Το μοιραίο δίδυμο της συμφοράς που βάζει νάρκες για να σωθεί!
Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος, ακολουθώντας προσωπικές στρατηγικές, υπονομεύουν τον Κυριάκο, τη Φώφη, την πορεία των κομμάτων τους και σαμποτάρουν ανοιχτά κάθε προσπάθεια για συνταγματική αναθεώρηση
Η συγκυβέρνηση Παπαδήμου τούς έφερε πιο κοντά, η συγκυβέρνησή τους το 2012-2014 τους έκανε αχώριστο δίδυμο και το σκάνδαλο της Novartis τούς έδεσε με κοινή μοίρα. Εκτοτε αγωνίζονται για την πολιτική επιβίωσή τους, έχοντας αυτονομηθεί πλήρως από τα κόμματά τους και τις ηγεσίες τους, και κάνουν προσωπικό παιχνίδι εξουσίας για να παραμένουν στον αφρό. Ο χαρακτηρισμός «δίδυμο της συμφοράς» που τους είχε αποδώσει ο Αλέξης Τσίπρας ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το 2014 τους ακολουθεί και επιβεβαιώνεται καθημερινά από τότε.
Ο λόγος για τους Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελο Βενιζέλο. Δύο εντελώς διαφορετικοί πολιτικοί, με διαφορετικές κοίτες προέλευσης, που η παρακμή της σύγχρονης Ελλάδας τούς ένωσε με τα δεσμά της ίντριγκας και του τυχοδιωκτισμού, και, μετά την ταπεινωτική ήττα του 2015, οι δύο άνδρες, για να κρατηθούν πολιτικά ζωντανοί, έχουν συνάψει σύμφωνο πολιτικής συμβίωσης. Ο Αντώνης Σαμαράς, βάζοντας τρικλοποδιές στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στην ηγετική ομάδα της Ν.Δ., και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υπονομεύοντας τη Φώφη Γεννηματά, λειτουργούν σαν οι δύο συναρχηγοί ενός άτυπου κόμματος που έχει τα χαρακτηριστικά του μηχανισμού που πασχίζει να γλιτώσει από την πολιτική άβυσσο με παρασκηνιακές μηχανορραφίες κατά των παρατάξεων που τους ανέδειξαν.
Αυτό ακριβώς αποτυπώθηκε με το άρθρο-παρέμβαση του Σαμαρά στην κυριακάτικη «Καθημερινή» το Πάσχα, όπου μίλησε για το Κίνημα Αλλαγής ως «απαραίτητο εταίρο» της Ν.Δ. για τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί μίλησαν για το επιφαινόμενο και στάθηκαν σ’ αυτό μη βλέποντας ουσιώδεις διαφορές από τη στρατηγική συμμαχιών του Μητσοτάκη. Ομως πίσω από αυτή την παρέμβαση Σαμαρά υποκρύπτεται μια αλήθεια που λέει ότι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είναι οι δύο όψεις ενός και του αυτού προσώπου. Τελευταία πράξη τους ήταν να ναρκοθετήσουν τη διαδικασία εκκίνησης της συνταγματικής αναθεώρησης στο όνομα της προτεραιότητας που έχει η εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Στον απόηχο πάντως της παρέμβασης Σαμαρά ήρθε στην επιφάνεια ένα θέμα που οι πληροφορίες λένε ότι ζυμώνεται εδώ και καιρό στο παρασκήνιο. Και δεν είναι άλλο από την προώθηση της υποψηφιότητας Βενιζέλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, με τη στήριξη της Ν.Δ., το 2020, όταν ολοκληρωθεί η πρώτη θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου στο Προεδρικό Μέγαρο.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι αντιδράσεις μερίδας των καραμανλικών ήταν έντονες από την πρώτη στιγμή στην παρέμβαση αυτή του Αντώνη Σαμαρά. Ο Νικήτας Κακλαμάνης μίλησε για «πλήρη δυσαρμονία» όσων είπε ο κ. Σαμαράς με την κοινωνική βάση της κεντροδεξιάς παράταξης αλλά και τον Μητσοτάκη, ο Νίκος Δένδιας κατηγόρησε εμμέσως πλην σαφώς τον πρώην πρωθυπουργό ότι υπονομεύει τον στόχο της εκλογικής νίκης και της αυτοδυναμίας της Ν.Δ., και σε μια στοχευμένη αποστροφή του λόγου του ο Ευάγγελος Αντώναρος κάλεσε, σχολιάζοντας όσα είπε ο κ. Σαμαράς, τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναθεωρήσει την άποψή του για τον Προκόπη Παυλόπουλο και να τον στηρίξει το 2020 προκειμένου να επανεκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Στον αντίποδα, ο Αντώνης Σαμαράς και, φυσικά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που λανσάρουν τη γραμμή ενός «αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου δημοκρατίας», βρήκαν υποστηρικτές στους δικούς τους ανθρώπους, όπως π.