Εορτάζοντες την 13ην του μηνός Μαΐου

Η ΑΓΙΑ ΓΛΥΚΕΡΙΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΟΔΙΚΙΟΣ ο δεσμοφύλακας
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΠΟΣ ο Ομολογητής
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΣΙΚΑΚΟΣ επίσκοπος Συνάδων
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Τιβεριανών
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ο Πρεσβύτερος
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΗΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΛΥΚΕΡΙΑΣ (στη Τούζλα)
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο Νέος κτήτορας της Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ίβηρ.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Ίβηρ
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ο Ίβηρ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΙΒΗΡΙΤΕΣ Οσιομάρτυρες
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ιερομάρτυρας, ο θαυματουργός, Ρώσος (+ 1653)
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΓΛΥΚΕΡΙΑ
Γεννήθηκε στην Τραϊανούπολη τον 2ο Ι αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτωρ ήταν ο Αντωνίνος. Ή Γλυκερία ήταν χριστιανή και το έδειχνε με έργα στη ζωή της. Όταν το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας Σαβίνος, τη συνέλαβε και με εκβιαστικό τρόπο προσπάθησε να την κάνει να θυσιάσει στα είδωλα. Ή Γλυκερία, αφού προσευχήθηκε στο Χριστό, γκρέμισε και συνέτριψε το είδωλο του Δία. Τότε οι ειδωλολάτρες τη λιθοβόλησαν με μανία. Άλλα καμιά πέτρα δεν άγγιξε τη Γλυκερία, και το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πιστέψουν στη χριστιανική πίστη πολλοί ειδωλολάτρες. Αφού τη βασάνισαν με πολλούς τρόπους, τελικά την έριξαν τροφή σε ένα άγριο θηρίο, πού ναι μεν δεν την κατασπάραξε, αλλά το δάγκωμα πού κατάφερε σ’ αυτή προκάλεσε μετά από λίγες ήμερες το θάνατο της. Το λείψανο της ενταφιάσθηκε στην Ηράκλεια. Έτσι ή Γλυκερία, με τη χάρη του θεού, έμεινε πιστή χριστιανή μέχρι τέλους. Και σε όλους εμάς, υπενθυμίζει τα λόγια του Θεού, “γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής”1. Δηλαδή, φρόντιζε να γίνεσαι πιστός, αποφασισμένος και θάνατο ακόμα να υποστείς για την πίστη σου αυτή. Και θα σου δώσω σαν στεφάνι των αγώνων σου την αιώνια ζωή. Το δε λείψανο της Αγίας Γλυκερίας ενταφιάστηκε στην Ηράκλεια. 1. Αποκάλυψη Ιωάννου, 6ΊΟ.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Την καλλιπάρθενον, Χριστού τιμήσωμεν, την άριστεύσασαν πόνοις αθλήσεως, και ασθένεια της σαρκός, τον όφιν καταβαλούσαν πόθω γαρ του Κτίσαντος, των βασάνων την έφοδον, παρ’ ουδέν ήγήσατο, και θεόθεν δεδόξασται προς ην άναβοήσωμεν πάντες· χαίροις θεόφρον Γλυκερία.
