Εκτυφλωτικές Συσκοτίσεις

Κώστα Δημ Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Θα θυμίσω τις πάγιες θέσεις μου αναφορικά με καίριους τομείς/θεσμούς της κοινωνίας μας όπως: Παιδεία, Υγεία, Δικαιοσύνη, Ασφάλεια/Προστασία του Πολίτη, Εξωτερική Πολιτική, Δημόσια Διοίκηση, τα οποία θα πρέπει να λειτουργούν ανεξάρτητα και ανεπηρέαστα, από το όποιο κόμμα (ή Υπουργός του ιδίου κόμματος)βρίσκεται στον θώκο της εξουσίας. Εξυπακούεται ότι αποτελεί αναγκαιότητα η χάραξη ενιαίας, διακομματικής γραμμής /πολιτικής σχετικά με τους παραπάνω τομείς.
Χαζοχαρούμενα όμως έχουμε επιλέξει – εξουσιαζόμενοι και εξουσιαστές- να ασχολούμαστε με τις λεκτικές πομφόλυγες, καθώς και τις παραταξιακές αντιπαραθέσεις /κόντρες εντυπωσιασμού.
Αν σε όλα τούτα προσθέσουμε και την κυρίαρχη τάση: ποιανού θα περάσουν οι θέσεις, οι ιδεολογίες και ιδεοληψίες ή οι εξυπνακισμοί/ ατάκες, τότε καθίσταται ηλίου φαεινότερο γιατί δεν πάμε πουθενά (εκτός από την συνεχή διολίσθηση /κατολίσθηση).
Δείτε την αντιπαράθεση – για πολλοστή φορά – ανάμεσα στον θεσμό (Σ.Σ Εμπόδιο, κατά τον κο Πρωθυπουργό , που πρέπει να παραμεριστεί ) της Δικαιοσύνης και μάλιστα του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου = Σ.τ.Επικρατείας και των Κυβερνώντων, με αφορμή την πρόσφατη απόφαση για το ζήτημα των θρησκευτικών. Ανώτερα ή και ανώτατα κυβερνητικά στελέχη, όχι μόνον απαξιώνουν την απόφαση, αλλά χρησιμοποιούν και βαρύτατες εκφράσεις όπως πχ “Μνημείο Αναχρονισμού” . Δηλαδή η εφαρμογή του Συντάγματος αποτελεί αναχρονισμό;
Επίσης πως θα λειτουργούν οι θεσμοί της Δικαιοσύνης/ Σ.τ.Ε όταν θα έχουν κατά νου ότι θα ταυτιστεί η γνωμοδότηση τους – που τυχόν δεν θα αρέσει – με … “ακραίους θεολογικούς σκοταδιστικούς κύκλους” (όπως είπαν οι … πεφωτισμένοι άθεοι του … διαφωτισμού; ).
Αλήθεια γιατί ο άθεος /αγνωστικιστής/αρνησίθεος/άθρησκος ή και αθεόφοβος είναι σύγχρονος, μοντέρνος, in, φωτισμένος, εκσυγχρονιστής, νεωτεριστής;
Ενώ ο ένθεος /θρήσκος/ πιστός /θεοσεβής είναι ξεπερασμένος , οπισθοδρομικός , αναχρονιστικός; Γιατί επιμένουμε να παραδοξολογούμε; Ποιός ορίζει τι είναι το ορθό, το ακολουθητέο και ποιό το απορριπτέο; Τα απωθημένα, οι ιδεολογίες, οι ιδεοληψίες, η κομματική εκτύφλωση;
Ή μήπως όποιος – ένθεος ή άθεος – παίρνει συγκυριακά την εξουσία;
ΥΓ Δίνεται η εντύπωση πως κάποιοι συσκοτίζουν τα πράγματα σε μια προσπάθεια να τα φωτίσουν μονόπλευρα.
Προφανώς – εξορισμού – οι πεφωτισμένοι ιδεοληπτικοί κρατούντες δεν δικαιούνται να φωτίσουν μονομερώς τα σκοτάδια του αναχρονισμού /σκοταδισμού μας.
Επομένως οφείλουμε να πορευτούμε, λογικά και δημοκρατικά, με τον λυσιτελέστερο τρόπο που υπάρχει; Το Δ η μ ο ψ ή φ ι σ μ α !
Τότε θα μάθουμε τι ακριβώς θέλει και ο … κυρίαρχος /κυριαρχικά περιφρονημένος  λαός.