε ως σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου υπήρξε η μεγαλύτερη και πιο βίαιη αναδιανομή εισοδήματος που έγινε ποτέ. Και ήταν σχεδιασμένη. Για την ακρίβειά ήταν ένα «κόλπο» που έστησαν μια ομάδα υπουργών, μια ομάδα τραπεζιτών και μια ομάδα επιχειρηματιών. Όλοι από τον ευρύτερο κύκλο Σημίτη.
Το κόλπο είχε θεωρητική επεξεργασία και «καλό σκοπό»: να βγάλει το μαύρο χρήμα από τα σεντούκια και να το ρίξει στην οικονομία, εξασφαλίζοντας εύκολα κεφάλαια στις επιχειρήσεις. Αλλά ο χρηματιστής – τεχνικός σύμβουλος του εγχειρήματος- είχε μια κυνική θεωρία: «Αυτοί τα χαρτιά, εμείς τα λεφτά».
Έτσι ακριβώς έγινε. Η κυβέρνηση Σημίτη δημιούργησε περιβάλλον Ελντοράντο -ακόμη και με αφίσες- και εκατοντάδες χιλιάδες αφελείς έβαλαν τα λεφτά τους για να πλουτίζουν σε μια εβδομάδα. Δεν αεροβατούσαν- μόλις είχε συμβεί με τον διπλανό τους .
Το υπόσχονταν οι εκατοντάδες ΕΛΔΕ που φύτρωσαν για να μετατρέψουν το χρήμα σε μετοχές. Το εγγυόντουσαν οι πολιτικοί που μετά τις 11 π.μ. αδειάζαν τη Βουλή και έπιαναν το τηλέφωνο με το χρηματιστή τους: Πούλα-πούλα! Και φυσικά το επικύρωσαν ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας της εποχής.
Όταν το κόλπο πήγε να κάνει κοιλιά μπήκε στη μέση ο πιο κοντινός την κυβέρνηση τραπεζίτης και ηγήθηκε των μετοχοδάνειων. Σου δάνειζε λεφτά για να παίξεις στο καζίνο. Έτσι πολλοί δεν έχασαν μόνο ό,τι είχαν, αλλά βγήκαν και χρεωμένοι στις τράπεζες.
Στο τέλος ο Πρωθυπουργός- του οποίου η κυβέρνηση τους παρότρυνε και κερδοσκοπούσε πολιτικά, ενώ πολλά κυβερνητικά και κομματικά στελέχη κερδοσκοπούσαν και οικονομικά- τους έφτυσε στα ίσια: «Ας πρόσεχαν». Οι εξελίξεις έδειξαν ότι μάλλον ο ίδιος έπρεπε να προσέχει. Και ευτυχώς γι’ αυτόν που έφυγε νωρίς ο Μιλτιάδης Έβερτ που είχε βάλει σκοπό να τους κρεμάσει στο τσιγκέλι.
Από το κόλπο του Χρηματιστηρίου έμειναν τα εξής:
Πρώτο: Πάνω από ένα εκατομμύριο νοικοκυριά -τα οποία η μιντιακή προπαγάνδα κολάκευε με το χαρακτηρισμό «το Kόμμα του Xρηματιστηρίου- χωρίς τις οικονομίες τους και αρκετά περιουσιακά στοιχεία τους -που εκποιήθηκαν για να γίνουν τελικά παλιόχαρτα.
Δεύτερο: Ένας κύκλος επιχειρηματιών -προσοχή: επιχειρηματιών, όχι επιχειρήσεων- που μάζεψαν το χρήμα και το φυγάδευσαν στο εξωτερικό.
Τρίτο: Μια κάστα νεόπλουτων που δημιουργήθηκε μέσα σε τρία χρόνια. Πρόσωπα που νταραβερίζονταν καθημερινά με το ταμπλό, διακινώντας μετοχές και πληροφορίες. Πλούτισαν από το τίποτε -με έναν ιστό δημοσιογράφων και πολιτικών να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτό το παιχνίδι.
