«Δεν μπορώ να έρθω μαζί σου Κλεώ. Να γίνω η φτωχή γυναικούλα ενός τίμιου βιοπαλαιστού. Αυτά είναι ωραία στα μυθιστορήματα. Στη ζωή δεν είναι εύκολο πράγμα».
Με αυτή την ατάκα, στην ταινία «Μια ζωή την έχουμε», η Μπίμπι (Υβόν Σανσόν), κατεβαίνει από το υπερωκεάνιο όπου βρισκόταν ο Κλεώ (Δημήτρης Χορν) ο οποίος είχε σκοπό να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Είχε κλείσει καμπίνα δίπλα στη δική του, καθώς είχε διαβάσει στις εφημερίδες ότι ο εραστής ήταν έξω από τη φυλακή και ξανά πλούσιος. Μόνο που τελικά τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι.
https://youtu.be/w6kqMTB0AoU
Το «Μια ζωή την έχουμε» αφορά τη ζωή ενός φτωχού και δειλού υπαλλήλου τραπέζης, που όταν βλέπει την ερωμένη του αφεντικού του, την ερωτεύεται, αλλά χωρίς ανταπόκριση. Αργότερα, όμως, όταν βρίσκεται κατά λάθος πλούσιος, γίνεται τολμηρός και τη φλερτάρει. Τότε εκείνη ανταποκρίνεται, και για χάρη της σπαταλάει 1.101.101,10 δραχμές μέσα σε λίγες μέρες.
Χυμώδης, μελαχρινή με λευκή επιδερμίδα και καθαρό πρόσωπο. Η Υβόν Σανσόν γεννήθηκε ως Ελένη (;) Σαπουντζάκη στη Θεσσαλονίκη, τον Αύγουστο του 1925. Ο πατέρας της ήταν Γάλλος, ρωσικής καταγωγής και η μητέρα της Τουρκάλα. Στα 17 της η Υβόν έφυγε από τη Θεσσαλονίκη για τη Ρώμη θέλοντας να σπουδάσει υποκριτική και με όνειρα να γίνει πρωταγωνίστρια του κινηματογράφου. Δεν είχε όμως τη στόφα των σταρ. Παρά το εντυπωσιακό για την εποχή εκτόπισμα θηλυκότητας, η Υβόν, δεν διέθετε το… άστρο.
«Ο αγαπημένος Δημήτρης Χορν και το ξυλάγγουρο εξ Ιταλίας, Υβόν Σανσόν, η επονομαζόμενη «Λοσπέκιο» «Lo specchio» (για τους μη ιταλομαθείς) πάει να πει «καθρέφτης»
Δεν θυμόταν πολύ καλά τα ελληνικά, με αποτέλεσμα να ντουμπλαριστεί από την ηθοποιό Θεανώ Ιωαννίδου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής μέχρι και τουαλέτες έφτιαξε ο Φίνος για χάρη της, αφού μέχρι τότε, στα στούντιο των Αγίων Αναργύρων οι ηθοποιοί αναγκάζονταν να πηγαίνουν στα χωράφια για την «ανάγκη» τους. Μάλιστα ο Ορέστης Μακρής φέρεται να είπε «Έπρεπε νά’ρθει η ακατονόμαστη για να κατουρήσουμε σαν άνθρωποι…» αφού την ίδια εποχή γυριζόταν ταυτόχρονα στο στούντιο και το «Η θεία από το Σικάγο».
«Ο αγαπημένος Δημήτρης Χορν και το ξυλάγγουρο εξ Ιταλίας, Υβόν Σανσόν, η επονομαζόμενη «Λοσπέκιο» «Lo specchio» (για τους μη ιταλομαθείς) πάει να πει «καθρέφτης». Καθώς είχε περάσει η γυναίκα τέσσερις δεκαετίες καλοκαίρια, είχε μπει πια στο φθινόπωρο και το ήξερε. Επί τρεις και βάλε ώρες «κτιζόταν» στο μακιγιάζ, μιλούσε χωρίς να ανοίγει το στόμα της, για να μη ραγίσει ο «σοβάς», και, κάθε φορά που πηγαίναμε για πλάνο και έλεγε ο Τζαβέλλας: «Μοτέρ», αυτή τον σταματούσε. «Momento» του έλεγε και ούρλιαζε στην παρατρεχάμενη, που είχε φέρει μαζί της. «Irene, lo specchio…». Ετρεχε η άλλη αλαλιασμένη και έφερνε τον καθρέφτη, έριχνε η «Λοσπέκιο» μια τελευταία ματιά, έφτιαχνε κάποια τρίχα, «pronta» έλεγε και πηγαίναμε για πλάνο». (ΒΗΜΑ 17/09/2000).
Η ταινία «Μια ζωή την έχουμε» του Γιώργου Τζαβέλλα αν και διέθετε όλα τα εργαλεία, όπως τον Δημήτρη Χορν, τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι κι ένα εξαιρετικό σενάριο, δεν ικανοποίησε με τις εισπράξεις της. Έκανε πρεμιέρα στις 8 Μαΐου του 1958 και έκοψε 98.584 εισιτήρια στην πρώτη προβολή στην Αθήνα. Η «Θεία από το Σικάγο», του Αλέκου Σακελλάριου που γυρίστηκε την ίδια χρονιά ήρθε πρώτη σε εισπράξεις, κόβοντας 142.459 εισιτήρια στην πρώτη προβολή.
Η Υβόν Σανσόν μετά την πρεμιέρα της ταινίας επέστρεψε στην Ιταλία συνεχίζοντας την καριέρα της στην μεγάλη οθόνη. Σημαντικές είναι οι συμμετοχές της στις ταινίες «This angry age» (1958) του Ρενέ Κλεμάν, στο πλάι του Άντονι Πέρκινς και «World of miracles» (1959) του Λουίτζι Καπουάνο με τη Βίρνα Λίζι.
Πηγη: bovary.gr