Οι επιθέσεις στον Καραμανλή και η απάντηση της Ιστορίας
Από τον
Μανώλη Κοττάκη
Σε όλους όσοι βάλλουν κατά καιρούς εναντίον του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, διακινώντας το σενάριο επιστημονικής φασαρίας ότι δήθεν δείχνει ανοχή στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα -το έπραξε και χθες γνωστή ναυαρχίδα συγκροτήματος ΜΜΕ-, θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς το εξής απλό: Ποιος ιδιοκτήτης ΜΜΕ δήλωσε την 1η Μαΐου 2018 «έχω βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και έχω συναντηθεί αρκετές φορές με τον κύριο Τσίπρα»; Θα αρκούσε, θεωρώ, αυτή η ερώτηση-υπενθύμιση για να σταματήσει αυτή η ανόητη συζήτηση εν τη γενέσει της. Αδιανόητο να κατηγορείς έναν πρώην πρωθυπουργό για συνεννοήσεις με τον πολιτικό αντίπαλό του (πολύ βαριά μομφή), όταν εσύ ομολογείς δημοσίως ότι έχεις κάνει επανειλημμένως συναλλαγή με τον ΣΥΡΙΖΑ. Λίγη συστολή δεν θα έβλαπτε.
Ωστόσο, αγαπητοί αναγνώστες, στο μέτρο που έχω πληροφόρηση για να διεξέλθω ένα τόσο σοβαρό θέμα, νομίζω ότι αξίζει να σταθεί κανείς λίγο παραπάνω σε αυτή την υπόθεση. Αφορά πρωτίστως την ποιότητα του δημόσιου διάλογου στις ημέρες μας, τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται. Οι δηλώσεις που έκανε προσφάτως ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Κεγκέρογλου, ότι τάχα ο πρώην πρωθυπουργός είναι σε ανοιχτή γραμμή με τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2020, έρχονται και επανέρχονται. Είτε υπό μορφήν δηλώσεων βουλευτών του παραπαίοντος ΠΑΣΟΚ είτε υπό μορφήν αρθρογραφίας από αναλυτές που έχουν κατ’ επανάληψιν υποβάλει τα σέβη τους στον Καραμανλή στην Παναγή Κυριακού τα τελευταία χρόνια ή… ή…
Η Ιστορία, λοιπόν, θα γράψει κάποτε ότι ο Καραμανλής απέρριψε το 2015 πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας – για ποιο 2020 μιλάμε; Και την απέρριψε διότι διαφωνούσε πλήρως με τη λογική της σύγκρουσης με την Ευρώπη, κάτι που επιβεβαιώθηκε με το διάγγελμα του Ιουλίου του 2015. Η Ιστορία επίσης θα γράψει -το γράφω για εκείνους που τον κατηγορούν ότι παραμένει σιωπηρός- ότι σήκωσε το τηλέφωνο τις δραματικές εκείνες νύχτες του Ιουλίου, πριν από τη 17ωρη διαπραγμάτευση, και ως πρώην πρωθυπουργός εξήγησε με αυστηρότητα στον εν ενεργεία πρωθυπουργό ποιες ευθύνες θα αναλάμβανε αν τυχόν έριχνε τη χώρα στα βράχια. Δεν μιλάμε για έναν αιώνα πριν, μιλάμε πάνω κάτω για την εποχή που η Ρένα Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ εκλεγόταν περιφερειάρχης με τη βοήθεια εκείνων οι οποίοι έχουν το θράσος να κατηγορούν τον Καραμανλή για συμπόρευση με την Αριστερά.
Η Ιστορία κάποτε θα γράψει -αναφερόμαστε και στο μέλλον- ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν θα ενδιαφερθεί ποτέ να διεκδικήσει αυτόν τον διακοσμητικό θεσμό που ονομάζεται σήμερα «Προεδρία της Δημοκρατίας», παρά τις τεράστιες προσπάθειες που έχει καταβάλει να ανορθώσει το κύρος του ο Προκόπης Παυλόπουλος σε οριακές στιγμές για τον τόπο. Ο Καραμανλής θεωρεί ότι σε συνθήκες απλής αναλογικής -αν δεν γίνει κατορθωτή η κατάργησή της από τη Ν.Δ.- χρειάζεται ισχυρός Πρόεδρος με αρμοδιότητες, όπως να συγκαλεί το ΚΥΣΕΑ και το Συμβούλιο Αρχηγών, να έχει λόγο στις επιλογές Δικαιοσύνης και Ανεξάρτητων Αρχών κ.λπ. Με άλλα λόγια, προσέγγιση μακράς πνοής, πέρα από πρόσωπα και σίγουρα μακριά από το δικό του.
Τι σχέση, λοιπόν, μπορεί να έχει μια συνολική αντίληψή του για τον τόπο με τα κουτσομπολιά που διακινούν ορισμένοι, επικαλούμενοι είτε δηλώσεις του υπουργού Αμυνας είτε άλλων προσώπων που έχουν να περάσουν από την Παναγή Κυριακού μήνες τώρα; Καμία. Τι να συζητήσει, λοιπόν, κανείς και με ποιον; Και τι να απαντήσει κανείς σε όσους κατηγορούν τον Καραμανλή για σιωπή, όταν η πολιτική του για το Σκοπιανό, για το Αλβανικό, για τα ΜΜΕ, για την ψήφο των αποδήμων, για την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2007 είναι εδώ, «μιλά» και την προσκυνά ο ΣΥΡΙΖΑ; Απολογείται κανείς, όταν τον προσκυνούν;
Είναι δυνατόν τα χθεσινά «πιστόλια» της διαπλοκής, που πολέμησαν τον «βασικό μέτοχο», να τον κατηγορούν ότι επί των ημερών του… διευρύνθηκε η δράση της διαπλοκής; Ορεξη για ανέκδοτα έχουμε; Τέλος, μια ερώτηση: Στις 29 Αυγούστου, ο πρώην υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος αποκάλυψε ότι ο υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπακωνσταντίνου τον πίεζε να παραπέμψουν τον Καραμανλή σε Ειδικό Δικαστήριο το 2010, «επειδή το ζητούσαν οι ξένοι»!
Αυτή η συγκλονιστική αποκάλυψη γιατί άφησε μερικούς μετέωρους, εμβρόντητους, έκπληκτους, σιωπηρούς; Και, επειδή μιλάμε για σιωπή, τι να υποθέσουμε; Οτι «άλαλα τα χείλη των ασεβών»;
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