Όταν το 2007 κάηκε η μισή Ελλάδα για να πέσει ο Καραμανλής

Όταν την περασμένη Δευτέρα ο πρωθυπουργός γύριζε το βράδυ εσπευσμένα από το ταξίδι του στη Βοσνία εξαιτίας της πυρκαγιάς στην ανατολική Αττική -της πιο φονικής των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα μας- και μιλούσε για «ασύμμετρα φαινόμενα», είναι βέβαιο ότι προκάλεσε το μειδίαμα της Ιστορίας. 
Είναι, επίσης, αναμφισβήτητο ότι οι σκέψεις όλων γύρισαν 11 χρόνια πίσω, στο επίσης φονικό καλοκαίρι του 2007, όταν η τότε κυβέρνηση Καραμανλή βρέθηκε σε μια από τις δυσκολότερες στιγμές της θητείας της, αντιμέτωπη με «ασύμμετρη απειλή», όπως δήλωνε ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας, και η αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένου τότε του σημερινού κυβερνώντος κόμματος, κατακεραύνωνε εκείνη την τοποθέτηση ως «επικοινωνιακό εύρημα».
Βεβαίως, στη συνέχεια η κυβέρνηση και λόγω του τριήμερου πένθους έριξε τους τόνους ως προς το ζήτημα των αιτιών των «ασύμμετρων φαινομένων» και επιδόθηκε στη διαχείριση των ανήκουστων και πρωτόγνωρων σε ανθρώπινα θύματα συνεπειών της πυρκαγιάς στο Μάτι και το Κόκκινο Λιμανάκι.
Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν πώς θα εξελιχθεί η πολιτική αντιπαράθεση για τις αιτίες αυτής της τραγωδίας, ωστόσο η επίκληση του «ασύμμετρου» από τον Αλέξη Τσίπρα έκανε ορισμένους να προβούν σε σκέψεις -για ορισμένους αυτές οι σκέψεις είναι θεωρίες συνωμοσίας– που συνδέουν τις πυρκαγιές των τελευταίων ημερών με τις επιπλοκές στις ελληνορωσικές σχέσεις και τις σχέσεις Ελλάδας και ΗΠΑ. Μάλιστα, τέτοιες σκέψεις πυροδοτήθηκαν περαιτέρω από τη συμμετοχή στις συσκέψεις του Μαξίμου και του επικεφαλής της ΕΥΠ.
Κάπως έτσι ανακαλούνται στη μνήμη και τα γεγονότα του 2007. Έως σήμερα η ιστορική αλήθεια για εκείνη την περίοδο δεν έχει καταγραφεί στην πληρότητά της και όλα παραμένουν στο επίπεδο των ισχυρών ενδείξεων, που έχουν ακόμη και την εγκυρότητα δικαστικών εγγράφων, αλλά όχι τελεσίδικων νομικών αποφάσεων. Όμως η Ιστορία δεν γράφεται στα δικαστήρια.
Πυροσβέστες στη μάχη με τις φλόγες
Σε κάθε περίπτωση, το πολεμικό ουσιαστικά ανακοινωθέν του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, όπως και η εικόνα μιας ολόκληρης Ελλάδας έρμαιου των πύρινων μετώπων, με δεκάδες νεκρούς πυροσβέστες και πολίτες, κατέστησαν ως κυρίαρχα συναισθήματα την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα εξαιτίας της διάρκειας της αναμέτρησης με τις πύρινες φλόγες, που εκτυλίχθηκε καθ’ όλη την καλοκαιρινή περίοδο.
Ολα αυτά μπορεί να συγκριθούν μόνο με πολεμικό σκηνικό, όπου τα συμφέροντα που διακυβεύονται ξεφεύγουν κατά πολύ από αυτά των οικοπεδοφάγων, των παραδοσιακών καταπατητών και εργολάβων και των businessmen του real estate.
Aλλωστε, η έννοια της «ασύμμετρης απειλής» που διατυπώθηκε τότε οδηγούσε και παρέπεμπε σε θεωρίες «πυροτρομοκρατίας», που εξυπηρετούσαν συμφέροντα εγχώριων και κυρίως ξένων κέντρων, εχθρικά διακειμένων προς τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας και προς συγκεκριμένες πολιτικές και γεωπολιτικές επιλογές της τότε κυβέρνησης. Μάλιστα, θα πρέπει να ανακαλέσει κανείς στη μνήμη του και ένα γεγονός, που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να λάβει χώρα μόνο για επικοινωνιακούς λόγους.
