Πως ο πατριώτης και ικανότατος ΠτΔ θωράκισε τα δίκαια του Έθνους στην πράξη και όχι «στο μιλητό». Η απάντηση στους προδότες φασιστες και τους τσάμπα μάγκες.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ.ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ OMAΔΑ ΕΛΛΗΝΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ (AHI) ΜΕ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ κ.NICK LARIGAKIS ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για μιαν ακόμη φορά σας καλωσορίζω με ιδιαίτερη χαρά στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Θέλω να συγχαρώ προσωπικά τον κ.Λαρυγγάκη, τον Πρόεδρο του Ελληνο-Αμερικανικού Ινστιτούτου, γι’αυτή την πρωτοβουλία. Και να θυμίσω ότι η φετινή επίσκεψη είναι η δέκατη. Πέρασαν 10 χρόνια από τότε που ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια, το 2009, αυτή η ετήσια εκπαιδευτική επίσκεψη που οργανώνει το Ελληνοαμερικανικό Ινστιτούτο.
Εκ των πραγμάτων γυρίζω 3 χρόνια πίσω, όταν πρωτοσυναντηθήκαμε εδώ, στην Προεδρία της Δημοκρατίας, σε μια κρίσιμη περίοδο. Τότε είχα διαβεβαιώσει όλους σας – τους προηγούμενους βεβαίως αλλά εσείς είσθε η συνέχεια – για δύο πράγματα: Είχα πει ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει αταλάντευτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη. Είχα τονίσει ότι η Ελλάδα θα είναι ένας αξιόπιστος και συνεπής Σύμμαχος στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Και είχα, επίσης, επισημάνει ότι θα υπερασπισθούμε τα Εθνικά μας Θέματα με συνέπεια και πίστη, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς να διεκδικούμε κάτι που δεν μας ανήκει αλλά και χωρίς να παραχωρούμε ο,τιδήποτε, έστω και μία κεραία,απ’αυτό που πράγματι μας ανήκει.
Ας κάνουμε, λοιπόν, αυτό τον διπλό απολογισμό πολύ σύντομα. Ως προς το πρώτο: Η Ελλάδα πράγματι έχει σταθεροποιήσει πλήρως την πορεία της και τον ρόλο της μέσα στην ΕΕ και στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη. Και όχι μόνον αυτό, αλλά μέσα από τις δυσκολίες και τις θυσίες του Ελληνικού Λαού με τις οποίες επιτύχαμε αυτό το αποτέλεσμα, οι Εταίροι μας μας αναγνωρίζουν τούτο, που είναι και αυτονόητο: Είμαστε από τους πιο συνειδητοποιημένους Εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εξ ου και ο σεβασμός, εξ ου και η δύναμη της Ελλάδας εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Το τρέχον Πρόγραμμα έληξε μετά την τελευταία αξιολόγηση. Επετεύχθη Συμφωνία και σε ό,τι αφορά την διαχειρισιμότητα – προσέχω τον όρο που χρησιμοποιώ – του χρέους της Ελλάδας και, πλέον, μπαίνουμε στην φάση ενός άλλου Προγράμματος με πολύ διαφορετική νοοτροπία απ’αυτή που είχαν τα προηγούμενα, όπως συνέβη και με άλλες χώρες π.χ. με την Πορτογαλία και την Κύπρο.
Και εδώ θέλω να τονίσω τούτο, το οποίο είναι σαφές: Πριν απ’όλα θέλω να ευχαριστήσω όλες τις δημοκρατικές Πολιτικές Δυνάμεις, γιατί για να επιτύχουμε αυτό το αποτέλεσμα, της σταθεροποίησής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, η συμπαράσταση των δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων του Τόπου, από την πρώτη στιγμή, από το κρίσιμο καλοκαίρι του 2015, από τον Αύγουστο του 2015, αυτή η συμπαράσταση ήταν συνεπής. Παρά τις επί μέρους διαφορές, που είναι απόλυτα θεμιτές σε μια Δημοκρατία, οι Πολιτικές Δυνάμεις στον βασικό μας στόχο, τον στόχο της πορείας μας στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη, υπήρξαν συντεταγμένες, ενωμένες και συνεπείς. Και γι’αυτό τις ευχαριστώ για μιαν ακόμη φορά δημόσια.
