Εορτάζοντες την 9ην του μηνός Ιουνίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΘΕΚΛΑ, ΜΑΡΙΑΜΝΗ, ΜΑΡΘΑ,ΜΑΡΙΑ και ΕΝΝΑΘΑ οι πέντε κανονικές Παρθένες
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, επίσκοπος Προύσας
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ, ο Έγκλειστος (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΝΙΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ από τη Χίο
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΡΕΣΤΗΣ, ΔΙΟΜΗΔΗΣ και ΡΟΔΙΩΝ ή ΡΟΔΩΝ
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ, ο Θαυματουργός εν τη λαϊκή λίμνη (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ COLUMBA (Σκωτσέζος)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας
Ο Άγιος Νικόδημος, ο Αγιορείτης, στο Συναξαριστή του αναφέρει ότι ο Άγιος Κύριλλος έζησε επί βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού και γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 μ. Χ. Ανεψιός του αρχιεπισκόπου Άλεξανδρείας Θεοφίλου,ο Κύριλλος έλαβε μεγάλη θεολογική μόρφωση, ώστε έγινε κατόπιν διάδοχος του θείου του, στον αρχιεπισκοπικό θρόνο Αλεξανδρείας. Όταν έγινε η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος το 431 μ. Χ. στην Έφεσο, ο Κύριλλος υπήρξε πρόεδρος αυτής και συνετέλεσε να γκρεμιστούν οι κακοδοξίες του δυσεβούς Νεστορίου, για το πρόσωπο της υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου. Με πολλά πνευματικά κατορθώματα στο ενεργητικό του, ο Κύριλλος παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο την 27η Ιουνίου του 444 μ. Χ., αφού πατριάρχευσε για 32 περίπου χρόνια. Εκείνο, όμως, που χαρακτήριζε ιδιαίτερα τη ζωή του Αγίου Κυρίλλου, ήταν η αρετή του, που μας θυμίζει τους λόγους του σοφού Παροιμιαστή ότι η “δικαιοσύνη άμωμους ορθοτομεί οδούς”1. Η αρετή, δηλαδή, χαράσσει άψογο και ευθύ το δρόμο των ανθρώπων. Και έπειτα, “ό πεποιθώς τη εαυτού όσιότητι δίκαιος”1, που σημαίνει ότι “εκείνος που στηρίζεται στην αρετή και την αγνότητα της καρδιάς, θα είναι δίκαιος και ευλογημένος μπροστά στο Θεό.
1. Παροιμίες Σολομώντος, ία’ 5, ιδ’ 32.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως κύρος ούράνιον, θεολογία ή ση, βραβεύει εν Πνεύματι, τη Εκκλησία Χριστού, την χάριν την ένθεον συ γαρ καθυπογράψας, της Τριάδος την δόξαν, μύστης της Θεοτόκου, και υπέρμαχος ώφθης, παρ’ ης λαμπρώς δεδόξασαι, Ίεράρχα Κύριλλε.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΘΕΚΛΑ, ΜΑΡΙΑΜΝΗ, ΜΑΡΘΑ, ΜΑΡΙΑ και ΕΝΝΑΘΑ οι πέντε κανονικές Παρθένες
