Η δημοκρατία των fake news.

Μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι όλη αυτή η φασαρία, όλος αυτός ο ορυμαγδός, όλος αυτός ο καβγάς για τα fake news γίνεται γιατί έχασαν την αποκλειστικότητα τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης.
Του Χρήστου Ξανθάκη
Γιατί δεν μπορούν πια οι εφημερίδες, τα κανάλια, τα ραδιόφωνα και οι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες να είναι αποκλειστικοί προμηθευτές της κοινής γνώμης με ψεύτικες ειδήσεις. Και μπήκε στα χωράφια τους ο κάθε σαρδανάπαλος, ο κάθε καραμπουζουκλής, ο κάθε τιποτένιος, τέλος πάντων, μ’ ένα κομπιούτερ, ένα μυαλό και πέντε καλά προγράμματα στη διάθεσή του.
Για σκεφτείτε το λίγο. Κλαίνε μάνες, κλαίνε παιδιά για τη μάστιγα των fake news κι απ’ το πρωί ως το βράδυ μας πρήζουν τα συκώτια γι’ αυτή την «κατάρα του διαδικτύου». Όπου δεν μένει τίποτε όρθιο και όλα είναι υπό αμφισβήτηση από τα πάσης φύσεως πληρωμένα, δρομολογημένα ή απλώς λαλημένα τρολάκια. Και κινδυνεύουμε ανά πάση στιγμή να μην μπορούμε πλέον να διαχωρίσουμε την αλήθεια από την παραμύθα. Τέτοια κατάρα, τέτοια δυστυχία, τέτοια μαυρίλα και ζόφος αποκλειστικά και μόνο στο διαδίκτυο.
Πάμε, λοιπόν, ένα ταξιδάκι στον χρόνο να δούμε ποιος τα εφηύρε τα fake news, τα τρολάκια ή οι μεγιστάνες των μίντια; Τα τρολάκια ήταν που δρομολόγησαν και διαφήμισαν την αποστασία; Τα τρολάκια ήταν που ζουρλάνανε όλη την Ελλάδα με το νερό του Καματερού; Τα τρολάκια στήσανε την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο; Τα τρολάκια μάς στουμπώσανε σαν τα χηνάρια με το μεγαλείο του Χρηματιστηρίου και των παραφυάδων του; Τα τρολάκια μάς γανώσανε την κεφάλα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το πώς μια καινούρια Ελλάδα θα γεννιότανε μέσα από τα κουλουάρ; Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Μήπως, λοιπόν, τρέχει κορόμηλο το δάκρυ, όχι γιατί χάθηκε η τιμή της είδησης, αλλά επειδή χάθηκε η αποκλειστικότητα στο ψέμα; Μήπως στενοχωριούνται οι κάθε είδους καλοθελητές επειδή αναγκάζονται να μοιραστούν τις τύχες τις καλές με την πλέμπα; Μήπως τα μεγάλα αστέρια της δημοσιογραφίας βγάζουν αφρούς τώρα που τους πήραν τη δόξα της καθοδήγησης κάτι γίδια απ’ το μαντρί; Εμάς έχουν στον νου τους όλοι αυτοί ή την άνεσή τους, το χαϊλίκι τους, τη χλίδα τους;
Τροφή για σκέψη, τώρα που μπαίνει ο Αύγουστος κι είναι παχιές οι μύγες. Ναι, σκεφτείτε τη λίγο την ιερή οργή διαφόρων γιγάντων της τέταρτης εξουσίας για τα fake news του διαδικτυακού υπονόμου. Σκεφτείτε τη κι αποφασίστε αν έχει καμία σχέση με την αλήθεια ή είναι απλώς ζήλια καταπράσινη.
Δημοσιεύθηκε στο φύλλο 60 της «Νέας Σελίδας» την Κυριακή 29/7