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΟΔΙΚΙΟΣ ο δεσμοφύλακας
Αυτός ήταν δεσμοφύλακας όταν ή Αγία Γλυκερία ήταν στη φυλακή. Κατηχήθηκε άπ’ αυτή στη Χριστιανική πίστη, έγινε χριστιανός, ομολόγησε την πίστη του και μαρτύρησε δια αποκεφαλισμού.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΠΟΣ ο Ομολογητής
Καταγόταν από επίσημη και ευσεβή οικογένεια. ο τότε εικονομάχος αυτοκράτορας Θεόφιλος, δεν δίστασε να συμπεριλάβει στους διωγμούς πού έκανε, μαζί με τους μοναχούς, και οικογενειάρχες. Έτσι και ο Σέργιος, καταγγέλθηκε σαν ένθερμος υποστηρικτής των αγίων εικόνων. Τον έφεραν λοιπόν μπροστά στον αυτοκράτορα, και αυτός προσπάθησε με κάθε τρόπο να αλλάξει το φρόνημα του Σεργίου. Μάταια όμως. ο Σέργιος με σταθερότητα είπε, ότι δεν μπορεί να ευχαριστήσει τον βασιλιά του, προδίδοντας τον μεγάλο Βασιλιά όλης της δημιουργίας, Ιησού Χριστό. Τότε ο Θεόφιλος, δήμευσε όλα τα υπάρχοντα του Σεργίου και τον φυλάκισε. Κατόπιν εξορίστηκε μαζί με τη γυναίκα του Ειρήνη και τα παιδιά του. Όλοι τους φτωχοί πλέον, υπέφεραν πολλές ταλαιπωρίες. Δεν μετάνοιωσαν όμως, αλλά ήταν ευχαριστημένοι διότι δοκιμάζονταν και υπέφεραν χάρη της “Ορθοδοξίας. Τον Σέργιο βρήκε ο θάνατος, μακριά από τη γυναίκα και τα παιδιά του. Και πέθανε με την πεποίθηση, ότι αυτός έπρεπε να πεθάνει και ότι ή οικογένεια του ήταν ευτυχισμένη, διότι είχε να επιδείξει παθήματα χάρη της αγάπης προς τον Σωτήρα Χριστό.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΣΙΚΑΚΟΣ επίσκοπος Συνάδων
Καταγόταν από την Άπάμεια της Βιθυνίας και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαυρικίου (582-602). Είχε γονείς ευσεβείς και επίσημους στο γένος. Από μικρός στο δρόμο του Θεού με την ειλικρινή πίστη του και την άμεμπτη ζωή του, σπούδασε όχι μόνο Θεολογία, αλλά και ιατρική για να την εξασκήσει δωρεάν υπέρ των φτωχών. Όταν Πατριάρχης Κων/πολης ήταν ο Κυριάκος (595-606), εκτιμώντας τίς μεγάλες αρετές του Παυσίκακου, τον έπεισε να καταταχθεί στον Ιερό κλήρο και έπειτα τον ανέδειξε επίσκοπο Συνάδων. Από τη νέα του θέση ο Παυσίκακος εργάστηκε για την καλύτερη στερέωση των πιστών και την εξαφάνιση των αιρέσεων από την επαρχία του, χρησιμοποιώντας την ευεργετική και θαυμάσια μάχαιρα της διδασκαλίας του θείου λόγου. ο βασιλιάς Μαυρίκιος τον είχε περί πολλού, επειδή τον θεράπευσε από σοβαρότατη ασθένεια, και από ευγνωμοσύνη καθιέρωσε για την επισκοπή του ετήσιο χρηματικό βοήθημα. Απεβίωσε ειρηνικά, μοχθώντας για την επισκοπή του μέχρι τελευταίας του πνοής.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Τιβεριανών
Εδώ γίνεται κάποια σύγχυση σχετικά με τα βιογραφικά στοιχεία του Αγίου αυτού. Στους Συναξαριστές είναι καταχωρημένος χωρίς υπόμνημα. Άλλα μάλλον πρόκειται περί του Αλεξάνδρου, για τον όποιο ο Λαυριωτικός Κώδικας 1170 φ. 2386 λέει, ότι υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Ρώμης Μαξιμιανού και ήταν στρατιώτης στο στράτευμα του κόμη Τιβεριανού, πού βρισκόταν στην επισκοπή Κεντουλλες ή Κεντουλίνες ή Κέλλες, από την οποία και καταγόταν. Με το πέρασμα των χρόνων, οι διάφοροι συγγραφείς βιογραφιών αγίων, τον μεταμόρφωσαν σε επίσκοπο και από το τάγμα των Τιβεριανών, πού ήταν καταταγμένος, πήρε και τον τίτλο της ανύπαρκτης επισκοπής (βλέπε 14 Μαίου).
