Του Γ. Λακόπουλου
Όσο πλησιάζουν οι κάλπες και σφίγγουν τα γάλατα- ή αλλιώς ξεπήζει το γιαούρτι των δημοσκόπων- ο Κυριάκος Μητσοτάκης δίνει σαφή δείγματα της πραγματικής πολιτικής του ταυτότητας αλλά και της ποιότητας του πολιτικού λόγου του.
Κάποια από αυτά που λέει προκαλούν απλώς μειδιάματα. Π.χ. ότι ως μαθητής έκανε κοπάνες από το σχολείο για να βλέπει τον Γκάλη να παίζει. Μόνο που ο Γκάλης δεν έπαιζε ποτέ ώρες λειτουργίας του Κολλεγίου Αθηνών. Ή λέει ό,τι του γράφουν ή λέει ό,τι του κατεβαίνει για να γίνει αρεστός.
Μέχρι τώρα έχει υποσχεθεί μείωση διάφορων φόρων, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, εξακόσιες χιλιάδες «καλοπληρωμένες» θέσεις εργασίας, ανάπτυξη 4%, αφορολόγητο για τη γέννηση παιδιών, ησυχία και τάξη στα Πανεπιστήμια και τα Εξάρχεια, κατάργηση… της εγκληματικότητας και άλλα πολλά.
Όπου πάει και σε όποιον βλέπει «εγγυάται προσωπικά» για επιμέρους Παραδείσους, που θα προκύψουν ως«το πρώτο πράγμα του θα κάνει», εφαρμόζοντας το πρόγραμμά του -το οποίο όμως δεν υπάρχει πουθενά αποτυπωμένο -και τις μεταρρυθμίσεις που έχει κατά νου, αλλά δεν αναφέρει συγκεκριμένα- πέραν του ότι θα ιδιωτικοποιήσει το κράτος.
Τώρα ολοκληρώνει ένα τροπάρι που έχει αρχίσει από καιρό: γίνεται αντιμνημονιακός! Α λα Σαμαρά, μετά το καλοκαίρι του 2014, που θα «έσκιζε τα μνημόνια σελίδα- σελίδα και μέρα- μέρα» και αρνούνταν να κλείσει το δεύτερο Μνημόνιο τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς.
Για την ακρίβεια ξαναγίνεται αντιμνημονιακός. Να μην ξεχνάμε ότι ο Κυριάκος καταψήφισε το πρώτο Μνημόνιο και χειροκροτούσε τις διαφάνειες που πρόβαλε ο Σαμαράς στα Ζάππεια- μαζί με τη διαγραφή της Ντορας που το ψήφισε. Τώρα μετατρέπεται ευθέως σε αρνητή του Μνημονίου, παραβλέποντας δυο πράγματα:
Το ένα είναι ότι όσα έγιναν κατ’ επιβολή των Μνημονίων, ήταν μεν δυσβάστακτα για την κοινωνία, αλλά αναγκαία για την εξευγένιση και τη σταθεροποίηση της οικονομίας- ώστε να μπει στη συνέχεια σε αναπτυξιακή τροχιά, που ήδη μπήκε.
Το άλλο είναι ότι αυτά αποτελούν κεκτημένο για τη χώρα και η απόρριψη ή αναστροφή τους σημαίνει πισωγύρισμα. Ένας φόβος που αποτυπώνεται με τον όρο «ηθικός κίνδυνος» στους εμπλεκόμενος στην ελληνική κρίση. Κι όμως ο Κυριάκος τον μετατρέπει σε… υπόσχεση.
Στη συνάντηση του με τους εκπροσώπους του Συντονιστικού Οργάνου Λέσβου «δεσμεύθηκε» για το εξής απίστευτο: ότι θα διατηρήσει -για το χρονικό διάστημα που διαρκεί η προσφυγική κρίση- το μειωμένο ΦΠΑ στα νησιά που καλούνται να διαχειριστούν το πρόβλημα.
Δεν γνωρίζουμε αν ξέρει πότε θα… τελειώσει η προσφυγική κρίση να το πει και στους άλλους. Αλλά σίγουρα ξέρει έχει ότι η άρση της μείωσης ΦΠΑ στα τρία νησιά υποδοχής προσφύγων είναι όρος για να κλείσει το Μνημόνιο. Συνεπώς ούτε τώρα μπορεί γίνει, ούτε στην πρώτη φάση της μεταμνημονιακής περιόδου από καμία κυβέρνηση. Γιατί θα σημαίνει ακριβώς πισωγύρισμα και θα διαβαστεί αναλόγως από τις αγορές, τις οποίες υποτίθεται ότι γνωρίζει και από τις οποίες θα εξαρτά τη χρηματοδότησή της η χώρα.
Κατά τα λοιπά συνιστά παλαιοκομματισμό και επίδειξη λαϊκισμού να θεωρεί κάποιος ότι θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες του μεταναστευτικού δια του… ΦΠΑ. Πάλι καλά που δεν επανέλαβε αυτό που είπε μόλις πρόσφατα η πορτ παρόλ του Μαρία Σπυράκη: ότι… θα κλείσει σύνορα.
