Απολογισμοί του Δυτικού Βομβαρδισμού στη Συρία
Του Μιχαήλ Στυλιανού
Η αμερικανική ιστοσελίδα Moon of Alabama –την οποία πολλοί προτιμούν για την ακρίβεια των πληροφοριών, την οξυδέρκεια των αναλύσεων και την οικονομία και αυστηρότητα της γραφής- στο δημοσίευμα για το αποτέλεσμα του τριμερούς συμμαχικού βομβαρδισμού της Συρίας την αυγή του Σαββάτου σημειώνει την μεγάλη αναντιστοιχία ανάμεσα στην περιγραφή κατά την ενημέρωση των Αμερικανών δημοσιογράφων από το Πεντάγωνο και την ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Αμύνης, προς την οποία συγκλίνουν και άλλες πηγές.
Σύμφωνα με το αμερικανικό Πεντάγωνο η συνδυασμένη στρατιωτική επιχείρηση στράφηκε εναντίον τριών στόχων συνδεόμενων με τα (ανύπαρκτα στην πραγματικότητα) συριακά χημικά όπλα.
« Σε μια ισχυρή επίδειξη συμμαχικής ενότητας, χρησιμοποιήσαμε 105 όπλα εναντίον τριών στόχων…»
Δεν μοιάζει πολύ λογικό –σημειώνει η ιστοσελίδα- να εξαπολύσεις 35 πυραύλους Κρουζ σε κάθε έναν από αυτούς τους μη θωρακισμένους και μη φρουρούμενους στόχους, όπως το Κέντρο Ερευνών Barzeh -που κατέστρεψαν- ένα μικρό διώροφο κτίριο, το οποίο είχε κατ’ επανάληψη ερευνηθεί (την τελευταία φορά τον Νοέμβριο) από τον Διεθνή Οργανισμό Απαγόρευσης Χημικών όπλων και είχε κηρυχτεί «καθαρό».
Γιατί να χρησιμοποιήσουν οι ΗΠΑ τόσα πολλά όπλα μεγάλης ακρίβειας εναντίον μόνο τριών στόχων; Αυτό είναι άκρως ασύνηθες και παράλογο.
Οι Ρώσοι, όπως και άλλες τοπικές πηγές αναφέρονται με λεπτομέρειες σε πολλούς περισσότερους στόχους:
Τέσσερεις πύραυλοι στόχευαν το διεθνές αεροδρόμιο της Δαμασκού, και 12 πύραυλοι είχαν στόχο το αεροδρόμιο Al-Dumayr –όλοι αυτοί καταρρίφτηκαν.
18 πύραυλοι είχαν στόχο το αεροδρόμιο Blai –όλοι τους καταρρίφτηκαν.
12 πύραυλοι στόχευαν την αεροπορική βάση Shayrat -όλοι καταρρίφτηκαν. Οι αεροπορικές βάσεις δεν εθίγησαν από τον βομβαρδισμό.
9 πύραυλοι στόχευαν το κενό αεροδρόμιο Mazzeh –καταρρίφτηκαν οι 5.
16 πύραυλοι στόχευαν το αεροδρόμιο της Χομς, -καταρρίφτηκαν οι 13. Δεν υπήρξαν μεγάλες καταστροφές.
30 συνολικά πύραυλοι σκόπευαν εγκαταστάσεις κοντά στην Barzah και στην Jaramana. Καταρρίφτηκαν οι 7.
Τουλάχιστον έξη αεροδρόμια είχαν στοχοποιηθεί, κατά την ρωσική έκθεση. Το Πεντάγωνο δεν αναφέρει βομβαρδισμό συριακών αεροδρομίων και ισχυρίζεται ότι ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός πυραύλων που εξαπέλυσε προοριζόταν για τους τρεις στόχους που αναφέρει.
Το συριακό όργανο της αντι-΄Ασαντ αντιπολίτευσης SOHR («Συριακό Παρατήριο», με έδρα στο Κόβεντρυ της Βρετανίας) μετέδωσα ότι τουλάχιστον 65 από τους πυραύλους Κρουζ καταρρίφτηκαν από την αεράμυνα της Συρίας. Οι Ρώσοι λέει ότι καταρρίφτηκαν 71 πύραυλοι. Το Πεντάγωνο λέει κανένας από τους πυραύλους του δεν επλήγη.