χ. ο Νότης Μηταράκης, ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο Αντρέας Λοβέρδος. Είναι δε εκκωφαντική η σιωπή του Μοσχάτου και ακόμα πιο σαφής είναι η προσπάθεια της ηγετικής ομάδας να υποβαθμιστεί το θέμα της παρέμβασης Σαμαρά. Ο λόγος είναι απλός και δεν είναι άλλος από την προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά να πριονίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να πυροδοτήσει κόντρα με την πλευρά Καραμανλή μέσα στη Ν.Δ. Απώτερος στόχος για την πλευρά Σαμαρά είναι η αποδυνάμωση της ευρύτερης επιρροής Καραμανλή με την κατάληψη κέντρων εξουσίας από το «δίδυμο της συμφοράς» Σαμαρά και Βενιζέλου. Αυτό υπηρετείται με την υπονόμευση του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου και την προπαρασκευή σεναρίων για άλλη υποψηφιότητα το 2020 για την Προεδρία της Δημοκρατίας, η οποία θα είναι κοινή ανάμεσα στη Ν.Δ. και στο Κίνημα Αλλαγής και, φυσικά, δεν θα έχει τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το σενάριο της υποψηφιότητας Βενιζέλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Επιβεβαίωση
Στην πραγματικότητα το επιβεβαίωσε μέσα στην εβδομάδα που πέρασε ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Αδωνις Γεωργιάδης, καθώς σε ραδιοφωνική συνέντευξή του όχι μόνο δεν απέκλεισε αυτό το σενάριο, αλλά έπλεξε το εγκώμιο του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι τον θεωρεί ικανό, και η προσωπική του γνώμη για να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο κ. Βενιζέλος είναι θετική.
Συγκεκριμένα, ο Αδωνις Γεωργιάδης ανέφερε ότι «ο κ. Βενιζέλος είναι ένας άνθρωπος του οποίου τις πολιτικές ικανότητες προσωπικά εκτιμώ πάρα πολύ. Αυτό τώρα σημαίνει προφανώς ότι, εάν ρωτούσαν εμένα -δεν αποφασίζω εγώ γι’ αυτά τα θέματα-, εάν ρωτούσαν εμένα εάν ο κ. Βενιζέλος μπορεί να παίξει διάφορους ρόλους, προφανώς η γνώμη μου θα ήταν θετική. Τον θεωρώ ικανό».
Στην επισήμανση ότι η ερώτηση αφορούσε ειδικά το πολιτειακό αξίωμα, ο κ. Γεωργιάδης έσπευσε να διευκρινίσει: «Δεν θέλω να μπω τώρα σε σενάρια, γιατί σας είπα, εγώ δεν θα αποφασίσω τώρα γι’ αυτά. Εγώ μιλάω γενικά και επί της αρχής. Τον θεωρώ ικανό πολιτικό πρόσωπο. Τώρα από κει και πέρα τι θα φέρει το μέλλον… Σε κάθε περίπτωση πάντως τον αντιμετωπίζω ως πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και ως μέλος της Κ.Ο. του Κινήματος Αλλαγής. Οχι σαν κάτι χωριστό. Δεν κάνουμε συμφωνίες και συζητήσεις με τον καθέναν σε προσωπικό επίπεδο».
Δεν πρόκειται να διστάσουν να εκβιάσουν ακόμη και με διάσπαση
Βεβαίως, το 2020 είναι μακριά ακόμα. Ωστόσο τα σενάρια που απεργάζεται η πλευρά Σαμαρά – Βενιζέλου στηρίζονται σε ένα άλλο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ευελπιστεί και έχει ανάγκη στις επόμενες εκλογές, για να μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, την αυτοδυναμία της Ν.Δ., για να μπορεί να κυβερνήσει, και μια ευρύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 180 βουλευτών μαζί με το Κίνημα Αλλαγής, ώστε τα δύο κόμματα να μπορέσουν να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας χωρίς να έχουν την ανάγκη των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το σενάριο στηρίζεται στην πολύ απλή σκέψη ότι μία κυβέρνηση της Ν.Δ. με όποιον -πλην του ΣΥΡΙΖΑ- κυβερνητικό εταίρο δεν θα κινδυνεύει με διακοπή της θητείας της το 2020.
Ακριβώς πάνω σε αυτή την ανάγκη του Μητσοτάκη προσπαθούν Σαμαράς και Βενιζέλος να εκβιάσουν τις εξελίξεις σε όφελος της δικής τους πολιτικής επιβίωσης, χρησιμοποιώντας ως οχήματα τα κόμματά τους και μη διστάζοντας να τα βάλουν σε δοκιμασία ακόμα και διάσπασης από τώρα. Οπως είπαμε όμως… το σκάνδαλο της Novartis τούς έδεσε με κοινή μοίρα.