Πιστεύοντας ότι χαϊδεύει ακροδεξιά αυτιά γίνεται όλο και πιο αντι-Ευρωπαίος, ακόμη με ευτελείς διατυπώσεις του στυλ, «Οι Ευρωπαίοι θέλουν τον Τσίπρα γιατί τους κάνει τα χατίρια».
Τα «δεσμεύομαι προσωπικά» -ξεπατικωμένο από τις παλιές υποσχέσεις του Γ. Παπανδρέου με τον οποίο μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό-και οι παροχολογίες του προέδρου της ΝΔ αρχίζουν να δημιουργούν προβληματισμούς σε εγχώριους οικονομικούς κύκλους, αλλά και στους κοινοτικούς παράγοντες που παρακολουθούν την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Αν τα πάρουν τοις μετρητοίς προκύπτει διάθεση ακύρωσης των συμφωνιών που κράτησαν τη χώρα όρθια.
Π.χ. όταν λέει ότι θα χρηματοδοτήσει τη μείωση του ΦΠΑ και τις άλλες παροχές που τάζει από την… ανάπτυξη που ΘΑ πετύχει, απλώς δεν τον παίρνουν στα σοβαρά. Ούτε καν οι ημερομηνίες δεν βγαίνουν. Αλλά όταν λέει ότι θα βρει τα λεφτά από την μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 3,5% που συμφώνησε η χώρα στο 2%, καταλαβαίνουν ότι θα αμφισβητήσει τις δεσμεύσεις της χώρας.
Όσοι γύρω του καταλαβαίνουν του είπαν να μη το λέει όταν μιλάει με Ευρωπαίους και το έκοψε. Το λέει όμως στο εσωτερικό. Πέραν του ούτε και πάλι δεν βγαίνουν τα λεφτά, για όσα τάζει, η επιχειρηματολογία του κινείται ανάμεσα στο αστείο και το παράλογο: λέει ότι θα πείσει τους δανειστές να μειώσουν τα πλεονάσματα, αφου πρώτα «αγοράσει» αξιοπιστία»– αυτή την έκφραση χρησιμοποίησε.
Ότι αυτοχρίζεται «αξιόπιστος» είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να προβληματίσει το κόμμα του. Ειδικά από την ημέρα που πήγε να δει τον Σόιμπλε και αυτός εξοργίστηκε τόσο με όσα άκουγε ώστε ούτε φωτογραφία δεν δέχθηκε να βγει μαζί του. Αλλά και από την κατάληξη που έχουν όλες οι συνομιλίες του με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Συν όσα λένε δημόσια ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Μάριο Σεντένο και όλοι οι κοινοτικοί παράγοντες και οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης.
Γι’ αυτό και δεν θέλουν πολλά μαζί του. Μόλις τώρα προσπαθεί να στήσει κάποιες συναντήσεις στο Βερολίνο. Να δούμε αν θα τους πει ότι… ζητάει εκλογές που θα τα τινάξουν όλα στον αέρα. Όσοι έχουν εμπλοκή με την Ελλάδα ανατριχιάζουν στην ιδέα, πρόωρων εκλογών με μόνο διακύβευμα να γίνει ο ίδιος… Πρωθυπουργός.
Με αυτή την εμμονική επιδίωξη της εξουσίας δεν παρακάμπτει απλώς, αλλά επιτίθεται και στους Ευρωπαίους. Δεν υπάρχει παράγοντας του ΕΛΚ στον οποίο να μην έχει παραπονεθεί γιατί… στηρίζουν την κυβέρνηση. Δηλαδή τη χώρα. Ο ίδιος έχει κάνει αρνητικά σχόλια για την Κομισιόν και άλλους ευρωπαϊκούς φορείς γιατί αναγνωρίζουν την ελληνική πρόοδο και ο Άδωνις Γεωργιάδης τους επιτίθεται ευθέως-και παραμένει αντιπρόεδρός του.
Σ’ αυτά προστίθεται και η αρνητική στάση του στην επίλυση του Μακεδονικού, που ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίο τον συνάντησε στην Αθήνα ο Γιούνκερ-, αφού εξήγησε δημοσίως ότι η λύση «επείγει». Και δεν πρέπει να παραλείψουμε τη απορία των Ευρωπαίων και των θεσμών για την ανοχή που δείχνει ακόμη και προσωπικά ο ίδιος ο Μητσοτάκης στην ασυδοσία κάποιων οικονομικών παραγόντων, την διαπλοκή και τη διαφθορά αρνούμενος ή αποφεύγοντας, στοιχειώδεις πολιτικές εξυγίανσης.
Κάνει λάθος αν πιστεύει ότι δεν σημειώνουν την ταύτισή του με οικονομικά συμφέροντα και ενεχομένους σε υποθέσεις που ελέγχει η Δικαιοσύνη ή ότι είναι ο μόνος επικεφαλής μεγάλου κόμματος στη Ευρώπη που δεν πήρε θέση στο ζήτημα της διαφάνειας των offshore και λήψη μέτρων για την καταπολέμηση του μαύρου χρήματος.