Πρόκειται για την απόφαση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης να προσφέρει χρηματική αμοιβή, που άρχιζε από τα 100.000 ευρώ και έφτανε το 1.000.000, σε όσους παρείχαν στις αρμόδιες Αρχές πληροφορίες που θα οδηγούσαν στην αποκάλυψη και τη σύλληψη «μελών εγκληματικής οργάνωσης».
Δημοσίως ο Θόδωρος Ρουσόπουλος, κυβερνητικός εκπρόσωπος του Καραμανλή και στενότατος συνεργάτης του τότε, έχει τονίσει για εκείνες τις στιγμές ότι «οι πολίτες ένιωθαν ότι ένας αόρατος εχθρός επιτίθεται, χωρίς να γνωρίζουν ποιος είναι και με ποιες σκοπιμότητες». 
Εως σήμερα, πάντως, κορυφαίοι υπουργοί της περιόδου εκείνης αρκούνται μόνο να πουν ότι «πολιτικά μπορεί κανείς να υποθέσει τα πάντα, αλλά δύσκολα μπορεί να τα υποστηρίξει ενώπιον ενός δικαστηρίου», δίνοντας την αίσθηση ότι λένε πολύ λιγότερα απ’ όσα πραγματικά γνωρίζουν και απ’ όσα κλήθηκαν να διαχειριστούν εκείνο το καλοκαίρι του πύρινου πολέμου.
Η υπόθεση «Πυθία» και το σχέδιο δολοφονίας του τότε πρωθυπουργού
Παρ’ όλα αυτά, προέκυψαν και δικαστικά τεκμήρια.  Η «κυριακάτικη δημοκρατία» στις 18 Σεπτεμβρίου του 2017 είχε αποκαλύψει σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της και με τίτλο «Η CIA έριξε τον Καραμανλή για να μην κατασκευαστεί ο αγωγός South Stream», το βούλευμα-σοκ του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών για την υπόθεση «Πυθία», δηλαδή το πολιτικό σχέδιο ανωμαλίας που εφαρμόστηκε από τις ΗΠΑ λόγω της ενεργειακής πολιτικής του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, με σκοπό την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησής του και εν τέλει την ανατροπή του.
Αυτό που αξίζει να κρατήσει κανείς, βάσει αυτού του βουλεύματος, είναι το γεγονός πως από το 2007, δηλαδή τη χρονιά των καταστροφικών πυρκαγιών που κατέκαψαν την Ελλάδα και άφησαν πίσω τους δεκάδες νεκρούς, έως το 2009 έδρασαν ξένες μυστικές υπηρεσίες με σκοπό την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, ακόμα και τη δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού. 
Είναι χαρακτηριστικά δε όσα αναφέρει το εν λόγω βούλευμα: «Στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (Ε.Υ.Π.) είχαν περιέλθει πληροφορίες για την ύπαρξη και την εφαρμογή “σχεδίου αποσταθεροποίησης της Χώρας”, κατά την περίοδο των ετών 2007 έως και 2009, με την εμπλοκή ξένων μυστικών υπηρεσιών, με σκοπό να καταστεί ευχερέστερη η εκ μέρους ξένων δυνάμεων άσκηση πολιτικής πίεσης στην Κυβέρνηση της Χώρας, επί ζητημάτων που αφορούν τις διεθνείς σχέσεις της Χώρας. […]. Η “συνωμοσία” απέβλεπε στην υποκίνηση ενεργειών και στην εκτέλεση πράξεων, κάποιες εκ των οποίων στρέφονταν ευθέως ακόμη και κατά του προσώπου του τότε Πρωθυπουργού της Ελλάδος Κωνσταντίνου Καραμανλή, και οι οποίες αποσκοπούσαν στην άσκηση πίεσης και στον εξαναγκασμό της Ελληνικής Κυβέρνησης σε αλλαγή πολιτικής σε θέματα που αφορούσαν τις διεθνείς θέσεις της χώρας. Σκοπός των αγνώστων δραστών φέρεται να ήταν η διακοπή της οικονομικής κυρίως προσέγγισης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η οποία κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα είχε αρχίσει να εκδηλώνεται σε διαφόρους τομείς και ιδίως στους τομείς της ενέργειας, των εξοπλισμών και των κρατικών προμηθειών».
Το βιβλίο που τεκμηρίωσε με στοιχεία τη συνωμοσία
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιχειρησιακή στοιχειοθέτηση των παραπάνω πολιτικών υποθέσεων και νομικών παραδοχών. Οι αξιωματικοί της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ιωάννης Σταμούλης και Νικόλαος Διαμαντής στο βιβλίο τους «Οι ασύμμετρες πυρκαγιές του 2007 στην Ελλάδα» δίνουν με πληρότητα την εικόνα εκείνης της περιόδου και παραπέμπουν σε αφύσικα γεγονότα, παρότι έως σήμερα, όσο κι αν πλησιάζει κανείς κοντά στις αιτίες, ακόμα και στους δράστες εκείνων των καταστροφών, το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τα ίχνη τους δεν φεύγει ολοκληρωτικά.