Θέλω δε να τονίσω προς τους Εταίρους μας, ενόψει του νέου Προγράμματος, το οποίο – όπως είπα – θα έχει μια διαφορετική νοοτροπία και ένα διαφορετικό περιεχόμενο από τα προηγούμενα Προγράμματα: Ότι εδώ πρέπει να λάβουν υπόψη τους, κατά την κατάρτιση αυτού του Προγράμματος, που επίκειται άλλωστε, ότι αυτές οι τεράστιες θυσίες του Ελληνικού Λαού για να παραμείνουμε στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, οφείλονται και σε λάθη που δεν είναι δικά μας. Υπήρξαν και λάθη, ιδίως εκείνων οι οποίοι διαμόρφωσαν τα πρώτα Προγράμματα και, ιδίως, το πρώτο Μνημόνιο. Είχε πολλά σφάλματα και ιδίως σε ό,τι αφορά τον υπολογισμό της ύφεσης που τα μέτρα τα οποία ελήφθησαν επρόκειτο να φέρουν.
Αυτές οι εσφαλμένες εκτιμήσεις, οι οποίες οδήγησαν, το τονίζω, σε θυσίες που δεν οφείλονται σε λάθη του Ελληνικού Λαού πρέπει να ληφθούν υπόψη. Γιατί πρέπει να υπάρξει, κατά την κατάρτιση αυτού του Προγράμματος, ένα είδος επανόρθωσης για τον Ελληνικό Λαό σε ό,τι αφορά τα ζητήματα αυτά. Επειδή είμαστε απόλυτα ειλικρινείς με τους Εταίρους μας, επειδή – θυμίζω – ότι ισχύει σε όλα αυτά τα πράγματα η Αρχή της Αλληλεγγύης και ο κανόνας pacta sunt servanda, γι’αυτό στην όλη προσπάθεια που θα γίνει είμαι βέβαιος ότι και εκείνοι θ’ανταποκριθούν στο δικό τους, από την δική τους πλευρά, Ευρωπαϊκό καθήκον έναντι της Ελλάδας.
Σύντομα στον απολογισμό τριών από τα Εθνικά μας Θέματα:
Πρώτον Κυπριακό, και με την αυτονόητη πάντα διευκρίνιση ότι το Κυπριακό δεν είναι μόνον Ελληνοκυπριακό ή πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας. Είναι Ευρωπαϊκό πρόβλημα, είναι Διεθνές πρόβλημα: Επιδιώκουμε, πάντα, μια δίκαιη και βιώσιμη λύση και είμαστε απόλυτα ειλικρινείς. Όμως έχει καταστήσει σαφές, και είναι πολύ σημαντικό ότι τούτο πλέον είναι αποδεκτό και από τα Ηνωμένα Έθνη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό πρέπει να το αντιληφθεί η Τουρκία: Ότι λύση του Κυπριακού μπορεί να υπάρξει μόνο με βάση το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, δοθέντος ότι η Κύπρος είναι πλήρες κράτος-μέλος της ΕΕ και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης. Τούτο σημαίνει, με βάση μάλιστα το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ότι δεν είναι νοητή λύση του Κυπριακού με στρατεύματα κατοχής και εγγυήσεις τρίτων. Τούτο είναι αδιανόητο με βάση το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και έχει καταστεί σαφές στην Τουρκία. Το τονίζω, όχι μόνο από την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πέραν δε τούτου, αν αποδεχόμασταν κάτι τέτοιο για την Κύπρο, φανταστείτε πόσο καταστροφικό προηγούμενο, για την κυριαρχία των κρατών-μελών της ΕΕ, θα εδημιουργείτο. Τι άλλα προβλήματα θα μπορούσαν να υπάρξουν στο μέλλον. Αυτό είναι πλέον κοινός κανόνας στο πλαίσιο της ΕΕ και μια σημαντική επιτυχία σε ό,τι αφορά την υπεράσπιση αυτού του μεγάλου θέματος. Και είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι αυτή, πλέον, είναι κοινή γραμμή όλων των δημοκρατικών Πολιτικών Δυνάμεων, και στην Κύπρο και στην Ελλάδα.
