Αυγά (για τα) Μάτια;

Κώστα  Δημ Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Τι να γράψεις, πόσο άραγε να κλάψεις.
Τι να μοιρολογήσεις και τι να διεκτραγωδήσεις.
Πόσο να πονέσεις γι αυτούς που χάθηκαν, να λυπηθείς.
Να συλλυπηθείς τους συγγενείς τους που απόμειναν,
ή να προσπαθήσεις να ξεχάσεις μήπως και ανακουφιστείς;
Μαύρα τα σύννεφα, τ’ αποκαΐδια,
κατάμαυρες οι ψυχές, ερινύες οι αναμνήσεις, ξαναζούμε τα ίδια!
Απορούμε, δακρύζουμε, καταριόμαστε, αγανακτούμε με των
ανίκανων τα πολιτικάντικα παιχνίδια.
Αυτών των ακατανόμαστων που νομίζουν πως απευθύνονται σε πρόβατα και σε γίδια.
Κραυγαλέα η ανικανότητα τους, διαχρονική η ευθύνη, τεράστια η ενοχή.
Διαγκωνίζονται ποιοί ήταν περισσότερο αδύναμοι στην κρίσιμη στιγμή.
Ποιοί έκαναν – με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους – το μεγαλύτερο κακό.
Χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, αλληλοκατηγορούνται με ύφος προκλητικό.
Μιλάνε οι νυν για … ασύμμετρη απειλή.
Ανάθεμα και αν γνωρίζουν τι αυτό σημαίνει, τι πάει να πει.
Βέβαια αντιγράφουν μέχρι και λέξεις, από των προηγούμενων την συμπεριφορά την κυβερνητική.
Τότε που 0 “Στρατηγός άνεμος” επεδείκνυε τακτική δικτατορική”!”.
Μία είναι η εθνοβόρος ασύμμετρη απειλή:
Το κομματικό (πρώην πολιτικό) Σύστημα που διαχρονικά μας απειλεί.
Τα ολίγιστα, σπιθαμιαία, πυγμαία μεγέθη του  προξενούν δυσανάλογα μεγάλη ζημιά, κοινωνική και εθνική.
Αυτό πότε επιτέλους στις σωστές (θλιβερές) του διαστάσεις θα αποτιμηθεί;
Εκνευρίζει και αγανακτεί ο εμπαιγμός που ακολουθεί,
η …. “ανάληψη ευθύνης” δηλαδή.
Χωρίς συγγνώμη, παραίτηση, συνέπεια πρακτική,
μια άυλη …. γενναία πράξη θεωρητική (!…).
Ομολογώ πως δεν αντιλαμβάνομαι τι πάει να πει.
Όπως και την ενδοκυβερνητική αλληλοεπιβράβευση για ό, τι (τραγικό) έχει επιτευχθεί.
Ακόμη κι αν προσπαθούσαν δεν θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερο ασύμμετρα προκλητικοί!
Δηλώνω (παρασυρμένος;) πως προσωπικά αναλαμβάνω την ευθύνη για ό, τι στον Τόπο συνέβη ή πρόκειται να συμβεί.
Για όλα τα ακραία φυσικά φαινόμενα, κάθε καταστροφή.
Ελπίζω πως η προσφορά μου και η λεβεντιά μου πρέπει να εκτιμηθεί.
Ειδικότερα επειδή πληρώνω – και τις δικές μου ευθύνες – ατιμώρητα
καταβάλλοντας άτυπη, άυλη πληρωμή!….
Εκτιμήθηκε, από πολλούς, ως “έγκλημα περιορισμένης ευθύνης” η υπόθεση η τραγική.
Πιστεύω ότι πρόκειται για “έγκλημα απεριόριστης και ασύγγνωστης ανευθυνότητας” πέρα από κάθε λογική.
Όσο για την … “ανάληψη της πολιτικής ευθύνης” μόνον ως προσπάθεια Αυγοκουράς (=κούρεμα αυγών) ή Φιδολουσίματος (=λούσιμο φιδιών) μπορεί να εκληφθεί.
Ή ως μήνυμα εγκαρδίωσης των αμνοεριφίων /ποιμνίου ώστε να θυμάται πως η επανεκλογή (τους) πρέπει να διασφαλιστεί!
Η ά-λογη αυτοπεποίθηση η ναρκισσιστική,
τους οδηγεί σε φαιδρή αυτοπροβολή.
(Παρά τους 88 νεκρούς,  μέχρι τώρα και τους  πολλούς τραυματίες, φαίνεται
πως η αυτοδιαφήμιση θα συνεχιστεί).
Απορώ, αν πχ (το απεύχομαι) ο αριθμός νεκρών, τους 100 υπερβεί,
τι θα ζητήσουν οι διάφοροι επιπλέοντες φελλοί;
Αύξηση των αποδοχών τους και των συντάξεών τους επειδή επέβλεπαν (χωρίς να παρεμβαίνουν) την καταστροφή;
ΥΓ  Ο Κυβερνήτης -μεταξύ άλλων – δήλωσε πως “θα σπάσει αυγά αν χρειαστεί”.
Μα ήδη στο Μάτι “χάσαμε τα αυγά και τα καλάθια” απνευστί.
Μας “βγήκαν τα μάτια” κυριολεκτικά να βλέπουμε τον όλεθρο που δεν θα ξεχαστεί.
Μεταφορικά, μια απαίσια ομελέτα δυσκατάποτη, αηδιαστική.
Τώρα τι, πως σκέπτεται να πορευτεί;
Θα σπάσει αυγά μάτια – ή για τα μάτια; – ώστε η ομελέτα στο Μάτι, να λησμονηθεί;
Μετά από όσα είδαν τα μάτια μας στο Μάτι, στην Αττική.
Προτιμότερο να σοβαρευτούν οι σεφ και να μας σερβίρουν κάτι άλλο που ενδεχομένως να μπορεί ευχερέστερα να καταποθεί !