Αμφότεροι οι συγγραφείς, που κατείχαν θέσεις-κλειδιά στην υπηρεσία τους, επικαλούμενοι αρκετά αποκαλυπτικά δημοσιεύματα της «δημοκρατίας», συνδέουν εμμέσως τις φωτιές με σχέδιο «ανατροπής» του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.
Από την άποψη αυτή επαναφέρουν με δριμύτητα τα αναπάντητα ερωτήματα για τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007 με τους 67 νεκρούς και τα αμέτρητα στρέμματα καμένης γης απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας και βοηθούν στην πολιτική αποτίμηση των πραγματικών διαστάσεων εκείνων των γεγονότων:
«Ο χαρακτήρας των εμπρησμών αυτών (σ.σ.: του 2007 πάντα) ξεπέρασε το σύνηθες, συγκρότησε μια στρατηγική εγκληματικής δράσης λαμβάνοντας το αντικειμενικό κριτήριο του πολιτικού εγκλήματος» σημειώνουν οι δύο συγγραφείς και παραθέτουν μια σειρά στοιχείων που, μεταξύ άλλων, ενισχύουν την παραπάνω άποψή τους:
1 Την ανάπτυξη 1.567 πυρκαγιών σε όλη την επικράτεια κατά το πρώτο εικοσαήμερο του Ιουλίου, διπλάσιων (!) σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
2 Την έναρξη των περισσότερων πυρκαγιών το διάστημα 8 μ.μ. – 10 μ.μ., διάστημα κατά το οποίο υπήρχε υστέρηση των πυροσβεστικών επιχειρήσεων. Τις ώρες εκείνες δεν υπήρχε δυνατότητα χρήσης εναέριων πυροσβεστικών μέσων, ήταν δύσκολο να επιχειρήσουν τα επίγεια μέσα λόγω σκότους αλλά και του καταπονημένου προσωπικού, ενώ ήταν και η χρονική στιγμή κατά την οποία άλλαζαν οι βάρδιες.
3 Την εύρεση εμπρηστικών μηχανισμών, καθώς και την ταυτόχρονη ανάφλεξη σε πολλά διαφορετικά σημεία κατά τη διάρκεια της νύχτας.
4 Την επανάληψη με μεγάλη ένταση του παράξενου φαινομένου των ψευδών αναγγελιών για ενάρξεις πυρκαγιών στην περιοχή της Αττικής, ψευδών πληροφοριών για εύρεση νεκρών στις περιοχές όπου μαίνονταν οι πυρκαγιές, καθώς και ψευδών πληροφοριών για πτώση εναέριων μέσων.
5 Τις επιθέσεις σε βάρος πυροσβεστών. Χαρακτηριστικό ήταν το συμβάν που σημειώθηκε στις ανεμογεννήτριες στον Δήμο Μαρμαρίου Ευβοίας, όταν πλήρωμα πυροσβεστικού οχήματος με δύο συμβασιούχους πυροσβέστες, στην προσπάθειά τους να κατασβέσουν την πυρκαγιά, δέχτηκαν επίθεση από άγνωστο άτομο, το οποίο και εμπόδισε την επέμβασή τους. Αποτέλεσμα ήταν η πυρκαγιά να πάρει διαστάσεις και να χρειαστεί να επιχειρήσουν περισσότερες επίγειες δυνάμεις και εναέρια μέσα.
6 Οι ενάρξεις πυρκαγιών σε αυτό το χρονικό διάστημα προβάλλονταν σε πραγματικό χρόνο (real time) από τα κεντρικά δελτία ειδήσεων αυτής της ζώνης, γεγονός που ανατροφοδοτούσε την κρίση και πολλαπλασίαζε τον πανικό.
Βιωματικά, τονίζουν ο Ιωάννης Σταμούλης και ο Νικόλαος Διαμαντής, «το σύνολο των επιχειρούντων στα πύρινα μέτωπα, αλλά και οι κάτοικοι των πυρόπληκτων περιοχών, αισθάνονταν ότι μετέχουν και είναι θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου.
Ακήρυχτος μεν, πραγματικός πόλεμος δε, που στόχευσε εναντίον της εθνικής ασφάλειας και πολιτικής προστασίας της πατρίδας μας». 
