ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

Με τόση τεχνολογική πρόοδο, η ανθρωπότητα αξίζει καλύτερη ποιότητα ζωής και περισσότερο ελεύθερο χρόνο.
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
Εάν εργαζόμαστε κάθε μήνα για 15 συνεχείς ημέρες και εάν σε κάθε μήνα είχαμε 15 συνεχόμενες ελεύθερες ημέρες, δεν θα είχε σημασία αν το ισχύον πολιτικό σύστημα ονομάζεται καπιταλισμός, σοσιαλισμός … ούτε ποιο κόμμα είναι στην εξουσία. Κάθε σύστημα που θα παρέχει αυτές τις συνθήκες εργασίας θα είναι εύκολο να διατηρηθεί χωρίς την υποστήριξη της αστυνομίας ή του στρατού, γιατί δεν θα είχε νόημα να ζητάμε περισσότερα, αφού θα είχαμε τα αυτονόητα! 

Υπάρχουν άραγε λύσεις που θα προσέφεραν διαφορετικές  συνθήκες εργασίας και κοινωνικής ζωής σε  παγκόσμιο επίπεδο;
ΠΡΟΤΑΣΗ – 1:
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΕΝΑ ΝΟΜΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ- ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΩΣ ΕΞΗΣ:
           α)  Να εργαζόμαστε 15 συνεχόμενες ημέρες κάθε μήνα για  12 μήνες
           β)  10 ώρες εργασίας ανά ημέρα (υπάρχουν πολλές εταιρείες όπου οι εργαζόμενοι σήμερα εργάζονται πάνω από 10 ώρες και πληρώνονται για 8 – στην καλύτερη περίπτωση) με νόμιμη μορφή που θα ταιριάζει στους υπαλλήλους. 
Με την πρώτη ματιά οι εργάσιμες ημέρες θα μειωθούν κατά 70-80 ημέρες ετησίως, ωστόσο αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι. Εάν μετρήσουμε την εργασία ανά ώρα εργασίας, όλα φαίνονται διαφορετικά. Ο χρόνος εργασίας θα αυξηθεί κατά 2 ώρες και ένα μήνα δεν θα υπήρχε ετήσια άδεια, δεδομένου ότι κάθε μήνα θα έχουν 15 δωρεάν ημέρες.
Ποιο είναι το νόημα αυτής της πρότασης (εφόσον ο νόμος αυτός  και οι απορρέουσες συνθήκες εργασίας τηρούνται από όλες τις χώρες);
1) Οι επιχειρήσεις, τα καταστήματα, οι κερδοφόρες οργανώσεις θα παρέχουν 2 βάρδιες εργασίας, επειδή δεν θα ήθελαν να μειώσουν τα κέρδη τους κλείνοντας για 15 ημέρες.
        A. Η πρώτη βάρδια θα λειτουργεί από την 1η έως την 15η ημέρα κάθε μήνα
        Β.Η δεύτερη βάρδια θα λειτουργεί από 15-30 ημέρες κάθε μήνα. 
Με αυτόν τον τρόπο η παρούσα ΑΝΕΡΓΙΑ θα μειωνόταν δραστικά, επειδή ο εργαζόμενος που θα εργάζεται 15 συνεχείς ημέρες ελευθερώνει τη θέση του για έναν άνεργο.

2)  Κινητικότητα των εργαζομένων (δεν θα χρειαστεί αλλαγή της χώρας διαμονής).
Η ελεύθερη αγορά εργασίας, τα ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες της ΕΕ θα παράσχουν στους κατοίκους της ΕΕ την ευκαιρία να αναζητήσουν εργασία σε οποιαδήποτε χώρα, να εργαστούν για 15 ημέρες και στη συνέχεια να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και στις οικογένειές τους, δεδομένου ότι θα έχουν 15 ελεύθερες ημέρες.
3)  Κοινωνική ειρήνη. Εάν λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας και ο καθένας έχει εργασία και αρκετό ελεύθερο χρόνο, δεν θα είναι σημαντικό το σύστημα ή το κόμμα που είναι στην εξουσία. Δεν θα χρειάζεται να δημιουργούνται κοινωνικές αναταραχές με την διεκδίκηση των αυτονόητων, γιατί αυτά πλέον θα παρέχονται. Με αυξημένο ελεύθερο χρόνο οι άνθρωποι θα αρχίσουν να αλλάζουν τις συνήθειές τους. Θα επανακτήσουμε επαφή με τη φύση, την αναψυχή, θα ενισχυθεί η αυτοπεποίθησή μας.
