Αρχαία επιγραφή καταγράφει γεγονότα από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα,αλλά παραλείπει ένα γεγονός…

..την κάθοδο…των ινδοευρωπαίων!!
Κείμενο- επιμέλεια:Γιώργος Εχέδωρος

Σε παριανό μάρμαρο του 3ου π.Χ. αιώνα καταγράφονται γεγονότα από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.
Η φθαρμένη επιγραφή που βρέθηκε στο νησί της Πάρου κατέληξε στο Λονδίνο τον 17ο αιώνα και αναφέρει τα σημαντικά γεγονότα χιλίων τριακοσίων ετών:
Κατακλυσμός Δευκαλίωνα,την εφεύρεση του καλαμποκιού από τη θεά Δήμητρα(!!!),τον Κέκροπα βασιλιά της Αθήναςτην πτώση της Τροίας,τον Ησίοδο,τον Όμηρο.
Αλλά παραλείπει ένα …σημαντικό γεγονός: την κάθοδο της φυλής των …ινδοευρωπαίων στην ελληνική χερσόνησο…
Στην πινακίδα του μουσείου, όπου εκτίθεται, αναφέρονται τα εξής:
«Το παριανό μάρμαρο
είναι η αρχαιότερη σωζόμενη μαρτυρία ενός ελληνικού χρονολογικού πίνακα.
Καταγράφεται η περίοδος της ανόδου του Βασιλιά Κέκροπα στην Αθήνα. (η επιγραφή αναφέρεται από το 1581/0 π.Χ. έως το 264/3 π.Χ. όπου είναι η ημερομηνία που χαράχθηκε η επιγραφή.
Καθορίζει τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα το 1528/7, τη δημιουργία (ή εφεύρεση) του καλαμποκιού*(!!!) από το τη Δήμητρα το 1409/8 και την πτώση της Τροίας το 1209/8.
Χρονολογεί τον Ησίοδο μια γενιά νωρίτερα του Ομήρου, στο τέλος του δέκατου αιώνα. Όσο κοντεύει χρονολογικά στην εποχή του η καταγραφή του γίνεται πληρέστερη, αλλά η χρονολογία δεν είναι πάντοτε ακριβής και οι λόγοι της επιλογής των γεγονότων δεν είναι πάντοτε καθαροί. Η επιγραφή είναι πάρα πολύ φθαρμένη και είναι δύσκολο να διαβαστεί σήμερα.
Το σχέδιο των χαραγμάτων είναι καθαρά θεωρητικό. Για παράδειγμα, στη γραμμή 57 (στο τυπωμένο κείμενο)
Αφ’ ου εν Αιγος ποταμοίς ο λίθος έπεσε και Σιμωνίδης ο ποιητής ετελεύτησεν, βιούς έτη ΓΔΔΔΔ, έτη ΗΗΓ, άρχοντος Αθήνησι Θεαγενίδου.
«Από το έτος στο οποίο έπεσε ο λίθος (μετεωρόλιθος) στο ποταμό Αιγός και ο Σιμωνίδης ο ποιητής πέθανε, αφού έζησε για 90 χρόνια, 205 χρόνια, όταν ήταν άρχων στην Αθήνα ο Θεαγενίδης (468/7 π.Χ.)»
Το παριανό μάρμαρο αγοράστηκε από τη Σμύρνη εκ μέρους του Thomas Howard, κόμη του Arundel και μεταφέρθηκε στο Λονδίνο το 1667.
Το πάνω μέρος της επιγραφής χάθηκε και είναι γνωστό μόνο σε ένα αντίγραφο του Selden. Το κομμάτι του Oxford (μαζί με πάνω από 130 άλλες επιγραφές) παρουσιάστηκε στο Πανεπιστήμιο το 1667 από τον εγγονό του συλλέκτη, λόρδο Henry Howard κατόπιν παρότρυνσης του ημερολογιογράφου John Evelyn.
Καλύπτει τώρα τα έτη 895-355 π.Χ. Ένα μικρό κομμάτι καλύπτει τα χρόνια 336-299 και βρέθηκε στην Πάρο το 1897 όπου φυλάσσεται στο μουσείο του νησιού.»