Τουλάχιστον τρεις άλλες πηγές επιβεβαιώνουν την ρωσική εκδοχή των συμβάντων, αναφέρει ο αμερικανικός ιστότοπος. Το Πεντάγωνο ψεύδεται, καταλήγει. Η επίθεση ήταν μια αμερικανική απόπειρα να καταστήσουν ανήμπορη την συριακή αεροπορία, καταστρέφοντας τα αεροδρόμια της. Η επιχείρηση απέτυχε και το Πεντάγωνο κρύβει την αποτυχία. Θα αναφέρουν τα αμερικανικά συστημικά ΜΜΕ αυτή την αντίφαση στους απολογισμούς;
Το ερώτημα του Moon of Alabama είναι προφανώς ρητορικό, η αρνητική απάντηση του είναι εκ των προτέρων γνωστή.
Ρωσικά διλήμματα
Το θέμα του βομβαρδισμού απασχόλησε όμως και πρωινή συζήτηση στο ρωσικό δίκτυο R.T. και την αρθρογραφία της ιστοσελίδας Russia Insider, αλλά κυρίως από την άποψη των επιπτώσεων αυτής της ενέργειας στο στρατηγικό, το πολιτικό και στο νομικό/ηθικό πεδίο.
Ρωσικές ή φιλορωσικές οι αφετηρίες όλων των θέσεων που αναπτύχθηκαν, συμφωνούν ότι οι ηγεσίες ΗΠΑ, Βρετανίας και Γαλλίας παραβίασαν βάναυσα και προκλητικά τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Δίκαιο και τα συντάγματα και κοινοβουλευτικά ήθη των αντίστοιχων χωρών τους, με διαφανή προσχήματα στηριζόμενα σε εξόφθαλμα ψεύδη.
Για την τελικά περιορισμένη έως συμβολική έκταση του βομβαρδισμού -που τελικά αποδείχθηκε αναντίστοιχος (στα αποτελέσματα, τουλάχιστον) με τα βροντώδη «τουίτ» του προέδρου Τραμπ και το Κατινολόγιο της Νίκι Χάλι στον ΟΗΕ- στην σημερινή συζήτηση στο ρωσικό κανάλι οι τρεις συνομιλητές φάνηκαν να συμφωνούν ότι προϋπήρξε προσεκτική συνεννόηση μεταξύ των στρατιωτικών ηγεσιών ΗΠΑ και Ρωσίας για την αποφυγή κάθε εκτροπής από πολύ περιορισμένα όρια, με κίνδυνο να προκληθεί σπινθήρας κλιμάκωσης.
Και στις προηγηθείσες συσκέψεις του Λευκού Οίκου και στην εφαρμογή των αποφάσεων στο πεδίο, είχε φανεί η διάσταση μεταξύ φλεγομένων πολεμοχαρών πολιτικών κεφαλών και συγκρατημένων σε επιφύλαξη στρατιωτικών, με επικεφαλής τον υπουργό Αμύνης στρατηγό Μάτις.
Ειδοποιημένη από τους Ρώσους και η συριακή ηγεσία είχε λάβει μέτρα πρόληψης απωλειών και καταστροφών. Αεροδρόμια είχαν εκκενωθεί και στρατηγικές αποθήκες και όπλα είχαν μεταφερθεί. Και οι απώλειες από την ρίψη 105 πυραύλων ήταν τρεις τραυματίες.
Διάσταση απόψεων -και στη συζήτηση και στην αρθρογραφία Ρώσων και συμφωνούντων με τις ρωσικές θέσεις σχολιαστών- στα δύο νευραλγικά αυτά μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού. σημειώθηκε ως προς την ενδεικνυόμενη αντίδραση του Κρεμλίνου σε αυτήν την Δυτική επιδρομή.
