Μάρκος Μουζάκης: Ένα "ευαγγέλιο" ενημέρωσης ανάμεσα στα εξαπτέρυγα της διαπλοκής.

Ο Μάρκος Μουζάκης διατηρεί την κορυφαία πολιτική στήλη στον Ελληνικό τύπο, το “Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο” στην εφημερίδα “Το Παρόν”. Δεν θα καταλήγαμε σε αυτόν τον χαρακτηρισμό εάν δεν διαβάζαμε τη στήλη ανελλιπώς και με άκρως κριτικό μάτι, επηρεασμένοι ίσως από το χάος των ΜΜ”Ε” όπου κάθε ευφημισμός ή αφορισμός φαίνεται να έχει πίσω του ένα ολόκληρο παγόβουνο διαπλοκής, συμφερόντων και συνδιαλλαγής.
Η χαμένη αξιοπιστία των εφημερίδων όμως είναι γεγονός. Οι αιτίες σαφείς. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον κάθε ιδιωτική επιχείρηση όπως οι μεγάλοι εκδοτικοί οργανισμοί, εμπλέκονται σε έναν ανηλεή αυτιστικό αγώνα κερδοφορίας μεταλάσσοντας το ίδιο το προϊόν τους. Όταν οι δημοσιογράφοι αντί να ασκούν το επάγγελμα τους (χαρακτηρισμένο ως λειτούργημα) ολισθαίνουν στην έννοια του υπαλλήλου μίας ΑΕ, τότε η ύλη του μέσου γίνεται ένα συνεχές advertorial. Όπως και οι αναλύσεις του, οι αποτιμήσεις, οι προτιμήσεις και βέβαια οι δημοσκοπήσεις.
Η πελατεία, το αναγνωστικό κοινό δηλαδή επόμενο είναι να αναπτύξει αντισώματα. Όπως σε κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα όταν το προϊόν που απολαμβάνει με τον οβολό του ολισθαίνει στο επίπεδο της πελατειακής εκμετάλλευσης αντί της (έστω καπιταλιστικής) “προσφοράς προς τον πελάτη”.Ο αναγνώστης αρρωσταίνει βλέποντας την ανάπτυξη ενός ιδιότυπου καρτέλ όπου οι εκδότες – επιχειρηματίες εφαρμόζουν ιδιότυπη Ομερτά για να συνεχίσουν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους και σταδιακά γυρίζει την πλάτη.
Ο Μουζάκης λοιπόν παραμένει ένας συνεπής “παραγωγός” σκέψης, πολιτικής ανάλυσης και έρευνας που αντιτίθεται σε κάθε έννοια “εξυπηρέτησης” ενάντια ακόμα και στα συμφέροντα του μαγαζιού του. Η κριτική του δημοσιογράφου κρίεται σε βάθος χρόνου όπου έρχεται και η επιβεβαίωση. Οι προβλέψεις του, επιβεβαιώνονται από σαφές χρονοδιάγραμμα και οι πολιτικές θέσεις από τη συνέπεια. Ο Μάρκος έχει εκτεθεί και στα τρία αυτά στάδια της πολιτικής δημοσιογραφίας και έχει δικαιωθεί. Ενάντια στο ρεύμα, στηλιτεύοντας συμφέροντα ακόμα και “συναδελφικά”, με τα λάθη του βεβαίως αλλά κυρίως μακρυά από κάθε έννοια διαπλοκής. Γιατί το λέμε αυτό;
Γιατί ο Μουζάκης προέβλεψε την επικράτηση Σαμαρά όταν οι δημοσκοπήσεις τον έδιναν τρίτο, με μία επιχειρηματολογία που δικαιώθηκε στο έπακρο. Χωρίς να πάρει θέση, χωρίς να είναι “κεντροδεξιολαϊκονεοφιλελεύθερος” ανέλυσε σωστά τα γεγονότα και επιβεβαιώθηκε από τις εξελίξεις. Το κυριότερο; Όταν κάποιοι δημοσιογραφικοί σάλιαγκες που έδιναν “δαχτυλίδια” βγήκαν μετέπειτα και διεκδικούσαν δάφνες πιστότητας, ο Μουζάκης όχι μόνο δεν βαυκαλίζεται και δεν καμαρώνει αλλά βλέπει πάλι πίσω από την κουρτίνα της πρόσκαιρης ευδαιμονίας και αρθρώνει λόγο πολιτικό και κριτικό προς πάσα κατεύθυνση.
Αντώνη μήπως πρέπει να αναθεωρήσεις το “πάνελ” του πρωϊνού σου καφέ; Γιατί βλέπουμε ότι πάλι έπεσαν δίπλα σου γνωστοί καφενόβιοι του Κολωνακίου. Αρκετά με τους “φίλους της παράταξης”. Εδώ χρειάζονται σοβαροί πολιτικοί αναλυτές και ας μην έχουν κομματική ταυτότητα.