4) Όλοι θα είναι πιο υγιείς. Οι άνθρωποι θα δαπανούν λιγότερα για τα φάρμακα, οι δημόσιες δαπάνες για ασφάλεια υγείας θα μειωθούν, πράγμα που θα επιτρέψει σε όλους να έχουν δωρεάν υγειονομική περίθαλψη.
5)  Θα υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος για προσωπική επαφή (αγάπη). Θα υπάρξουν περισσότερα παιδιά. Θα έχουμε χρόνο να διαθέσουμε για  φίλους, για να τους βοηθήσουμε ή να λάβουμε βοήθεια από αυτούς. Θα υπάρχει περισσότερος χρόνος για να πιούμε καφέ με τους γείτονές μας. Θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και η χαρά για τη ζωή θα επιστρέψει ξανά. Ο καπιταλισμός χρειάζεται καταναλωτές. Για να δαπανήσει κάποιος χρήματα με ΠΟΙΟΤΗΤΑ πρέπει να του δοθεί περισσότερος ελεύθερος χρόνος. Οι δημόσιες υπηρεσίες θα είναι πιο αποτελεσματικές, καθώς θα είναι ανοιχτές καθημερινά.
Σήμερα εργαζόμαστε 11 μήνες (ένα μήνα έχουμε διακοπές). Σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες οι εργαζόμενοι εργάζονται 1800 ώρες το χρόνο. Εάν εργαζόμαστε τώρα κάθε 12 μήνες χωρίς διακοπές, 150 ώρες το μήνα (15 ημέρες * 10 ώρες εργασίας) είναι ίσο με περίπου 1800 ετησίως, το οποίο είναι ήδη καθιερωμένο σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Ο εργοδότης θα κερδίσει επειδή οι υποχρεώσεις του συνταξιοδοτικού ταμείου θα μειωθούν κατά 20-30% (60 έως 80 ημέρες λιγότερες καταβαλλόμενες/ έτος). Επιπρόσθετο κέρδος θα είναι η παραγωγικότητα των εργαζομένων, γιατί κάθε μήνα θα έχουν 15 ελεύθερες ημέρες που θα επιτρέπουν στον καθένα τους να διαθέτει περισσότερο ελεύθερο χρόνο για αναψυχή, επαφή με τη φύση κλπ. Εάν υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος, η κατανάλωση θα αυξηθεί, κάτι που αποτελεί άλλο κέρδος για τις επιχειρήσεις. Η λύση για εργασία 15 συνεχείς ημέρες θα είναι επωφελής για όλους: εργαζόμενοι, εργοδότες και κράτη (κοινωνική ειρήνη).
ΠΡΟΤΑΣΗ2:

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΧΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΟΔΕΥΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 50% ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥΣ:
Όλοι οι συνταξιούχοι υπήκοοι της ΕΕ πρέπει να λαμβάνουν ετήσια κάρτα δαπανών. Η κάρτα αυτή θα χρεώνεται με το 50% της σύνταξης κάθε μήνα και το ποσό που καταναλώνεται σε δωδεκάμηνη βάση. Η κάρτα θα είναι προσωπική και θα αλλάζει κάθε χρόνο και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή λογαριασμών, πιστώσεων ή υπηρεσιών.
1) 100-400 δις ευρώ νέων κεφαλαίων για αγορά θα δημιουργηθούν, χωρίς τις τράπεζες ως ενδιάμεσους, το κεφάλαιο χωρίς επιτόκιο, κάτι που οδηγεί σε ΦΤΗΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ.
2)  Οι άνθρωποι θα μετακινούνται από τα σπίτια τους (λιγότερος χρόνος στο Διαδίκτυο, τα ηλεκτρονικά ψώνια καταναλώνουν πολλές ώρες της ημέρας) θα ταξιδεύουν περισσότερο, θα κάνουν νέους φίλους, θα κάνουν συχνότερα διακοπές.
3) Θα αγοράζονται αγαθά καλύτερης ποιότητας κι αυτό  θα ωφελήσει την οικονομία της ΕΕ.