Στα χρόνια του βασιλιά των Περσών Σαθωρίου (330), ζούσε κάποιος Ιερέας, Παύλος ονομαζόμενος, κοντά σ’ ένα χωριό που ονομαζόταν Αζά. Ήταν πλούσιος και φιλοχρήματος και είχε μαζί του και πέντε κανονικές, δηλαδή παρθένες μοναχές, που ήταν στολισμένες με την λαμπρότητα των αρετών. Αυτός, λοιπόν, Ιερουργούσε και συνέψαλλε μ’ αυτές, και όσα χρήματα έδιναν σ’ αυτόν οι κανονικές, αυτός τα θησαύριζε για τον εαυτό του. Όταν όμως έγινε γνωστό ότι ο πρεσβύτερος Παύλος ήταν πλουσιότατος, οι Πέρσες ζήτησαν, με την απειλή ότι θα τον θανατώσουν ή να αρνηθεί αυτός και οι μαζί μ’ αυτόν παρθένες τη θρησκεία του ή να παραδώσει τους θησαυρούς του. Αυτός τότε προτίμησε τον πλούτο και δέχτηκε τη θρησκεία των Περσών. Τις δε παρθένες, που αρνήθηκαν ν’ ακολουθήσουν το προδοτικό παράδειγμά του και ν’ αρνηθούν τον Χριστό, έσφαξε ο ίδιος με τα χέρια του. Άλλα και αυτός δεν πρόλαβε να χαρεί τον πλούτο του. Οι Πέρσες προκειμένου να πάρουν και τους θησαυρούς του, το επόμενο βράδυ τον έπνιξαν. (Η μνήμη τους, από ορισμένους Συναξαριστές, περιττά επαναλαμβάνεται και την 26η Σεπτεμβρίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ επίσκοπος Προύσας
Μαρτύρησε δια ξίφους. Δεν υπάρχουν άλλα βιογραφικά του στοιχεία, μόνον αγιογραφία του.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο Έγκλειστος (Ρώσος)
Γεννήθηκε στο χωριό Τσερνάφσκα στις 10 Ιανουαρίου του 1815 στην επαρχία Ορλώφ, από πατέρα Ιερέα. Κατά κόσμον ονομαζόταν Γεώργιος Βασίλιεθιτς Γοβόρωφ. Μετά τα πρώτα του γράμματα μπήκε στο Σεμινάριο του Ορλώφ (1831-37) και αργότερα ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου (1837-41). Το 1841 χειροτονήθηκε διάκονος και σε λίγους μήνες Ιερέας. Διορίστηκε καθηγητής της Ηθικής, της Φιλοσοφίας, της Ψυχολογίας, της Λογικής και των Λατινικών σε διάφορες σχολές και ακαδημίες. Το 1847 ήλθε στα Βαλκάνια και για επτά χρόνια μελετά τον ελληνορθόδοξο μοναχισμό. Το 1857 έγινε πρύτανης της Θεολογικής Ακαδημίας της Πετρούπολης και συγχρόνως επιθεωρητής των θρησκευτικών. Το 1859 χειροτονήθηκε επίσκοπος της επαρχίας Ταμπώφ και αργότερα αναλαμβάνει την έδρα της επαρχίας Βλαδιμήρ. Το 1866, μετά 25 χρόνια πολύπλευρης και καρποφόρας εκκλησιαστικής διακονίας, αφήνει την επαρχία του και κλείνεται σ’ ένα φτωχικό κελί στην έρημο Βισένσκ. Εκεί θα ζήσει έγκλειστος τα υπόλοιπα 28 χρόνια της ζωής του. Υπήρξε πολυγραφότατος και τα συγγράμματά του είναι κλασικά και χωρίζονται σε ηθικά, ερμηνευτικά και μεταφραστικά. Πέθανε το 1894 και η Ρώσικη Εκκλησία τον αγιοποίησε μετά από έναν αιώνα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΝΙΑΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ από τη Χίο
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΡΕΣΤΗΣ, ΔΙΟΜΗΔΗΣ και ΡΟΔΙΩΝ ή ΡΟΔΩΝ
Άγνωστοι στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Αναφέρονται στον Συναξαριστή του Delehaye χωρίς βιογραφικό σημείωμα. Σε δύο δε Κώδικες, τον 1575 φ. 112 της Παρισινής Βιβλιοθήκης και τον Δ 10 φ. 15 της Λαύρας, υπάρχει κοινή Ακολουθία τους από τον Υμνογράφο Ιωσήφ. Τη μνήμη τους αναγράφει και ο υπ’ αριθ. 53 Κώδικας των Βλατέων.
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ο Θαυματουργός εν τη λαϊκή λίμνη (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ COLUMBA (Σκωτσέζος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, ‘Αθήναι 1985.