Δεύτερον, Eλληνοτουρκικές σχέσεις: Όπως είχα την ευκαιρία να διευκρινίσω και στο συγχαρητήριο μήνυμα που έστειλα στον Πρόεδρο της Τουρκίας, τον κ. Ταγίπ Ερντογάν, με την ευκαιρία της επανεκλογής του, εμείς, οι Έλληνες, – το έχουμε αποδείξει και στην πράξη – επιδιώκουμε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας με την Τουρκία. Και του ευχήθηκα μια επιτυχημένη πορεία της δικής του Προεδρίας για το καλό και του Τουρκικού Λαού καιτης ειρήνης στην περιοχή, καθώς και πορεία της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως διευκρίνισα ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, η φιλία μας και η καλή γειτονία, εξαρτώνται από έναν θεμελιώδη παράγοντα: Τον πλήρη σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και επίσης το σεβασμό του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Κυρίως των Συνθηκών οι οποίες καθορίζουν τα σύνορα της Ελλάδας που είναι και σύνορα της ΕΕ. Δηλαδή της Συνθήκης της Λωζάννης και της Συνθήκης των Παρισίων, του 1947. Το επαναλαμβάνω: Όπως έχει αποδείξει η πράξη, οι Συνθήκες αυτές είναι πλήρεις, δεν αναθεωρούνται, δεν επικαιροποιούνται, καθορίζουν τα σύνορα επακριβώς, δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες. Το ότι είναι επίσης και σύνορα της ΕΕ τα Ελληνικά σύνορα, το λέει το ίδιο το πρωτογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο. Επιπλέον: Το ποιο είναι το έδαφος της Ελλάδας και της ΕΕ, προκύπτει εμμέσως πλην σαφώς και από επί μέρους κανόνες του πρωτογενούς και του παραγώγου Ευρωπαϊκού Δικαίου, που αφορά την προστασία του Περιβάλλοντος, όπως είναι το πρόγραμμα Natura. Για το οποίο είχα την ευκαιρία να κάνω αναφορά εντελώς πρόσφατα.
Η Τουρκία, λοιπόν, οφείλει να σεβασθεί όλα αυτά. Να εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο, να σεβασθεί το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, να σεβασθεί τα σύνορα της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν τα σέβεται αυτά, εδώ είμαστε να υπάρχει φιλία, καλή γειτονία και ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Εμείς πιστεύουμε σε αυτή. Δεν ξέρω πόσο πιστεύει η ίδια η Τουρκία. Θέλω να μένω στην διευκρίνηση του κ.Ερντογάν, ότι πράγματι έχει αυτή τη φιλοδοξία η Τουρκία. Αλλά οι κανόνες που υπενθύμισα είναι κανόνες για όλους τους Ευρωπαίους, και αυτούς που αποτελούν μέλη της ΕΕ και αυτούς που φιλοδοξούν να γίνουν μέλη. Επομένως, εδώ εκπτώσεις δεν θα υπάρξουν. Και να θυμόμαστε, το τονίζω: Κάθε αμφισβήτηση των συνόρων και του εδάφους της Ελλάδας, είναι αμφισβήτηση των συνόρων και του εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με όλες τις εντεύθεν συνέπειες.
