Το λεπίδι δε με άγγιζε
και εσύ μάτωνες.
Τα φρύδια συνοφρύωνα
και εσύ πλάνταζες.
Σημαντικότερη της ζωής μου
γυναίκα την όρισα
και δε ζήλεψες.
Να σκοντάψω δεν πρόφτασα
και χαλί έγινες
Δε με άφησες ποτέ να γεράσω.
Πάντα παιδί στη ματιά σου ένιωθα.
Τα λάθη μου όλα συγχώρεσες.
Νανούρισμα τα λόγια σου.
Ήρεμη θάλασσα το βλέμμα σου
και εγώ κολυμπούσα αμέριμνος
Μεγάλος την ομορφιά σου ανακάλυψα.
Αγγέλων δημιούργημα σε ονόμασα.
Α ρε μάνα,να σε γνωρίσω
νωρίτερα θα θελα.
ΓΑΚΗΣ.Δ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