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ο Πρεσβύτερος
Ήταν Πρεσβύτερος της Μονής Έφάψεως και αφού έζησε ζωή ασκητική και όσία, απεβίωσε ειρηνικά. (“Ορισμένοι Συναξαριστές μαζί του, αναφέρουν και τη μνήμη κάποιου όσ. Αγαπίου).
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΗΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΛΥΚΕΡΙΑΣ (στα Τούζλα)
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο Νέος κτήτορας της Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους
Έζησε στο δεύτερο μισό του 10ου αιώνα και αρκετά χρόνια του 11ου. Το 965 ήλθε και κατοίκησε κοντά στον Άγιο Αθανάσιο της Μονής Λαύρας, ο σύμβουλος του βασιλιά της Γεωργίας (Ιβηρίας) Δαυίδ Κουροπαλάτη, Ιωάννης Βαρασβατσέ. Μετά από λίγο έφερε και τον γιο του Ευθύμιο, καθώς και άλλους επίσημους Γεωργιανούς και έγιναν όλοι μοναχοί. Επειδή όμως τους είχε παραχωρηθεί μικρός χώρος, ο πνευματικός τους προϊστάμενος Ιωάννης Βαρασβατσέ ανέλαβε την πρωτοβουλία να Ιδρύσουν ανεξάρτητο μοναστήρι. Πράγμα πού έγινε με την αρωγή του βασιλιά Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου, και ονομάστηκε Μονή Ιβήρων, διότι οι κτήτορές της ήταν Ίβηρες (Γεωργιανοί). Το 998 (κατ’ άλλους το 1003), πού πέθανε ο Ιωάννης ο Ίβηρας, τον διαδέχθηκε ο γιος και συνεργάτης του Ευθύμιος. ο όσιος αυτός ασχολήθηκε με επιτυχία στη διοίκηση της Μονής, επίσης με πολύ ζήλο καλλιέργησε την πνευματική ζωή των αδελφών της Μονής, δίνοντας αυτός πρώτος τον εαυτό του τέλειο υπόδειγμα σε κάθε αρετή. Τόση ήταν ή φήμη της αγιότητας του, ώστε ο αυτοκράτορας Βασίλειος του πρότεινε την Αρχιεπισκοπή της Κύπρου, αλλά ο Ευθύμιος προτίμησε το αγαπημένο του Μοναστήρι και έτσι δεν δέχθηκε την πρόταση του αυτοκράτορα. Το 1028 πήγε στην Κωνσταντινούπολη για Αγιορείτικες υποθέσεις, όπου και πέθανε στις 13 Μαΐου, ο ενάρετος και ευσεβής αυτός άνδρας.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ίβηρ.
Ήταν πατέρας του Όσιου Ευθυμίου και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Ίβηρ
Ήταν συγγενής και διάδοχος στη Μονή Ιβήρων του Όσιου Ευθυμίου. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ο Ίβηρ
Ό Όσιος αυτός άκουσε θεία φωνή και έβγαλε από τη θάλασσα τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας. Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΙΒΗΡΙΤΕΣ Οσιομάρτυρες
ΟΊ όσιοι αυτοί αγωνίζονταν ασκητικά στην Ιερά Μονή Ιβήρων κατά το 1280, όταν βασιλιάς ήταν ο Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος (1259-1289) και Πατριάρχης ο Ιωάννης ΙΑ’ ο Βέκκος (1275-1282). Τότε λοιπόν, οι Λατινόφρονες (παπικοί), γύριζαν τα διάφορα μοναστήρια του Αγίου Όρους για να πείσουν τους μοναχούς ν’ ακολουθήσουν την πλάνη τους. Όταν ήλθαν και στη Μονή Ιβήρων, οι Πατέρες αυτοί της Μονής δεν τους δέχτηκαν και τους έδιωξαν. Όποτε οι Λατίνοι, διέταξαν να συλληφθούν όλοι. Και τους μεν καταγόμενους από την Ιταλία κράτησαν σαν σκλάβους, τους δε υπόλοιπους έπνιξαν στη θάλασσα και έτσι έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ιερομάρτυρας, ο θαυματουργός, Ρώσος (+ 1653)