Πατριώτης είναι αυτός που φέρνει μισό δις στα δημόσια ταμεία από τις τσέπες των νταβατζήδων.
Τηλεοπτικές άδειες: Η ρύθμιση που έγινε, η μάχη που κερδήθηκε και τα 500 εκατ. υπέρ του Δημοσίου
Αγαπητοί φίλοι,
Επέλεξα να γράψω αυτό το σημείωμα στα κοινωνικά δίκτυα, για να μιλήσω αδιαμεσολάβητα, όπως ακριβώς το σκέφτομαι.
Η αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών ολοκληρώθηκε μετά από 30 χρόνια συνενοχής του πολιτικού συστήματος και των ιδιοκτησιών των μέσων Ενημέρωσης. Μιας συνενοχής που «επέβαλε» την ασυδοσία στο χώρο και τη μη καταβολή τιμήματος για τις συχνότητες.
Η ολοκλήρωση της διαδικασίας οδήγησε:
1. Στην αδειοδότηση πέντε τηλεοπτικών σταθμών, μέχρι στιγμής.
2. Στη διασφάλιση των θέσεων εργασίας για δύο χιλιάδες εργαζόμενους τουλάχιστον (400 εργαζόμενοι ανά σταθμό, όπως προβλέπεται από την αυστηρή νομοθεσία).
Παράλληλα, εξασφαλίστηκαν για το δημόσιο ταμείο:
· 140 εκατ. ευρώ από το φόρο διαφήμισης, ποσό που βεβαιώθηκε από το 2015 ως σήμερα και ήδη εισπράχθηκε.
· 40 εκατ. ευρώ από τα τέλη χρήσης συχνοτήτων, τα οποία εισπράχθηκαν ήδη.
· 175 εκατ. ευρώ, τα οποία θα εισπραχθούν ως τίμημα για τις πρώτες πέντε άδειες.
· 125 εκατ. ευρώ που θα εισπραχθούν από το φόρο διαφήμισης (ακόμα και αν αυτός μειώθηκε από 20% σε 5%) την επόμενη δεκαετία με βάση την αναμενόμενη συνολική διαφημιστική δαπάνη.
Το συνολικό ποσό, δηλαδή, δεν είναι καθόλου αμελητέο.
Τα 200 εκατ. ευρώ που έχουν εισπραχθεί μέχρι τώρα και τα οποία θα φτάσουν στο μισό δισ. ευρώ για την ερχόμενη δεκαετία είναι ένα ποσό που δεν υπήρχε καν στο μυαλό ορισμένων πριν από το 2015.
Καταλαβαίνει κανείς, λοιπόν, ότι η σημερινή Κυβέρνηση εξάντλησε και εξαντλεί κάθε δυνατότητα για να καταβάλλεται τίμημα για τη χρήση του δημόσιου πόρου, που λέγεται φάσμα.
Αλλά εκτός του τιμήματος, υπάρχει και κάτι ακόμα. Εξίσου σημαντικό.
Η Πολιτεία ρυθμίζει, βάζει κανόνες, δίνει τις άδειες λειτουργίας και αν ο νόμος δεν τηρηθεί, τις ανακαλεί.
Αυτό ήταν που ήθελαν να αποφύγουν όσοι έκαναν χρήση του δημόσιο αγαθού άνευ αδείας. Αλλά και όσοι φωνασκούσαν εντός και εκτός Βουλής.
Και έχει ενδιαφέρον να θυμηθούμε κάποιες στιγμές και κάποιες τοποθετήσεις που έγιναν στη διάρκεια του διαλόγου για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών.
1. Για τον αριθμό των αδειών
· Κυριάκος Μητσοτάκης, Πρόεδρος ΝΔ / 29 Μαρτίου 2016:
«Μη δώσετε μόνο τέσσερις άδειες […] Δώστε απεριόριστο αριθμό αδειών γιατί μόνο έτσι είναι δυνατό να θωρακιστεί η ελευθερία του λόγου, των μέσων και της δημοκρατίας».
· Φώφη Γεννηματά, πρόεδρος ΠΑΣΟΚ / 24 Οκτωβρίου 2015:
«Οι ψηφιακές πλατφόρμες ανατρέπουν τους ως τώρα περιορισμούς στον αριθμό των χορηγούμενων αδειών […] Κινείστε ακόμα με τη λογική των αναλογικών συχνοτήτων, όπου εκ των πραγμάτων οι άδειες ήταν μετρημένες».
· Κωστής Χατζηδάκης, βουλευτής ΝΔ / 20 Ιανουαρίου 2016:
«Εχουμε περάσει από την αναλογική στην ψηφιακή τεχνολογία, η οποία επιτρέπει ακόμα και απεριόριστο αριθμό αδειών».
2. Για τη μη καταβολή τιμήματος, αλλά τέλους χρήσης (και τη μη διεξαγωγή διαγωνισμού)
· Μαρία Σπυράκη, Εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ / 13 Οκτωβρίου 2017:
«Από την έναρξη του δημόσιου διαλόγου για το θέμα, η Νέα Δημοκρατία πρότεινε η απόκτηση της τηλεοπτικής άδειας να συνδέεται με την άμεση καταβολή τέλους χρήσης. Χωρίς στημένους διαγωνισμούς».
3. Για τη μη διεξαγωγή δημοπρασίας
· Κυριάκος Μητσοτάκης, Πρόεδρος ΝΔ / Φεβρουάριος 2017 με επιστολή προς το ΕΣΡ:
«Καμία διαδικασία δεν μπορεί να προχωρήσει στο πλαίσιο του προαναφερθέντος νόμου».
Τα παραπάνω σίγουρα φαίνονται σε όλους μας πολύ μακρινά.
Όπως αποδείχθηκε από τη διαδικασία, όλα τα παραπάνω είναι επίσης πολύ μακριά από την πραγματικότητα.
Μετά από τρεις δεκαετίες, για πρώτη φορά, η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα αφορά αδειοδοτημένους σταθμούς, με κατοχυρωμένο αριθμό εργαζομένων και καθαρούς κανόνες.
Επιτέλους η νομιμότητα νίκησε.
Το Σύνταγμα, το οποίο απαιτεί αδειοδότηση για τους τηλεοπτικούς σταθμούς, εφαρμόζεται για πρώτη φορά.
Αυτή η ιστορία στοίχισε σε εργατοώρες και σε υπομονή, αλλά άξιζε τον κόπο.
Το μόνο «κόστος» που κρατώ είναι ο χρόνος που διέθεσα για τη συγκέντρωση των στοιχείων αυτής της ανάρτησης, τα 5 ευρώ που ίσως διαθέσω για την προώθησή της, καθώς και τα 2 ευρώ που κόστισε ο καφές που ήπια στην Αίγλη του Ζαππείου όσο ετοίμαζα αυτό το κείμενο.
