Η πολιτική ατζέντα καθορίζεται τώρα από την «έξοδο» και όχι από ακροδεξιά παραληρήματα!

Όλες οι «συνιστώσες», ακόμα και οι «εφεδρείες» του «μαύρου μετώπου», αρπάχτηκαν κυριολεκτικά από το Μακεδονικό. Το θεώρησαν κάτι σαν σανίδα σωτηρίας προκειμένου να αλλάξουν την πολιτική ατζέντα και να ασκήσουν την πιο βίαιη, την πιο ακραία αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης. Πίστεψαν ότι σ’ αυτή την «επιχείρηση» όλα επιτρέπονται· ακόμα και οι πραξικοπηματικού χαρακτήρα επιθέσεις κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Του Μενέλαου Γκίβαλου
Τα περιθώριά τους, βλέπετε, στένεψαν ασφυκτικά. Οι θετικές αποφάσεις του Eurogroup της 21ης Ιουνίου και η έξοδος από τα μνημόνια τον Αύγουστο διαμορφώνουν την ιστορική πραγματικότητα και «επιβάλλουν» τη δική τους «αλήθεια». Κι αυτή την αλήθεια είναι όλοι υποχρεωμένοι να την αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο. Ιδιαίτερα αυτοί που κατασκεύασαν το «αφήγημά» τους με βάση την καταστροφολογία, την ανοιχτή υπονόμευση -και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό-, τη συκοφαντία, τις ψευδείς ειδήσεις, την αποηθικοποίηση της πολιτικής. Αυτοί που ασκούν την πατριδοκαπηλία και την εθνικοφροσύνη ως διά βίου επάγγελμα.
Στην περίοδο που διανοίγεται μπροστά μας θα αναδειχτεί, με ακόμα πιο ξεκάθαρο τρόπο, η κυρίαρχη αντίθεση, η κυρίαρχη σύγκρουση που διαπερνά την ελληνική κοινωνία. Η μείζων αντίθεση μεταξύ της νεοφιλελεύθερης, αντικοινωνικής, ακροδεξιάς συμμαχίας και των προοδευτικών, κοινωνικών και αναπτυξιακών πολιτικών, που εκφράζουν τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής – ταξικής πλειοψηφίας. Κι αυτή η κυρίαρχη ιστορικά αντίθεση δεν μπορεί ούτε να αμβλυνθεί ούτε να ακυρωθεί από τα ακροδεξιά – εθνικιστικά παραληρήματα, που επιδιώκουν να μεταθέσουν το πεδίο της πραγματικής αναμέτρησης.
Αντίθετα, όσο διευρύνεται η πολιτική και οικονομική αυτονομία της χώρας, όσο ενισχύονται οι κοινωνικές και αναπτυξιακές πολιτικές τόσο περισσότερο θα αποκαλύπτεται και θα αποδυναμώνεται το «βαθύ κράτος» της διαφθοράς, των συστημικών – διαπλεκόμενων συμφερόντων και των κομματικών τους εντολοδόχων. Γι’ αυτό και το «σύστημα» βρίσκεται σε κατάσταση νευρικής κρίσης…
Όσο για τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον τυπικό εκφραστή του «συστήματος», ας είμαστε επιεικείς ή, μάλλον, πραγματιστές. Δεν είναι ούτε ακροδεξιός ούτε κεντροδεξιός ούτε ακραίος εθνικιστής.
Είναι απλώς «ενεργούμενο» της βαθιάς ακροδεξιάς «δομής» που τον ανέδειξε και τον στηρίζει. Κι αυτή τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ, που σήμερα ο ίδιος απορρίπτει μετά βδελυγμίας, θα την είχε υπογράψει με τα δυο του χέρια, αν αυτή μπορούσε να του διασφαλίσει την εξουσία. Τόσο απλά…
Δημοσιεύθηκε στο φύλλο 55 της «Νέας Σελίδας» την Κυριακή 24 Ιουνίου 2018.