Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Υιοθεσία ή Aναδοχή; Το ορθό είναι να υιοθετήσουμε τον όρο υιοθεσία αντί της αναδοχής. Ο λόγος είναι ότι (με την ανεπίσημη υιοθεσία = αναδοχή) το παιδί θα πρέπει να γίνει 18 ετών /ενηλικιωθεί ώστε αυτό το ίδιο να αποφασίσει αν επιθυμεί να υιοθετηθεί.
Αλλά μέχρι τότε θα έχει διαμορφώσει /επιλέξει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, άρα θα είναι πολύ αργά).
Χρηστικές επισημάνσεις και απορίες:
– Ξενίζει η πρόταση για υιοθεσία παιδιών από ιδρύματα προκειμένου να ζήσουν καλύτερα (Σ.Σ Με την ευκαιρία: πότε θα ελεγχθούν , βελτιωθούν τα ευαγή αυτά ιδρύματα κοινωνικής και κρατικής ντροπής; ), μέσα σε οικογενειακό ομοφυλοφιλικό περιβάλλον.
Πρόκειται για … πιλοτικό πρόγραμμα ρατσιστικών προδιαγραφών, που εξαιρεί τα άλλα, εκτός ιδρυμάτων, παιδιά; Το ζητούμενο δεν είναι το “είδος”, η προέλευση των παιδιών, αλλά το αν θα πρέπει ή όχι οι ομοφυλόφιλοι να υιοθετούν παιδιά.
– Το ατομικό δικαίωμα της σεξουαλικής επιλογής του κάθε ατόμου πρέπει να είναι σεβαστό. Προϋπόθεση να είναι ενήλικος και όχι ανήλικος, επηρεαζόμενος από την οικογένειά του ή τον περίγυρό του.
– Ένας από τους σκοπούς του γάμου είναι και η απόκτηση τέκνων. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό δεν είναι εφικτό. Επομένως η υιοθεσία αποτελεί μονόδρομο. Τίθεται – όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα ετερόφυλα ζευγάρια – το ερώτημα: Είναι κατάλληλα άραγε για υιοθεσία ;
Τα παιδιά που θα υιοθετηθούν από ένα ζευγάρι ομόφυλων είναι προφανές ότι θα ζήσουν σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν δύο ετερόφυλοι γονείς – με διακριτούς ρόλους – αλλά θα ταυτίζονται ανήκοντας στο ίδιο φύλο. Αυτό θα προκαλεί μοιραία ερωτήματα και σύγχυση στο υιοθετημένο παιδί.
Επίσης και ο σεξουαλικός του προσανατολισμός πιθανότατα θα επηρεαστεί από το οικογενειακό περιβάλλον, κάτι που – έμμεσα και λόγω μίμησης/παραδείγματος – ουσιαστικά το αποστερεί (λόγω και της ηλικίας) από το δικαίωμα της προσωπικής του επιλογής.
Επιπρόσθετα δεν θα γλυτώσουν από τα υποτιμητικά σχόλια ή -και – το μπούλινγκ των συμμαθητών τους στο σχολείο.
Τα παραπάνω είναι βέβαιο ότι θα τους δημιουργήσουν ψυχικά τραύματα (ανεξάρτητα από το αν θα γίνουν ομοφυλόφιλα ή όχι).
Αλήθεια : έχουμε άραγε ως κοινωνία το δικαίωμα να ικανοποιήσουμε την επιθυμία των ενήλικων ομοφύλων ζευγαριών να υιοθετήσουν και ταυτόχρονα να αγνοήσουμε τις επιπτώσεις στα ορφανά ανήλικα παιδιά;
-Τέλος νομίζω πως θα πρέπει να ακούσει η κοινωνία /όλοι μας με ιδιαίτερη προσοχή τους ειδήμονες – ειδικούς επιστήμονες επί του θέματος και όχι τις κομματικές θέσεις.
ΥΓ Φ ρ ο ν ώ ό τ ι ε ί ν α ι π α ν τ ε λ ώ ς λ ά θ ο ς ο τ ρ ό π ο ς α ν τ ι μ ε τ ώ π ι σ η ς τ ο υ π ρ α γ μ α τ ι κ ά δ ύ σ κ ο λ ο υ / α κ α ν θ ώ δ ο υ ς α υ τ ο ύ κ ο ι ν ω ν ι κ ο ύ ζ η τ ή μ α τ ο ς .
Ε π ε ι δ ή π ρ ο κ ρ ί ν ο υ μ ε τ η ν ι κ α ν ο π ο ί η σ η τ ω ν υ ι ο θ ε τ ο ύ ν τ ω ν , α δ ι α φ ο ρ ώ ν τ α ς – μ ε ρ ι κ ά ή σ υ ν ο λ ι κ ά – γ ι α τ α δ ι κ α ι ώ μ α τ α , τ η ν
π ρ ο σ ω π ι κ ό τ η τ α , τ ο ν ψ υ χ ι σ μ ό τ ω ν
υ ι ο θ ε τ ο υ μ έ ν ω ν !
Η θ έ σ η μ ο υ : Σ ε β α σ μ ό ς σ τ α δ ι κ α ι ώ μ α τ α τ ω ν ο μ ο φ ύ λ ω ν.
Ό χ ι ό μ ω ς σ τ η ν υ ι ο θ ε σ ί α π α ι δ ι ώ ν !