4) Η ΕΕ θα έχει λύσεις για οικονομικά προβληματικές χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία (όλες οι τουριστικές χώρες). Όταν το 50% της σύνταξης πρέπει να δαπανηθεί και όταν υπάρχουν 15 εργάσιμες ημέρες σε ένα μήνα, η τουριστική περίοδος θα διαρκεί όλο το χρόνο. Οι εγκαταστάσεις των ξενοδοχείων σε συνδυασμό με τις υπηρεσίες υγείας θα δώσουν την ευκαιρία στους ηλικιωμένους να ταξιδεύουν περισσότερο και να έχουν πιο συναρπαστική και εκπληκτική ζωή.
Οι μεγάλες αχρησιμοποίητες οικονομικές δυνάμεις είναι οι συνταξιούχοι πολίτες. Το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί, υπάρχουν πολλοί συνταξιούχοι. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν δικό τους σπίτι, με όλα όσα απαιτούνται για καλή διαβίωση και η μόνη δαπάνη τους είναι για τα βασικά αγαθά. Τώρα μπορούν να θεωρηθούν ως παθητικοί καταναλωτές. Κάθε μήνα ξοδεύουν περίπου το 20-30% της σύνταξής τους και το υπόλοιπο αποταμιεύεται. Οι τράπεζες είναι γεμάτες χρήματα και οι αγορές διψούν για κεφάλαια και νέους καταναλωτές. Ο νόμος θα μπορούσε να τους υποχρεώσει να ξοδέψουν το 50% της σύνταξής τους σε παγκόσμιο επίπεδο, κάτι που θα είναι προς όφελός τους. Θα έχουν εντονότερη κοινωνική ζωή, θα ταξιδεύουν περισσότερο, θα συναντούν νέους ανθρώπους, η ζωή τους θα γίνει πιο ευτυχισμένη και θα έχει νέο νόημα. Κάποιοι μπορούν να πουν ότι, εφαρμόζοντας αυτή τη λύση παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ωστόσο πρέπει να έχουμε μια ευρύτερη προοπτική για το τι είναι ευεργετικό για την πλειοψηφία. Αν δεν αλλάξει κάτι, θα υπάρξει μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση, ο καπιταλισμός θα πρέπει να αναζητήσει λύσεις. Αυτό που μας έδειξε η ιστορία είναι, ότι σε ανάλογες περιπτώσεις οι λύσεις είναι οι πολεμικές συρράξεις και οι μεγάλες καταστροφές. Η καταναγκαστική κατανάλωση μπορεί να καθυστερήσει την οικονομική κρίση και αυτό είναι καλύτερο από τους πολέμους. Η καταναγκαστική κατανάλωση θα κάνει τους ανθρώπους να βγαίνουν από τα σπίτια τους, να ταξιδεύουν περισσότερο, να έχουν ουσιαστική επαφή μεταξύ τους και να αναπτύσσουν μεγαλύτερη αλληλεγγύη και ανθρωπιά.
Η εμμονική ενασχόληση με την τεχνολογία σκοτώνει την ψυχή … στο εγγύς μέλλον η Επιθετικότητα , η Απάθεια, η Διαστροφή, θα γίνουν κανόνας για πολλούς που αρέσκονται να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους στο διαδίκτυο, στο facebook, στο Instagram, συνήθειες που φαντάζουν σαν  μόνη λογική λύση … Στο εγγύς μέλλον, η δικαιοσύνη θα χάσει τη σημασία της γιατί κανείς δεν θα ενδιαφέρεται να την υπερασπιστεί. Η Eξουσία εύκολα θα χειραγωγεί τις μάζες χωρίς να σέβεται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και χωρίς να εφαρμόζει τη δικαιοσύνη … πολλοί θα πουν “ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ, ΕΧΩ INTERNET, FACEBOOK, ΕΧΩ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ IPHONE “. Στους δρόμους υπάρχει όλο και λιγότερο γέλιο, λιγότερη χαρά ζωής …ΣΕ ΛΙΓΟ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΓΕΛΟΥΝ… Αξίζει αλήθεια να ζούμε σε τέτοιο περιβάλλον?  Η απάντηση σ΄αυτό το ερώτημα είναι να βρούμε λύσεις τώρα που έχουμε ακόμα τη μνήμη και τη νοσταλγία των παλαιότερων χρόνων, όταν η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ήταν καθημερινός κανόνας, ώστε  να έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο για εμάς, για τους άλλους, για τους φίλους, τους εραστές, την οικογένεια, γιατί τα όμορφα και ουσιαστικά πράγματα στη ζωή δεν γεννιούνται στην οθόνη ενός υπολογιστή!
Dragan Sipka – [email protected]