Είναι προκλητικοί. Η επιμονή και η επιθετική συνέπειά τους μας ερεθίζουν. Χλευάζουν την λογική, τη μνήμη μας, την κριτική μας ικανότητα. Ακούραστα επανέρχονται με κάθε αφορμή.
Όταν αυτή δεν τους δίδεται αυτοσχεδιάζουν με γελοία προσχήματα, με επιχειρήματα του πρωκτού, ωσάν να απευθύνονται σε ιθαγενείς.
Η «Νέα Τάξη» των ηλεκτρονικών ΜΜΕ απογείωσε όσους «ξεχώρισαν από το πλήθος». Κάθονταν σε φιλντισένιους θρόνους, σύχναζαν σε χρυσοποίκιλτα σαλόνια και σε κότερα, συναγελάζονταν με τη νέα elite, τα «νέα τζάκια».
Τους κρατικοδίαιτους κάνθαρους και την πρόθυμη «πνευματική» και «καλλιτεχνική» αυλή τους. Ήταν οι «σωματοφύλακες» του συστήματος. Ο κυματοθραύστης πάνω στον οποίον διαλυόταν κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης του καθεστώτος της «διαπλοκής».
Μετά την καταστροφή των Ιμίων ορθώθηκε ασπίδα προστασίας της κυβέρνησης Σημίτη. Το ερώτημα: «τι θέλατε, να γίνει πόλεμος;» ήταν προφανώς γελοίο.
Συγκάλυπτε την «εξαφάνιση» του ΥΠΕΞ το βράδυ της κρίσης. Συγκάλυπτε τις ευθύνες της ηγεσίας του Ναυτικού. Συγκάλυπτε εντέλει τις ευθύνες του Πρωθυπουργού για τη διαχείριση της κρίσης. Το «σύστημα» εξακολουθεί να συγκαλύπτει μια διακυβέρνηση της οποίας σχεδόν μισό Υπουργικό Συμβούλιο είναι καταδικασμένο από την δικαιοσύνη ή υπόδικο για διαφθορά.
Αντίθετα με αξιοθαύμαστη επιμονή επιτίθενται στον Καραμανλή και στον Π.τ.Δ..
Η απεγνωσμένη προσπάθεια να χρεωθεί η Ν.Δ. τις ευθύνες για τη χρεωκοπία της χώρας και να αθωωθεί ο Παπανδρέου καταντάει γελοία. Αν δεν είναι ύποπτη.
Τα τέσσερα πέμπτα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά από έναν υφυπουργό -τέως υπηρεσιακό στέλεχος της κυβέρνησης Καραμανλή- αρπάζονται για να «τεκμηριώσουν» τις υποτιθέμενες «υπόγειες διαδρομές» μεταξύ του τέως πρωθυπουργού και του Τσίπρα.
Μπορεί ο κύριος Σημίτης να μην τόλμησε –απέναντι στο κομματικό του κατεστημένο- να προχωρήσει στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση, με καταστροφικές συνέπειες, αλλά αυτό δεν εμποδίζει κάποιους σχολιαστές να τον παρουσιάζουν ως παράδειγμα πυγμής επειδή διέγραψε από τις ταυτότητες το θρήσκευμα.
Αν τα πράγματα είχαν γίνει αντίστροφα θα είχαμε γλυτώσει την χρεωκοπία και θα μπορούσαμε οποτεδήποτε να αλλάξουμε τις ταυτότητες.
Άσε που θα είχαμε γλυτώσει από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Πριν από λίγες ημέρες, ο ένας εκ των σχολιαστών-αρθρογράφων του οπισθόφυλλου -των «πισινών»– πάλαι ποτέ μεγάλης και παντοδύναμης απογευματινής, ενοχλήθηκε από την πρόθεση του Πρωθυπουργού να κηρύξει τον τερματισμό του Τρίτου Μνημονίου από το Καστελόριζο.
Φαίνεται ότι αποδοκιμάζει την κρίση του λαού που «τίμησε» τον πρόεδρο του ΚΙΔΗΣΟ με φούμο το 2015 για τη «σωτηρία» της χώρας.
Ανώφελα, όμως, ματαιοπονούν οι σχολιαστές του οπισθόφυλλου της ιστορικής εφημερίδας.
Ο λαός ξέρει τους υπαίτιους της χρεωκοπίας.
Απομένει μόνο, η ιστορία να καταγράψει αν αυτή ήταν αποτέλεσμα ανεπάρκειας ή εξόφληση γραμματίων όπως αναρωτιέται, μεταξύ άλλων, ο κύριος Αδαμάνιος Πεπελάσης.