Η μία από τις αντιτιθέμενες απόψεις προβάλλει τους κινδύνους της «παθητικής» αντιμετώπισης της πρόκλησης και της όλης απόπειρας να ανατραπεί στην φάση ολοκλήρωσής της η νίκη στης Συρίας στον πόλεμο δι΄αντιπροσώπων που της επιβλήθηκε από επταετίας. Από αυτήν την οπτική γωνία, η μη δυναμική αντίδραση της Ρωσίας στο τσαλαπάτημα της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας μιας χώρας και των βασικών κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και των εθνικών Συνταγμάτων θα δημιουργήσει προηγούμενο και ψυχολογία θριάμβου και ασυδοσίας και θα προκαλέσει επαναλήψεις με επιδείνωση. Αυτά για τις επιπτώσεις στο συμμαχικό στρατόπεδο των βομβαρδιστών -σε περίοδο προϊούσας ζομπιοποίησης της κοινής γνώμης στις χώρες τους και στην Δύση γενικότερα.
Αλλά εξετάστηκαν και οι πιθανότατες αρνητικές αντιδράσεις που η ρωσική «παθητικότητα» θα προκαλέσει σε χώρες της Μέσης Ανατολής και ευρύτερα, χώρες που προσβλέπουν στην Ρωσία, είτε ως προστάτιδα δύναμη, είτε ως αντίβαρο και ασφάλεια για την εφαρμογή μιας ανεξάρτητης πολιτικής. Στην διαβρωτική επίδραση αυτών των εντυπώσεων σε βάρος του ρωσικού γοήτρου, επέμειναν επίσης οι επικριτές της «παθητικής» στάσης της Ρωσίας απέναντι στην αφηνίαση της Δυτικής συμμαχικής επέλασης πάνω σε βασικές αρχές πολιτισμένης συνύπαρξης ανθρώπων και εθνών.
Η άλλη πλευρά, των υποστηρικτών της τακτικής του Κρεμλίνου απέναντι στον εκτραχηλισμό της εμπρηστικής ψευδολογίας και του πολιτικό-στρατιωτικού τραμπουκισμού στο Δυτικό στρατόπεδο, κατ’ αρχήν υπενθυμίζει τον παγκόσμιο κίνδυνο πυρηνικής εκτόνωσης μιας εκρηκτικής συγκυρίας, όπου η εσωτερική πολιτική, οικονομική, κοινωνική και νευρική κρίση μιας εκπίπτουσας αυτοκρατορίας συναντάται με ισχυρούς πειρασμούς φυγής σε τελική πολεμική «διέξοδο».
Επισημαίνει έπειτα, αυτή η μπλευρά, ότι η Συρία και η Μέση Ανατολή γενικότερα είναι απόλυτα δυσμενές πεδίο σύγκρουσης για την Ρωσία, βασικά λόγω ανισότητας δυνάμεων και αποστάσεως. Τριάντα ρωσικά αεροπλάνα, ελάχιστη χερσαία δύναμη, κυρίως συμβούλων και δύο μικρές ρωσικές βάσεις στο έδαφος της Συρίας, έναντι συντριπτικής αμερικανικής υπεροπλίας από πλειάδα βάσεων στην πέριξ περιοχή. Και γενικότερα απείρως μικρότερες στρατιωτικές δυνατότητες της Ρωσίας, με προϋπολογισμό στρατιωτικών δαπανών στο ένα δέκατο των 700+ δισεκατομμυρίων των ΗΠΑ και στο ένα τέταρτο των δαπανών του ΝΑΤΟ.
Επιπλέον σημείωναν ότι η Συρία είναι επίσης χώρος αναγνώρισης όσο και επίδειξης του οπλοστασίου των αντιπάλων. Εάν η Ρωσία διαθέτει εφεδρικά μυστικά όπλα για την αναπλήρωση της αριθμητικής μειονεξίας και του προβλήματος της απόστασης από τις βάσεις της, δεν έχει κανένα συμφέρον να τα παρουσιάσει προ της πιθανής τελικής σύρραξης.
Για την Ρωσία -υπέρ της οποίας δουλεύει ο χρόνος, κατά τους υποστηρικτές αυτής της άποψης- η ενδεδειγμένη τακτική είναι του σκακιστή και των λαβών Τζούντο που εφαρμόζει ο Πούτιν. Και η συνέχιση της αγοράς χρόνου, με μικρές τακτικές νίκες και προώθηση θέσεων στο διπλωματικό πεδίο, με δεσπόζουσα την φροντίδα αποφυγής μιας πυρηνικής αποτέφρωσης της ανθρωπότητας.
.