Τέλος, το ζήτημα που αφορά τις σχέσεις μας με την γειτονική μας χώρα, την ΠΓΔΜ. Και εδώ είμαστε απολύτως σαφείς και απολύτως ειλικρινείς. Επιδιώκουμε σχέσεις φιλίας, καλής γειτονίας και εμπράκτως αποδεικνύουμε ότι ευνοούμε την προοπτική της προς το ΝΑΤΟ και προς την ΕΕ. Κι εδώ όμως υπάρχει μια σημαντική προϋπόθεση: Η επίλυση του ζητήματος του ονόματος σύμφωνα με την Ιστορία και με το Διεθνές Δίκαιο. Για να γίνει αυτό – όπως καταστήσαμε σαφές και είναι θέση αποδεκτή και από την ΕΕ και επίσης από το ΝΑΤΟ και από τα Ηνωμένα Έθνη – πρέπει η γειτονική μας χώρα να φέρει τις αναγκαίες αλλαγές στην έννομη τάξη της, και πρωτίστως στο Σύνταγμά της. Γιατί το Σύνταγμά της,ως έχει σήμερα, δεν ανταποκρίνεται – σε καμία περίπτωση – σ’αυτές τις προϋποθέσεις. Και πράγματι ανέλαβαν αυτή την υποχρέωση. Κατόπιν τούτου, περιμένουμε την εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης. Μόνο όταν τελειώσει και τελειώσει οριστικά – δεν πρόκειται σ’αυτό να υπάρξουν εκπτώσεις – μόνο μετά το πέρας όλης αυτής της διαδικασίας και αφού διαπιστωθεί ότι αυτή η αναθεώρηση εμπεριέχει όλες τις εγγυήσεις για τις οποίες μίλησα προηγουμένως, τότε είναι δυνατόν να υπάρξει πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ και βεβαίως έναρξη συζητήσεων σε ό,τι αφορά την ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τότε και μόνο τότε είναι δυνατόν να οριστικοποιηθεί και το περιεχόμενο της Συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ και να έρθει προς κύρωση στην Βουλή των Ελλήνων.
Αναμένουμε λοιπόν. Ευχόμαστε η διαδικασία αυτή να έχει ευνοϊκή κατάληξη, αλλά η ευθύνη – όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι – ανήκει στην γειτονική μας χώρα. Από τα όσα ωςτώρα έχουν συμβεί και συμφωνηθεί και ανεξάρτητα με το ποια θα είναι η έκβαση, εμείς οι Έλληνες κρατάμε κάτι σημαντικό: Το ότι μέσα από αυτήν την Συμφωνία προκύπτει – και, το τονίζω, ανεξάρτητα με το ποια θα είναι η έκβαση στο μέλλον – ότι, όπως η ίδια η ΠΓΔΜ ομολογεί, η Ιστορία και ο Πολιτισμός της Μακεδονίας μας, της Μακεδονίας του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αυτής της Μακεδονίας η οποία άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της πάνω στην Ιστορία και τον Πολιτισμό της Ανθρωπότητας, αυτή η κληρονομιά είναι Ελληνική στο ακέραιο.
Το γειτονικό μας Κράτος έχει έναν Λαό ο οποίος είναι σλαβικός, μια γλώσσα που είναι σλαβική και το ομολογούν και οι ίδιοι. Και νομίζω ότι είναι προς όφελος των ιδίων – και χαίρομαι γιατί υπήρξαν ανάλογες διαπιστώσεις πρόσφατα – ότι πρέπει να αναζητήσουν σ’αυτή την σλαβική τους καταγωγή, την σλαβική τους προέλευση, ό,τι σημαντικό οι Σλάβοι έχουν προσφέρει γενικότερα και, ιδίως, στην περιοχή. Και όχι να αναζητούν ρίζες ή κληρονομιές που δεν τους ανήκουν. Το κρατάμε αυτό εμείς, οι Έλληνες. Γιατί είναι σημαντικό και είναι η πρώτη φορά που το αποδέχτηκαν ύστερα από την δήλωση του Κίρο Γκλιγκόροφ. Αλλά επαναλαμβάνω: Η ευθύνη για την περαιτέρω πορεία τους ανήκει. Εμείς είμαστε εδώ και να διευκολύνουμε την δική τους πορεία, αλλά – και το τονίζω – να μην παραχωρήσουμε ο,τιδήποτε από εκείνο που μας ανήκει, σύμφωνα με την Ιστορία μας και τον Πολιτισμό μας.
Και πάλι σας ευχαριστώ θερμώς που είστε εδώ. Συγγνώμη αν σας κούρασα, όντας αναλυτικός στα θέματα αυτά. Αλλά κάθε φορά που θα συναντιόμαστε, εγώ θα κάνω έναν απολογισμό για να δούμε πόσο συνεπής έχω υπάρξει σε σχέση με αυτά τα οποία σας τόνισα από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε. Και πάλι καλωσορίσατε.–