Όλοι αυτοί δημιούργησαν στη συνέχεια ασπίδα στον Σημίτη και σήμερα συγκροτούν την σκληρή ομάδα επικριτών του Τσίπρα. Ο Μητσοτάκης τους διεκδικεί με το σύνθημα: Ποτέ δεν είχε ηθικό πλεονέκτημα η Αριστερά. Και πως να το έχει χωρίς χαρτοφυλάκιο στη Σοφοκλέους…
Το μόνο που δεν προέκυψε ήταν ευθύνες και ποινές για όσα ανατριχιαστικά σχεδιάσθηκαν εν ψυχρώ και εκτελέσθηκαν από τυχάρπαστους οπαδούς του εύκολου πλουτισμού. Οι πραγματικοί υπεύθυνοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν την ατιμωρησία, κρυπτόμενοι πίσω από …κυλιόμενη δίκη που κρατάει είκοσι χρόνια τώρα -αφού η πρώτη δικαστική λειτουργός στην οποία ανατέθηκε η έρευνα… συνελήφθη! Στρέφουν την προσοχή στην ΔΕΚΟ και ένα κύκλο προσώπων που μάλλον ταλαιπωρούνται παρά είναι οι υπεύθυνοι για το σκάνδαλο.
Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου δεν είναι αυτό που θα εκδικαστεί για τρίτη φορά με τα ίδια περιφερειακά πρόσωπα. Στους υπευθύνους δεν φτάσαμε ποτέ και αυτοί είναι συγκεκριμένοι και δακτυλοδεικτούμενοι. Έστω και αν συνέχισαν να σταδιοδρομούν ή συνεχίζουν ακόμη να αποσπούν αξιώματα.
Πριν από όλα είναι όσοι έστησαν το κόλπο και το καθοδήγησαν εν συνεχεία. Πίσω από την «επιχειρησιακή» ομάδα που διακινούσε το χρήμα του ευρύτερου δημοσίου τομέα και των τραπεζών -σε μια περίπτωση χάθηκε το αντίτιμο από την πώληση μιας άλλης τράπεζας- πίσω από τραπεζίτες και διοικητές ασφαλιστικών ταμείων που τζόγαραν καταθέσεις και αποθέματα -με άδεια εκ του νόμου- διαμορφώνοντας τον δείκτη στη Σοφοκλέους.
Υπήρχε ένα αόρατο επιτελείο που έδινε τις κατευθύνσεις -και όταν υπήρχε ανάγκη και άμεσες εντολές. Όλοι γνωρίζουν τον επικεφαλής του, αλλά κανείς δεν τον έχει κατονομάσει ως τώρα- αντίθετα τον άφησαν ανεμπόδιστο να δρέψει δάφνες- αν και έχει ο καιρός γυρίσματα.
Ύστερα είναι όσοι εξέταζαν φακέλους επιχειρήσεων και αποφαίνονταν ότι έχουν τις προϋποθέσεις να «εισαχθούν» και να αντλήσουν κεφάλαια, χωρίς ποτέ να εξετάσουν αν τα επένδυσαν στη συνέχεια ή τα έβαλαν στην τσέπη.
Τέλος είναι και όσοι πήραν τα λεφτά «παίζοντας» με τις μετοχές -φούσκες και ζουν ακόμη ζωή χαρισαμένη. Όχι μόνο δεν έκαναν κάτι παράνομο, αλλά και τους είχε παρασχεθεί και .. φορολογική απαλλαγή. Ούτε στο «πόθεν έσχες » τους δεν ήταν υποχρεωμένοι να δηλώνουν τα κέρδη. Χωρίς ποτέ κανείς να αναζητήσει αυτούς που έβαλαν υπογραφές σ’ αυτές τις «ρυθμίσεις» νομιμοποίησης. Είδες ο «εκσυγχρονισμός»;
Σ’ αυτή την υπόθεση υπάρχουν ακόμη αλήθειες που δεν ακούστηκαν και σκοτεινές πλευρές που δεν ερευνήθηκαν. Και μάλλον είναι αργά πλέον. Ίσως η πρόωρη ορισμένων που επωφελήθηκαν να είναι ένα είδος νέμεσης.
Τελικά το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου αποδείχθηκε το τέλειο έγκλημα, χωρίς καμία τιμωρία. Προσωπικά ο Σημίτης δεν είχε πολιτικό κόστος γιατί βρήκε κορόιδο και του φόρτωσε την ευθύνη να απολογηθεί στο εκλογικό σώμα. Νομικά δεν κινήθηκε ποτέ καμία διαδικασία εναντίον των πραγματικών υπευθύνων.
Και κοινωνικά το κόστος απορροφήθηκε, αφού έπεσαν στην παγίδα της εξαπάτησης και είχαν ενοχές για το χρήμα που πήγαιναν να πολλαπλασιάσουν με την ίδια ευκολία που το απέκτησαν. Όσοι έχασαν τον ιδρώτα τους απλώς έμπλεξαν με κακές παρέες…