Λαμβάνοντας υπόψη ότι την εποχή των πυρκαγιών και μάλιστα στην κορύφωσή τους προκηρύχθηκαν, κάτω από την πίεση των γεγονότων, εθνικές εκλογές (16 Σεπτεμβρίου 2007), οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι «η άσκηση πολιτικής βίας και ο επηρεασμός του εκλογικού σώματος ίσως να αποτελούσε και έναν από τους αντικειμενικούς σκοπούς των δραστών».
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το απόσπασμα του βιβλίου το οποίο αναφέρεται στην προσέγγιση της Ρωσίας από τον Κώστα Καραμανλή και των επιλογών του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Επιδίωκαν μαζικές καταστροφές και απώλεια αθώων
«Η κυβέρνηση Καραμανλή είχε θεωρήσει, προγενέστερα των πυρκαγιών, ότι θα ήταν προς το συμφέρον της χώρας η σύναψη μιας σειράς συμφωνιών με τη Ρωσία και προσανατόλισε την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής του και της χώρας προς την κατεύθυνση αυτήν. Οι επερχόμενες συμφωνίες, για τη διέλευση των ενεργειακών αγωγών και διαχείρισης της ενέργειας, κυρίως θα λάμβαναν χώρα τη χρονική περίοδο της θητείας της επόμενης κυβέρνησης, η οποία θα έβγαινε από τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου. Οταν αυτές βγήκαν στη δημοσιότητα και έγιναν γνωστές οι προθέσεις της τότε κυβέρνησης, πραγματικά ενόχλησαν πολλούς» σημειώνουν οι συγγραφείς και συνεχίζουν:
«Επιπλέον, ο Καραμανλής είχε εξοργίσει τις ΗΠΑ και με τις συνεχείς αρνήσεις του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Από το “όχι” στο Βουκουρέστι για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, μέχρι την άρνησή του να κάνει δήλωση κατά της Ρωσίας, όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη Γεωργία, ο κ. Καραμανλής έδειχνε να απομακρύνεται συνεχώς από τους Αμερικανούς, οι οποίοι μάλιστα τον είδαν να παραγγέλνει 450 άρματα μάχης από τους Ρώσους και να συναντιέται 8 φορές με τον Πούτιν.
Οταν δε αποφάσισε να προχωρήσει τη συνεργασία στον ενεργειακό τομέα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν φέρεται να τον προειδοποίησε για τις επιθέσεις που σίγουρα θα δεχόταν».
Πύρινος εχθρός
Ο πύρινος εχθρός, λένε οι Ι. Σταμούλης και Ν. Διαμαντής, με τις καταστροφικές, βίαιες εκδηλώσεις του επί της ουσίας «προσπάθησε να επιβάλει την πολιτική του άποψη – θέληση επί του αντιπάλου, δηλαδή του κυρίαρχου πολιτικού καθεστώτος και πιθανόν της ίδιας της εθνικής οντότητας της πατρίδας μας.
Οι εμπρηστές λειτούργησαν χωρίς κανόνες και συναισθηματισμούς. Οι πράξεις τους στόχευαν σε μαζικές καταστροφές με απώλειες αθώους ή απλούς κατοίκους. Ενας πόλεμος, “εσωτερικός πόλεμος”, που σαφώς και δεν είναι αυθύπαρκτος, αλλά πιθανότατα μπορεί να αποτελεί μέρος ενός πολιτικού σκοπού, σε συνδυασμό με την ψυχολογία, άλλες κοινωνικές δράσεις, όπως η προπαγάνδα, η συγκεκαλυμμένη δράση μέσω άλλων πολιτικών μορφωμάτων. Ενας τέτοιος πόλεμος μπορεί να έχει τις ρίζες του σε πολιτικούς σκοπούς, υπακούοντας σε ηγετική ομάδα ή πολιτικό μόρφωμα ή χώρα».
Από τα αξιοσημείωτα που υπενθυμίζουν οι συγγραφείς είναι η αποκάλυψη στην οποία είχε προχωρήσει τον Δεκέμβριο του 2011 ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ, σύμφωνα με την οποία «επιβεβαίωνε την εγκληματική δράση της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ στην Ελλάδα. Παραδέχθηκε ότι, τουλάχιστον την εποχή της πρωθυπουργίας της Τανσού Τσιλέρ το 1995-1997, Τούρκοι πράκτορες έκαιγαν τα ελληνικά δάση. Ηταν η εποχή με τις μεγάλες πυρκαγιές στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και της Μακεδονίας, όπου είχαν υπάρξει μεν πληροφορίες στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες για εμπρησμούς από τους Τούρκους πράκτορες, αλλά οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σημίτη δεν είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν περισσότερο συγκεκριμένες πληροφορίες».
ΠΗΓΗ: Το άρθρο είναι του Θοδωρή Λαπαναΐτη και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία»